Boulevard des doods
Het is simpelweg niet te beschrijven waarom een mens met een rollend wapen van tien ton op grote groepen mensen inrijdt. Vierentachtig doden en er vechten er nog velen voor hun leven. Wat moet je hier nu nog over schrijven? Hoe moet, of kun, je als overheid je burgers beschermen tegenover dit soort geweld? Dat gaat niet. De ‘verwarde’ moordenaar in Nice liep al jarenlang bij psychologen. IS claimt deze moorddadige aanval tegen de mensheid, maar geloof heeft er niets mee te maken. Geloof is voor de vele IS-moordenaars slechts een instrument om hun haat de wereld in te flikkeren.
‘Allahu akbar’ is vaak de laatste gesmoorde kreet uit hun ziel voordat zij onschuldigen hun hel intrekken. En altijd weer die onschuldigen, want een politieman of soldaat weet dat hij of zij in the line of duty kan sterven. Voor onschuldigen geldt dat niet. Het komt harder aan voor de wereld een dood kind onder een gouden deken te zien liggen met haar pop naast haar. Zij is gestorven omdat wij niet op tijd door wilden hebben dat we deze mensen voorgoed op moeten bergen. Procedures, nalatigheid, slappe knieën van weeïge politici, te beschermende wetten voor deze krankzinnigen? Vierentachtig doden in slechts enkele minuten met als moordwapen een vrachtwagen van tien ton. Welke menselijke normen en waarden beschermen deze waanzinnigen nog?
En waarom iedere keer Frankrijk? Wat hebben de Fransen tegen op de rest van Europa? Maar ook de Belgen hebben hun portie terroristengeweld gehad. Nou, laat ik eens wat theorieën de wereld in slingeren. Kort geleden ging ik de grens over ter hoogte van Maastricht en wat denk je? Niemand verstaat je nog. Wat ik ook probeerde, alleen Frans. In Frankrijk hoef je al helemaal geen Engels te spreken want zelfs hun minister van buitenlandse zaken Jean-Marc Ayrault is de Engelse taal maar amper machtig. Wat een intens gestuntel!
Wat heeft dat met de terroristische aanslagen te maken? Wacht nog even. In de tijd dat ik nog sportte, was ik eens verdwaald in Frankrijk tijdens een hardloopsessie. Bijna uitgedroogd en uren later bereikte ik mijn camping weer. Geen woord Engels, niemand! Alleen gebarentaal. Ik was verdwaald, echt verdwaald zoals de vele buitenlanders in Frankrijk nu ook verdwaald zijn. Het zijn chauvinisten in de puurste vorm. Men bekommert zich absoluut niet om buitenlanders en als die er willen wonen en werken negeren ze je helemaal. Frankrijk is leuk voor korte vakanties.
Maar snijdt dit nou hout, Dick? Nou, kijk eens naar Duitsland en bijvoorbeeld ook naar Nederland. We volgen gevaarlijke groepen en mensen zorgvuldig. Er is voldoende overleg met de verschillende moskeebesturen. We zijn bereid te luisteren. Maakt dit dan verschil? Ik denk het wel. De Fransen en hun chauvinistisch gedrag zien buitenlanders als obstakels, tenzij ze geld komen brengen, dan worden ze voor een bepaalde periode geduld.
