Kunst. Omdat het moet

Kunst. Omdat het moet. De Partij voor de Vrijheid heeft iets gedaan waar andere politieke partijen een voorbeeld aan kunnen nemen. Ze hebben hun partijprogramma samengevat in één overzicht met 11 uitspraken over diverse politieke standpunten. Helder. Duidelijk. Geen vage tekstuele omwegen. Zelfs de manier waarop het een en ander bekostigd dient te worden staat aangegeven, per genoemd standpunt is een bedrag vermeld dat positief of negatief kan uitvallen voor de begroting. Hun belangrijkste standpunt, de-Islamisering, prijkt bovenaan deze lijst die 7,2 miljard euro zou opleveren.

Ik vraag me af of dit bedrag aannemelijk is, maar over de houding van de PVV tegenover de Islam is denk ik alles al gezegd. Wat ik zorgelijk vond is de uitspraak "Geen geld meer naar ontwikkelingshulp, windmolens, kunst, innovatie, omroep enz." (zie PVV.NL). Dit zou een besparing van 10 miljard euro opleveren. Ik heb geen overzicht over de totale begroting van de overheid en in hoeverre dit bedrag reëel is, maar dit standpunt deed me denken aan een vermeende uitspraak (die overigens niet bevestigd kan worden) van Winston Churchill tijdens de Tweede Wereldoorlog. In een debat zou Churchill de vraag hebben gekregen of het niet beter was om de fondsen voor de kunst toe te wijzen aan de oorlogsinvesteringen. Het antwoord van Churchill zou zijn geweest: "Then what are we fighting for?" ("Waar vechten we anders voor?" vert.).

Zijn niet juist het hebben van de mogelijkheid om kunst te maken, in de gelegenheid te worden gesteld vernieuwend bezig te zijn, niet op commercie gebaseerde informatie en de mogelijkheid om bij schrijnende hongersnood in te kunnen springen de belangrijkste prestaties de we als vrij en ontwikkeld land hebben bereikt? Vormt dit niet juist het beoogde doel van onze welvaart?

Als we door de PVV dit programma uit zouden laten voeren hebben we misschien geen boerkini-discussies meer. Geen nieuwsberichten over opstootjes in asielzoekerscentra meer. Maar we hebben ook geen gesprekken meer over wat mooi of niet mooi is. In het ergste geval moeten we onze 'geldverslindende' musea misschien sluiten en het geld besteden aan meer politie. Geen kunst, wel politie. Wat voor vrijheid is er dan nog?

Terwijl ik hierover nadenk slaat mijn jongste zoon zijn boek over rekenen dicht. Hij heeft op school wat moeite met dit vak, hij tekent liever. Toch zal hij zich tot op een zeker niveau moeten bekwamen in de rekenkunde, en natuurlijk wil ik hem daar graag bij helpen. Kort voor zijn verjaardag sta ik in de lokale boekwinkel, en ik heb een rekenmachine en een doos kleurpotloden in mijn hand. Ik besluit er één te kiezen als cadeau. Nu heb ik hier misschien wat scherp het programma van de PVV neergezet, maar ik wil u vragen om uw politieke keuze niet alleen te baseren op een door de media aangeprate mening over asielzoekers. Er zijn meer onderwerpen die belangrijk zijn. Na het voorgaande denk ik dat u nu weet welk cadeau ik voor mijn zoon gekocht heb.