Genezing is en-en

Stel je hebt slepende vage klachten. Het duurt al jaren. Je bent ook depressief. Je weet eigenlijk niet meer waar het is begonnen. Je leest en hoort dat depressieviteit ook evengoed fysieke oorzaken heeft. Je gaat grondig zoeken en doorloopt allerlei tests. Er ontstaat geleidelijk iets meer duidelijkheid; een rode draad. Er zijn bijvoorbeeld al zeker drie hoofdzaken aan te wijzen, die onafhankelijk door diverse tests en artsen worden genoemd. 
Ik word me bewust dat er een plaatje is en dat de vage klachten bij elkaar met sluipende, verzwakkende situatie te maken hebben die weldegelijk te behandelen kan zijn. Een chronische infectie en tevens een belasting met stoffen die het lijf ; mijn lever  niet zomaar kan ontgiften en dus vermoeidheid en langdurige depressie opleveren door stoffen  die  je normaal gespoken nooit zou aan maken omdat je ze bijtijds uitplast.

Als je niet fit bent, kun je soms niet van een griep herstellen. Deze zaken kunnen je behoorlijk parten spelen en je verwarren. Je gaat je identificeren met een of meer labels, in de hoop het te kunnen benoemen en jezelf en je leven enigzins op orde te houden. Dit is bij velen het geval.

Als er al een label bestaat of ziekte met wat voor naam dan ook; op den duur bevestigd door een arts of zorgverlener, wordt dit label een soort overtuiging ; een geloof. De mogelijkheid om ook andere mogelijke oorzaken grondig uit te zoeken of er fysieke onbalans een rol spelen zoals zaken als voedselintolarantie, worden indien niet direct zeker lastig gevonden en van tafel geveefd. Alternatieve geneeskunde kent vele testst, maar als je de weg niet weet: waar moet je beginnen?

Ik zelf had geen keus: daarbij zag ik bij mijzelf en anderen, ook vele kinderen de logica van allerlei puur lichamelijke klachten en hun effect op hun functioneren. De klachten waren duidelijk niet alleen te wijten aan iets als  'autisme'; ADHD; ODD etc . Ik zag kinderen direct opknappen als ze stopten met toegevoegde suikers en junkfood. Vaak ook met graan en melkproducten. Het dringt inmiddels tot meer mensen door: Ze stoppen minder suiker en melkproducten aten. Ze knapten vaak al in een paar dagen al enorm op. Ze waren dan ook minder gestresst en depressief. 

Het is de top van de ijsberg,

Een omvangrijker thema is aan de orde omdat er ook subtiele chronische infecties en vaak toxische belastingen beataan, die nog nauwelijks in de gewone huisartsen en geneeskunde een motivatie vormen om iemand echt te helpen. 
Velen vinden bij hun huisarts niet werkelijke  informatie die ze nodig hebben om te kunnen starten enige helderheid en begeleiding te krijgen voor dergelijke vraagstukken.

Er is verder een kernprobleem doordat we nogal snel een oordeel klaar hebben.En we labelen met wat we al denken te weten en vooral met een reeds bestaande diagnose. Het woord Diagnose is dan synomiem met het woord Label en Etiket . Dikwijls blijkt er echter geen betrouwbare onderbouwing te zijn voor die 'Diagnose', hoewel het is waar dat het vaak een ingang geeft voor een beter begrip en beheersing van het probleem. Het punt is dat  vaak juist ook andere oplossingen en gezichtpunten uitsluit ; mensen zijn namelijk soms zo onzeker dat ze het liefste het woord 'diagnose' gebruiken in de betekenis van het woord label. Het geeft hun een gevoel van houvast. De stigmatisering van hun kind nemen ze maar voor lief.

Bij de 'diagnose', (lees label) Autisme echter evengoed bij elke andere diagnose, worden medische problemen ondergebracht onder dat etiket.
Alsof alle klachten die er zijn ook onder die aandoening vallen.

Zelfs een leek snapt heel goed dat er ergens iets niet klopt. Of ik nu autisme heb of niet, ik kan bloedarmoede hebben! 
Zelfs in onze Taal zijn er al zinnetjes te vinden. 
Het woord Autist wordt niet zelden als scheldwoord gebruikt. Al deze voorbeelden hebben iets gemeen: het komt voort uit aanname. 
Er is noodzaak om de dingen goed te differentiëren. Dat heet wetenschappelijk denken. Er is een verschil tussen een klacht, een symptoom, een verschijnsel. Er bestaan feiten die een duidelijk deelbewijs onderdeel mogen vormen van een behandeling. Voor mij is duidelijk dat ik helder wil kunnen hebben wat deze verschillen zijn. Aandoeningen hebben symptomen. Mensen hebben klachten. Het geeft angst om dingen niet te kunnen begrijpen. We voelen ons uitgeleverd als we dingen geen plek kunnen geven. We roepen liever: 'Hij is een autist!', of 'het komt door de stress,' Of:
'Hij zit met een burn-out op de bank.'

We begeven ons op glad ijs. Ik kan hier nog wel 3 columns aan wijden, maar het gaat hier allemaal om de noodzaam vage klachten op te helderen als ze door rust of elke andere poging niet overgaan.
Dus alles te willen ondernemen om een beter inzicht te krijgen. Genezing is en-en. Het vergt een open houding. Het is het een En het andere.

Is bijvoorbeeld al maanden vermoeidheid en dus veel hangerigheid, een wit gezicht en algehele
malaise en is er al een bestaand Label dan wordt er over het algemeen verder weinig grondig onderzoek meer gedaan. Er bestaat echter zoiets als een PVS een post viraal syndroom.
Na een griep blijf je maar moe. Totdat je afweersysteem het weer aan kan.
Je kan dat afweer systeem een handje helpen.

Vele kinderen en hun ouders lopen half ziek rond en worden niet serieus genomen en worden nooit serieus geholpen om goed onderzoek te laten doen. We leven daardoor ook een leven van wegdrukken en verdoven. We zijn gestrest en geïrriteerd en reageren ons af op anderen en onszelf; we eten ons dicht en we roken of blowen jointjes; snoepen en drinken suikerhoudende drankjes en veel alcohol en vooral veel koffie.

De eerste tien jaar van mijn leven was ik een vrolijk kind en had leuke vrienden.
Al was ik wat gevoelig en dromerig. Als gezin ondernamen we leuke uitstapjes zoals naar het zwembad of de grote speeltuin.

Echter vanaf een paar weken na mijn tiende verjaardag voelde ik me niet meer senang. Er veranderde veel in mijn leven. Op school werd ik gepest en buitengesloten. Ook lichamelijk ging het geleidelijk niet goed meer.
Is het normaal dat ik met tien jaar een gezichtje had, wit als papier?
Ik voelde me kwetsbaar en iel. Ik kreeg naast het Autisme vervolgens steeds vaker een etiket als emotioneel labiel.
Vanaf mijn elfde werd ik zo vermoeid dat ik daarbij steeds meer te kampen kreeg met depressieve buien. Niemand dacht eraan dat er ook lichamelijke oorzaken zouden kunnen spelen.
Het is nog steeds vrij onbekend dat er lichamelijke oorzaken zijn als je gestrest, angstig en depressief bent. Iemand met een lood vergiftiging of andere metalen die belastend zijn, kan met onrust, stress en jarenlange depressies kampen.

Klachten gingen verder bij mij. Het leven werd een opgave. Rond mijn zestiende zat ik infeite met een post traumatische stress stoornis. En ik kreeg steeds situaties op te vangen met verbaal emotioneel geweld, intimidatie waardoor ik me erg onveilig voelde. Het maakte ook moedeloos. Ik had geen enkel toekomstperspectief meer. Mijn omgeving ging maar door. Niet met oplossingen maar met verdere stigmatisering. Ik zou begeleid moeten worden als een zwaar geval.
En de mensen die belangrijk voor me waren? Ze waren weg. Verdwenen uit mijn leven. De enige juf op school die ik vertrouwde viel ook weg.
Anderen, waaronder mijn vader gingen mij opeens afrekenden op zaken die ze eerst volkomen accepteerden.
Ze waren namelijk niet opgewassen tegen de invloeden en influisteringen van hen die
snel oordelen en in 5 minuutjes, zonder enig contact met mij te hebben gemaakt, even wat zinnen in een dossier konden zetten. Ik kreeg het niet te lezen. Maar velen veranderden hun gedrag opeens. Ik was een kwetsbaar kind. Ik kon onmogelijk verwoorden wat ik voelde en werd doodsbang.
Geborgenheid viel weg. Ik begon te stotteren. Ik klapte steeds meer dicht. Elke weg naar wat begrip voor mij, wat had kunnen leiden naar een wat normaler leven met een perspectief op ontwikkeling zoals een middelbare school opleiding. Dit alles verviel in een rare chaos. Want door maar een kleine communicatiestoring van mensen die waren aangesteld om wat dossiers op te stellen maar mij nauwelijks kenden en helemaal niet of soms maar 5 minuten zagen.
Zij maakten plots besluiten en gaven verstrekkende vaak foute uitleg en instructies naar mijn ouders. Ik werd geïsoleerd en was gewoon heel erg ontdaan en beschaamd. Al gevolg werd ik volslagen op mezelf terug geworpen. Ik trok me terug op mijn kamer om kracht te putten.
Ik had gelukkig een kleine familie van tamme ratjes om voor te zorgen. Ze hielden mij in kontakt met mijn liefde en kracht. Maar de wereld leek zich tegen mij te keren.

Oorzaak en gevolg werden verwisseld. De hulpverlening interpreteerde de noodsignalen heel anders en dachten dat de klachten bij mijn autisme hoorden. Kenmerken van een kind die in wanhoop is over volslagen onbegrip en geschokt door de schrik van de ouders maar ook PTSS ontwikkeld na een shock. En zeker de symptomen bij Autisme kunnen op elkaar lijken. De behoefte om je terug te trekken is een noodzaak als je al jaren snel van slag raakt

Pas eind 2015 is na grondig onderzoek door een psycholoog is bij mij een vroege post traumatische stress vastgesteld.
De gevolgen ervan om steeds deze PTSS te moeten reguleren dus en vergen steeds automatisch mijn maximale inzet en daarna weer soms moeheid zodat ik moet uitrusten of meer tijd nodig heb voor dat ik antwoord kan geven op plotselinge vragen.

Al ben ik daar van jongs af aan op deze PTSS ingesteld. Er is een imprint en beïnvloed soms mijn gedrag omdat emoties en de verwachtingen en oordelen van anderen mij soms kunnen overweldigen. Mijn omgeving wordt erdoor soms in gesterkt om mij te labelen. Ze kunnen er niet mee omgaan of zijn gewoon bang en proberen het geeneens. Echte vrienden echter laten het er niet bij zitten. Sommige artsen bleken zomaar opeens echte vrienden. Ze snappen heel goed wie ik echt ben. Dat ik helemaal niet zo emotioneel ben als de korte tijd welke dit zo kan overkomen en dat dit gewoon aspecten en imprints zijn die deels ook uit mijn verleden komen.

Autisme heeft gedeeltelijk en mogelijk ook als oorzaak te maken met informatieverwerking. Maar PTSS is mede een soort alarm dat onder controle gehouden moet blijven omdat het te snel kan afgaan.

Ik volgde dus EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) waardoor ik me
onmiddellijk rustiger en zelfverzekerder begon te voelen. Ik kon beter leven met de betreffende periode in mijn leven dus met de verantwoordelijkheden en de onbekende wegen kiezen om aan mezelf te werken.

Mijns inziens is hoe iemands in zijn vel zit een samenspel van zowel lichamelijke en psychische factoren.
Toen ik 20 jaar was liet ik mezelf testen op bloedarmoede, omdat ik maar zo ongewoon wit bleef.
Mijn ijzerwaarden waren nog niet de helft van wat het minimaal moest zijn (ondanks dat ik elke dag groenten at) en kreeg toen ijzertabletten. Ik kwam zowaar een beetje bij.
Als ik nu weet dat ik angstig en depressief kan zijn door een sluipende belasting met het gif van zware metalen als Kwik; Lood; Aluminium of andere stoffen zelfs uit vaccinaties, dan geef ik me de moeite dit grondig uit te zoeken.

Kwik vergiftiging geeft adhd achtig geratel in je hoofd. Het geeft angst en derpressie.
Lood belasting maakt erg moe en depressief. Voorbeeld Lyme en Lood vergiftiging.

Begin 2017 heb ik bijvoorbeeld een test laten doen voor diverse soorten voedselgevoeligheid.
Ik bleek Histadelie te hebben. Ik wist niet wat dit was en dat je er erg hektisch en emotioneel door kan zijn. Het DAO-enzym bleek niet voldoende te kunnen aan gemaakt , waardoor Histamine in mijn lichaam onvoldoende afgebouwd werd. Histamine is een soort stresshormoon.

Stress heeft ook een functie om alert te kunnen reageren, maar teveel onopgeloste spanning zorgt er juist voor dat je versuft dus dat je niet meer helder kunt denken. Zo kan je dat wijten aan Autisme of ADHD

De uitkomst van histadelie was wat onverwacht, omdat ik niet wist dat het bestond dus daar niet mee bezig kon zijn. Tegelijk met dit onverwachte een groot cadeau. Behalve dan het gegeven dat chocola en ook andere dingen die ik graag eet, veel histamine blijkt te bevatten! Valt dat even tegen! Het DAO-enzym kun je suppleren. Het gaf een gevoel van ontspanning en ruimte, toen ik de histamine levels omlaag bracht. Daarnaast bleek ik overgevoelig te zijn voor gluten, tarwe, koemelk en kippenei, maar dat was weer niet zo'n verrassing.

Pas in 2017 is met een labtest aangetoond dat ik aan drie moeilijk behandelbare infectieziektes leed, waaronder Ehrlichia (Anaplasma). Dat is een parasiet die de witte bloedlichaampjes aantast. Dat verklaart mogelijk de bloedarmoede. Dit naast Bartonella (Kattenkrabziekte) en zelfs een grensgeval van Lyme. Lyme is een auto-immuunziekte die bijna alle lichaamsfuncties kan ontregelen.
Dat laatste is bij mij gelukkig momenteel niet actief, maar in slaap of sluimertoestand. Hoe goed het immuumsysteem werkt heeft invloed of iemand ziek wordt. Ook Ehrlichia verloopt vaak onopvallend bij verder gezonde mensen. Wat niet wil zeggen dat het onschuldig is.
Het was enerzijds wel een shock om dit te weten te komen. Tegelijk ben ik er heel blij mee.
Alles beter dan steeds zieker worden, terwijl ik denk dat het aan mij persoonlijk ligt.

Met zuiver Autisme valt goed te leven. Autisme op zichzelf hoeft geen trauma te geven als er begrip is en perspectieven. Het wordt een ander verhaal als er sprake is van een bijkomende allergie of veel sterker een eerder genoemde chronische infectie. Ik heb me de afgelopen 4 jaar verdiept in diagnose mogelijkheden en ben niet alleen lichamelijk maar ook psychisch emotioneel stabieler.