Als de Dijken Breken
Ik heb niets met televisieseries en al helemaal niet met Nederlandse dramaseries. Ik geloof dat ‘De Stille Kracht’ de laatste dramaserie was die ik heb gekeken. Die serie is echt al heel lang geleden vertoond op de Nederlandse tv.
Ik vond echter de trailer van ‘Als de Dijken Breken’ wel interessant en dus besloot ik maar eens te gaan kijken. Ik heb nu de eerste twee afleveringen gezien en zal hem ook helemaal uitkijken. Niet omdat hij zo goed is, maar omdat je nu eenmaal toch benieuwd bent naar de afloop en dus dan maar de hele fles azijn leeg moet drinken.
Het is echt niet zo dat er slecht in wordt geacteerd. Het acteren is best te pruimen. Er zit echter totaal geen spanning in en sommige dingen zijn gewoon om te lachen, zo amateuristisch. Het lijkt wel of ik in de jaren vijftig ben beland als het om het script gaat. Even een paar dingetjes van kritiek dus.
In de eerste aflevering maken we kennis met een echtpaar, van wie de man vreemd gaat. Ze hebben twee tienerdochters. Een van de dochters heeft bij het uitbreken van de storm geen bereik met haar mobieltje. Ze probeert het mobieltje van haar moeder, maar die heeft ook geen bereik. Hoe dat komt, geen idee. Het kunnen geen omgewaaide gsm-masten zijn geweest want ieder ander in de serie zit er lustig op los te bellen met zijn of haar mobieltje. Het zal dan wel een zeer slechte provider zijn geweest. De vader heeft intussen een afspraak met zijn vriendinnetje. Hij ziet haar buiten aan komen lopen, maar dan zien we een reclamebord dat in haar richting waait en hij kijkt ineens heel verschrikt. Vervolgens krijgen we een andere situatie in beeld. Dan vraag je je af: wat is er gebeurd? Is haar hoofd doormidden gekliefd door dat bord? Is de steel dwars door haar maag gegaan? Of was het net mis? Daar hebben we nooit meer iets over gehoord.
Die storm komt ook maar niet echt in beeld. Ja, je ziet voor de Belgische kust een reddingsboot in de deinende golven, maar dat was een speelgoedboot. Dat was duidelijk te zien. Een slecht special effect dus. Bovendien werden de overstromingen bij het doorbreken van de dijken ook niet echt duidelijk in beeld gebracht. Dat was in de film 2012 een stuk duidelijker allemaal. Al was dat dan weer erg overdreven. Dat bootje was echter eerder lachwekkend.
De serie is een Nederlands-Belgische coproductie. Er zijn dus ook een Belgische minister-president en een Nederlandse minister-president. De Belgische laat een kuststreek evacueren. De Nederlandse niet. Sterker nog. Ik heb hem in de eerste twee afleveringen nog alleen maar naar een scherm zien staren, zijn vrouw zien bellen dat ze weg moest en hij ging even op een balkon staan kijken of het regende en werd toen zeiknat. Het is wat dat betreft dus wel een serie met een goed tijdsbeeld. Een sukkel van een minister-president.
Jullie hadden vast al begrepen dat het een mozaïekvertelling is. Hij bestaat uit verschillende verhaallijnen. Een van de verhaallijnen betreft een gevangene in een Rotterdamse gevangenis. Hij is getrouwd met een Belgische die met haar kinderen aan de Belgische kust woont. In de tweede aflevering moeten de gevangenen naar een hoger gedeelte in de gevangenis worden gebracht. Ze willen er echter uit en beginnen te muiten. Ik wist niet dat er zulke nette mensen zomaar in de gevangenis zaten. Geen gevloek en geen verschrikkelijke ziektes in het taalgebruik. Alleen maar roepen dat ze de sleutel van de buitendeur willen. Het was een scène die zo uit Swiebertje had kunnen komen. Niets op tegen dat de EO geen gevloek in een serie wil, maar laat de schrijvers er dan geen gevangenen in proppen.
In de tweede aflevering heb ik me nog wel kostelijk vermaakt met dat gezinnetje van wie de vader vreemd ging. Ze waren in de eerste aflevering in een file geraakt. Logisch, want iedereen wilde de Randstad ontvluchten. Alles stond muurvast terwijl het water eraan kwam. Het was ergens in de buurt van Bodegraven. Om de file te ontwijken wilde de man door het veld met de auto. Uiteraard ging dat maar een tijdje goed en toen kwam hij vast te zitten. Ook nu geen enkele vloek, terwijl de man toch wel een soort van tokkie was. Zelfs niet toen hij ruzie kreeg met zijn vrouw. Ze verlieten de auto en gingen lopen. Daarna volgde het grappigste gedeelte van de serie tot nu toe.
Ik ken die omgeving daar bij Bodegraven wel een beetje. Als hij niet onder water staat, en dat stond hij blijkbaar nog niet, dan moet je flink je best doen om geen boerderij of dorpje tegen te komen. Zij kregen het blijkbaar voor elkaar, want op een gegeven moment kon de vrouw niet verder. De man wilde echter wel verder en na een korte woordenwisseling deed hij dat ook. Een van de dochters ging met hem mee, de andere bleef bij mama.
Niet veel later zagen mama en kindje een bootje in de rivier. Dat bootje was al propvol, maar er zouden er nog net twee bij kunnen. Dat werden dus mama en dochter. Het leek wel wat op een van de bootjes op de Middellandse Zee, zo vol zat het. Even later zagen ze aan de kant echter papa met de andere dochter. Die liepen daar nog steeds, want het gebied stond blijkbaar nog steeds niet echt onder water. Als ik mama was geweest, zou ik hebben gedacht: zo, krijg jij nou ook maar de pleuris, maar nee, mama en dochter in bet bootje raakten meteen in paniek en wilden papa en de andere dochter er ook bij, maar dat mocht niet. Huilen dus.
Ik dacht echter bij het zien van de beelden dat papa met zijn andere dochter echt veel beter af waren dan de mensen in dat kleine kutbootje. Die konden elk moment omslaan, terwijl zij daar nog gewoon vaste bodem onder de voeten hadden.
Ik ben echt benieuwd hoe het verder gaat. Ik weet echter wel zeker dat het voorlopig weer de laatste Nederlandse dramaserie is die ik kijk. Jammer voor de acteurs. Ze doen echt wel hun best. Het zijn over het algemeen ook goede acteurs. Als je echter de allerbeste schaatsers op bot ijs laat rijden dan weet je ook wel dat het geen wereldrecord op zal leveren.
