Peuter in coma, moeder start internet op
Hieronder een stuk uit het blad van het instituut voor recht van de hogeschool Utrecht; een deel van de column van Thea van Rooijen.
“Deze week werd ik getroffen door een artikel in de krant over een Amerikaanse jongen die zijn kleine broertje hard tegen een boekenkast duwde. De tweejarige peuter overleefde dit niet.
Bij het artikel stond een vrij grote foto van de twaalfjarige in zijn oranje gevangenis-outfit.
Om hem heen was het een drukte van belang; vele fotografen, advocaten, publiek en bewaking.
Het kind stond er verloren bij en keek met grote ogen verbijsterd in de lens.
Over hem heen speelt een enorme discussie.
Plan is namelijk om deze twaalfjarige als volwassene te berechten.
En dat doet nogal wat stof opwaaien. Ook aan de andere kant van de oceaan.
Echt bizar wordt het pas als we naar de rol van de moeder kijken.
Die kwam thuis, zag de peuter in coma liggen en startte internet op.
Daar zocht ze 'hoe te handelen in het geval van een hersenschudding'.
Tussendoor heeft ze nog wat muziek gedownload.
Blijkbaar werkten de internettips niet zo heel goed, want uiteindelijk heeft ze een ambulance gebeld.
Uren waren er inmiddels verstreken.
Kostbare uren. Uit onderzoek bleek later dat als er eerder hulp zou zijn geboden, de peuter de klap tegen de boekenkast zou hebben overleefd.
De hamvraag; wie is hier nou de schuldige? De moeder of haar twaalfjarige zoon?”
Einde citaat.
Dit artikel komt uit het nummer januari 2012 van het blad Juridisch; kwartaalmagazine van het Instituut voor Recht van Hogeschool Utrecht.
Het is mij onduidelijk of het broertje levensgevaarlijk verwonden opzet was, het kan ook een uit de hand gelopen ruzie zijn geweest. Ik zie geen reden om deze twaalfjarige als een volwassene te berechten.
Zou dit drama zich überhaupt hebben voltrokken als de moeder meer naar haar kinderen om had gekeken? Uiteraard weet ik verder weinig van de gezinssituatie, haar reactie toen ze haar peuter bewusteloos aantrof sprak echter boekdelen. Misschien kon ze de situatie in het geheel niet inschatten. Dat ze tegelijk muziek ging downloaden terwijl haar kind bewusteloos lag, getuigt echter van een totaal gebrek aan moeder-instinct, bezorgdheid en betrokkenheid. Blijkbaar betekent hun bloedeigen kind niets voor sommige mensen. Hoe moeilijk is het om de ambulance te bellen?
Waarom draagt de jongen wel een gevangenistenue en de moeder niet?
Link naar artikel: https://owlcation.com/social-sciences/Murderous-Children-Cristian-Fernandez
