Bixbix bij de politie
Glimpieper schreef en plaatste een rake column over de politie op 27-07-'16 om 18.00 uur. Ik wil daar graag wat aan toevoegen.
Ooit, toen ik nog getrouwd was en 2 kleine kinderen had, dreigde mijn man werkeloos te worden. Het was in een tijd dat de banen niet voor het oprapen lagen en we spraken af dat we beiden zouden solliciteren. Degene die het eerste werd aangenomen zou gaan werken, de ander zou thuisblijven en voor de kinderen zorgen tot zij naar school zouden gaan.
We hadden toen een abonnement op de Vara-gids, een cadeau van mijn oma die uit een rood nest kwam. Op een bladzijde, rechtsonder, stond een wervingsadvertentie van de politie Amsterdam en als je meer info wilde moest je je naam en adres invullen en opsturen. Dat deed ik, eigenlijk alleen maar omdat het kon. Alhoewel geboren Amsterdamse woonden we toen in Groningen en het zou wel een hele grote stap voor ons zijn. Ik heb nooit de droom gehad bij de politie te werken, in welke functie dan ook. Het was zelfs nooit eerder als mogelijke baan in mij opgekomen.
Het info-pakket kwam en enige tijd later de uitnodiging voor de eerste selectiedag. Op naar Hilversum, vlakbij de zendmast. De uitslag was positief. Toen de tweede selectiedag en ook die was ik door. Toen krabbelde mijn man terug. Hij had het geweldig gevonden als ik afgewezen werd, dan kon hij mij dat nog jaren inwrijven, maar nu leek het erop dat ik zomaar agente zou kunnen worden. Ik moest de sollicitatieprocedure onderbreken. En dat was zuur want inmiddels was ik helemaal om. Ik wilde bij de polite en ik wilde dat in Amsterdam. Niet lang daarna zijn we gescheiden, niet alleen hierom, die scheiding was er toch wel gekomen.
Als je toendertijd de sollicitatieprocedure onderbrak moest je 2 jaar wachten voordat je het weer mocht proberen. Dat kwam me wel goed uit. Dat gaf me de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie en dan zouden de kinderen de schoolleeftijd hebben bereikt. Na 2 jaar weer gesolliciteerd. Met name het antecedenten-onderzoek vond ik heel spannend. Ze gingen echt op bezoek bij mijn ouders en broer en in mijn geval ook een van de kindertehuizen waar ik gewoond heb. Je hele achtergrond wordt doorgespit. Alles was goed en ik werd aangenomen.
Ik was 27 en dacht dat ik er klaar voor was. Not!
Waar ik nooit bij stil had gestaan: het oeverloos controleren van auto's, motoren en alles wat op de openbare weg te vinden is. Ik heb (en had) geen verstand van gemotoriseerd verkeer. Ga fijn een chassisnummer zoeken als je niet eens weet wat het is. Of een caravan op technische gebreken controleren. En dan al die merken... en kentekens.
De ziektes die je kunt oplopen: tbc, aids enz. Ik werd dan ook al gauw bloeddonor. Voordeel was dat je dat onder diensttijd kon doen, je bloed werd regelmatig gecontroleerd en je deed nog wat goeds voor de samenleving ook.
Mijn eerste bommelding waarbij ik me opeens realiseerde dat als ik daar dood zou gaan, ik niets voor de kinderen had geregeld. Wie zou er dan voor ze zorgen? En terwijl ik me dat realiseerde verzon een collega dat ik de oudste ter plaatse was dus maar even moest vertellen wat er moest gebeuren. Man ik was net 1 maand in dienst! Net van school af, alles was nog nieuw en heftig. Ik had in die ene maand al meer bloed gezien dan in mijn hele leven daarvoor (menstruatie niet meegerekend). En btw over bommen en wat te doen in geval van een bommelding hadden ze het op de opleiding niet gehad.
Pedofielen, zwanenneukers (echt waar), milieudelicten, verdwaalde en/of verdwenen kinderen, stompzinnige ruzies, een man die met een bijl zwaait, eentje die met een pistool rondrent, een vrouw die tegen haar zin vastgehouden werd, springers en mensen die met zelfmoord dreigden, vernielingen, ontsnapte paarden, sexhuizen, illegale kroegen, ongelukken, vooroordelen, rascisme, hangjongeren, junken, geluidsoverlast, branden, gevonden granaten, huiszoekingen, lijken, schietpartijden ... dat zijn maar een paar voorbeelden van wat je in korte tijd tegen kunt komen als agent. En vaak was er geen tijd om even bij te komen. En als ik thuis kwam was er niemand om mij op te vangen. Dat was ook iets waar ik niet goed over had nagedacht.
Ik heb het niet lang volgehouden. 2 jaar opleiding, 4 jaar agente, toen zat mijn contract erop en heb ik mijn ontslag ingediend.
