[Tour] De Hulk tegen superman

Eindelijk was er toch strijd
Een groepje van zo’n twintig man
Met z’n tweetjes naar de streep
Maar daar won toch nog Sagan

Maarten Ducrot was vandaag naar huis vanwege familieomstandigheden. Ik wens hem sterkte.

Als een python zo gleed het peloton over de afdaling. Het was volgens Herbert een technische en gevaarlijke afdaling, maar de slang werd nergens in stukken gehakt door een valpartij en toen kwam het hellinkje met de kasseitjes. Daar was de slang ineens een horde dolle stieren geworden die naar boven stoven. De gedoodverfde favorieten Van Avermaet en Albasini waren nergens te zien. Valverde probeerde het, maar een Hulk en het rode gevaar Kristoff gingen hem voorbij. Weer was niet met het blote oog te zien wie er won. De foto moest het bewijs leveren en het werd Sagan.

Toen de uitzending begon waren er twee koplopers. De ploeggenoten Alaphilippe en Tony Martin en daarachter was een jachtgroepje met onder andere Roosen van Lotto Jumbo. Die ploeg heeft wel vaak een mannetje mee, maar rijdt toch een beetje kleurloos rondt nu Kelderman niet goed meer is. Op kop van het peloton reed niet Sky, maar Katusha. Kristoff dacht zeker dat hij dat bergje met kasseien vlak voor de finish wel goed kon verteren. Ook de ploeg van Coquard reed mee.

Om half drie was er nog meer dan 140 kilometer te rijden. Het zou dus een latertje worden, dacht ik, maar dat viel gelukkig mee. De vier jagers waren inmiddels in een chasse patate terecht gekomen. Omdat er weinig gebeurde had ik de tijd om alvast de aardappels te schillen en de boontjes te doppen. Tony Martin kon ondertussen zijn eigen boontjes prima doppen en hij dopte die van Alaphilippe er meteen maar bij. De ploegen van Kristoff, Coquard en van Avermaet moesten vol aan de bak.

Cancellara  was een keer vol in beeld. Deze etappe zou natuurlijk voor hem moeten zijn. Hij komt uit Bern. Zou hij het voor elkaar krijgen om in zijn geboortestad en woonplaats te winnen? Het klimmetje zou hem prima passen. Ik hoopte het eigenlijk wel. Als er geen Nederlander zou winnen, dan hij maar.

De tussensprint kwam eraan. De nummers een en twee waren bekend, maar zouden de andere sprinters nog iets doen? Sagan stond inmiddels een oceaan aan punten voor. Kittel moest bovendien nog even terug zien te komen in het peloton na pech. En inderdaad werd er niet gesprint. Sagan mocht de punten gewoon pakken.

Herbert zag aan de snelheid van de kopgroep en die van het peloton dat het peloton steeds dichterbij kwam. Die vergelijking van de kilometers in beeld zegt helemaal niets, Herbert. Als de vluchters net even een beetje omhoog rijden en het peloton rijdt net even een beetje naar beneden, dan is het peloton al veel sneller dan de vluchters. Het heeft eigenlijk helemaal geen zin om die vergelijkingen in beeld te tonen. Het is meer zoiets van: kijk eens waartoe wij allemaal in staat zijn.

Er was nog een bergje van de vierde categorie. Daar mocht Tony Martin het rode rugnummer nog even ophalen, of zou de jury dat toch nog aan Alaphilippe durven geven? Kittel werd er wel gelost en zo reed er een renner van Etixx – Quick-Step voorop en eentje achterop.

Er kwam nog wel een aanvalletje. Da Costa mocht een tijdje een paar seconden vooruit rijden.

De jury had inmiddels het ei van Columbus gevonden, ook al was het geen kievitsei. Martin en Alaphilippe kregen allebei een rood rugnummer. Een salomonsoordeel dat toevallig goed uitkwam.

Wat waren er in de finale een hoop van die rot rotondes. Gelukkig ging het goed.

Op het klimmetje met de kasseien spatte het peloton uiteen. Er stormde een klein groepje op de finish af. Daarbij zag ik E.T., dus ik was benieuwd of Mollema er ook bij zou zitten. Gelukkig was dat zo. Het was een close sprint en de Hulk had net een bandje voor op Kristoff. Tinkoff gaat dus door met sponsoren.  Jammer voor Cancellara. Hij was niet bestand tegen het geweld van Sagan en Kristoff.

Het was dus weer Sagan die werd gehuldigd. Mocht ik ooit reïncarneren dan ga ik me toch van jongs af aan gek trainen en volstoppen met spierversterkers en andere rotzooi om maar op het podium te komen van de drie grote rondes, want man, wat zijn die rondemissen lekker.

Tweet van de dag: Rik de Jong: Een mijlpaal! Dijkstra heeft zonet voor de 40.000^e keer in zijn carrière uitgelegd wat een chasse patate is.

Opmerking van de dag: Zelfs als Mollema wat haarscheurtjes vertoont, kan hij zich vastbijten in zijn positie.

De rit van woensdag

De renners blijven in Zwitserland en dat zullen ze weten. Ze rijden niet alleen tussen de alpenreuzen door, maar ook er overheen en eindigen op een eentje die zeven kilometer bijna niet onder de 10% komt. Ze zijn overigens niet de eersten die daar vertoeven, want beneden in het dal kun je meer dan 8000 voetafdrukken van dinosaurussen vinden die er 250 miljoen jaar geleden al rondliepen.

Het plaatsje ligt hoog in de Alpen en beneden vind je het Lac d’Emosson. Dat is een stuwmeer en er is natuurlijk een grote stuwdam. Als je daar in de buurt bent en eens gek wilt doen, dan moet je in Martigny in het tandradtreintje stappen. Je rijdt dan door het Trientdal. Het spoor gaat in het begin steil omhoog. Het heeft een stijgingspercentage van 87%. Daar komen de renners zeker niet tegenop. Het is een oorspronkelijk fabrieksspoor en stamt uit 1919. Je hebt onderweg prachtige uitzichten over het Trient- en Mont Blancgebied. Het eindstation is de stuwdam. Daar kun je met de bus naar Finhaut. In Finhaut is een leuk oud stationnetje en daar kun je weer in dat tandradtreintje stappen, terug naar Martigny.

De renners zullen niet met de bus omhoog gaan. Die moeten trappen. Ze mogen wel met de bus naar beneden, maar ja, dat kan iedereen.