[TOUR] De Duitsers zijn verslagen in Normandië

De sprint ging zeventig per uur
Dat is beslist geen kattenpis
Er was een val en Kittel ging
Maar aan de streep won Cavendish

De start van deze 103^e Tour de France leverde al prachtige plaatjes op. Zeker voor de mensen die graag op vakantie naar Frankrijk gaan. Nu is Mont Saint-Michel al erg bekend, maar wie het eilandje nog niet kende, kent het nu zeker. De enige dissonant bij de start was het meezingen van de officials tijdens de Marseillaise. Het was bijna net zo vals als de lotingen voor de wereldkampioenschappen voetbal.

Meteen vanaf kilometer nul gingen drie renners weg en het peloton liet ze gaan. Ik dacht dus dat het een lange saaie middag zou worden. Er waren er ook nog twee in een chasse patate terecht gekomen. Na ongeveer een kwartier had Herbert het woord ‘schaatsen’ alweer laten vallen en toen wist ik zeker dat de Tour weer was begonnen. Ik bad dus meteen om heel veel wind die schuin van voren zou komen.

Op de eerste cols was Voss de boss. Hij wilde graag de Tjallingii van de Tour zijn. Ik dacht dat als Kittel of Greipel de etappe zou winnen, de Duitsers in dit gebied uiteindelijk toch een beetje wraak zouden hebben genomen. Voss was zo te zien wel meteen klaar met de etappe. Intussen was de chasse patate gewoon patate geworden, want ze waren toegetreden tot de kopgroep.

Toen ik weer wakker werd, kwam de eerste poging om een waaier te maken. De wind stond blijkbaar gunstig. Jammer voor de kopgroep, maar niet voor mij, want ik had ’s avonds al vroeg  een etentje en moest voor die tijd de column nog afmaken en plaatsen.

De mannen van Etixx - Quick-Step reden zich de benen uit hun kont, maar er werd niemand afgereden. Die waren dus al op voor de massasprint zou beginnen.

Wat de wind niet teweeg kon brengen, kon een vluchtheuvel wel: een klassementsrenner op achterstand. Contador ging vol onderuit en viel op zijn schouder. Ducrot begon natuurlijk meteen weer over het lichaam en de ruststand te kakelen. Contador kwam terug in het peloton, maar het is natuurlijk wel de vraag hoe die val gaat uitpakken, want morgen zal El Pistolero in de finale al aan de bak moeten. Zo te zien aan zijn fietsen viel het nog mee en dat hoop ik ook, want hij staat in mijn rijtje voor de tourpoule.

Het verbaasde me wel dat de sprinters die ook favoriet waren voor de etappezege, mee sprintten bij de tussensprint. Meestal sparen ze hun krachten Cavendish deed daar niet mee en dat was misschien wel verstandig. Na de tussensprint kwam er weer rust in het peloton en de kopgroep kon weer uitlopen, maar ik was nu toch wakker, dus bleef maar hopen op een nieuwe windvlaag.

De kopgroep van weleer was intussen peloton geworden en de chasse patate was kopgroep geworden en liep weer wat verder uit.

Herbert Dijkstra wist ons te verrassen met een verhaal uit de serie ‘Opa vertelt’. Er was eens een tijd dat een renner zich in een bosje kon verstoppen en dat niemand dat door had en dat het peloton dan verbaasd was als die renner weer aansloot. Dat kan nu niet meer met gps en navigatie. Ja, Herbert, er was ook een tijd dat de mensen de was met de hand moesten doen.

Inmiddels was duidelijk dat Delaplace het rode rugnummer wilde, want hij kwam uit die streek. Hij was samen met de Amerikaan Howes als laatste van de kopgroep over gebleven. Dijkstra vroeg zich af wat Delaplace nog moest doen om het te verdienen. Niets natuurlijk, Herbert. Het is een Fransman en de Amerikanen hebben dan wel Frankrijk daar bevrijd, maar daarom krijgt een Amerikaan nog niet dat nummer.

De strijd in de wind kwam er niet meer. Het werd dus gewoon de strijd tussen de treintjes. Natuurlijk kwam er weer een val in de laatste meters waar onze Groenewegen niet bij lag, maar wel de dupe van werd. Vanmorgen las ik een tweet van een Engelsman dat ze toch nog zouden kunnen winnen in Frankrijk en hij kreeg gelijk. Cavendish was de man die ik niet verwachtte, maar die wel won. Weer waren de Duitsers verslagen door de Engelsen in Normandië.

Tweet van de dag: Jaenine Laudy: Alpecin zou pas écht goede reclame maken als John Degenkolb ineens met een volle bos krullen voor de camera zou verschijnen.

Opmerking van de dag:  Herbert wist ons te vertellen dat Adam Hanssen met zijn eigen schoenen reed. Alle andere renners hebben dan zeker schoenen van anderen aan? Hij bedoelde waarschijnlijk dat Adam op door hemzelf ontworpen schoenen reed.

De rit van morgen.

Utah Beach, waar de renners vandaag finishten,  was de eerste van de twee zones voor de landing van de Amerikanen in de Tweede Wereldoorlog. Die plaats was speciaal uitgekozen door de Engelse generaal Montgomery omdat hij van daaruit sneller Cherbourg zou kunnen veroveren. Cherbourg had namelijk een diepzeehaven voor de oorlogsschepen. De renners zullen ook snel in Cherbourg willen zijn, morgen. Dan zijn ze voor wat betreft valpartijen weer in veilige haven. 

Op 6 juni begon na de landing meteen de strijd om Cherbourg en in drie weken was het gebeurd met de Duitse bezetting daar. De Duitsers hadden echter wel de haven volledig verwoest. Op 17 juli 1944 kon de haven gelukkig weer in gebruik worden genomen na enkele noodreparaties. Er is tegenwoordig nog een museum te bezichtigen. Dat is gesitueerd op het Fort du Roule. In het museum zijn veel herinneringen te zien aan die tijd. Het heet Musée de la Libération.  Op het fort heb je bovendien een prachtig uitzicht op de haven. Als je op woensdag het museum gaat bezoeken dan is het gratis op vertoon van een museumpas. In december en januari moet je dat niet doen, want dan is het gesloten.

Cherbourg is natuurlijk ook nog bekend van een liefdesverhaal dat zich tijdens een andere oorlog afspeelde. De oorlog in Algerije. De film was eigenlijk een musical en de bekendheid komt volledig door de soundtrack die ook nu nog bekend is: Les parapluies de Cherbourg. Een parapluverkoopster wordt verliefd op een automonteur die, helaas voor haar, in het leger moet gaan dienen in Algerije. De film heeft de Gouden Palm in Cannes gewonnen. Het was niet gebruikelijk in de Europese filmindustrie om musicals te maken. In Amerika was dat al wel een bekend genre. In dezelfde tijd als deze Franse musical kwam bijvoorbeeld My Fair Lady uit.

Er is in die streek in het verleden dus veel strijd geleverd. Hopelijk zien we er morgen ook veel strijd. Het zal echter wel een kopgroepje worden en controle door de sprintersploegen. Tenzij er natuurlijk een gunstige wind is voor waaiers en dat zou daar zomaar kunnen. Toch zal het niet een echte sprinter zijn die er met de etappe vandoor gaat. De slotklim is zeker geen spek voor Kittels bek. Ik denk eerder aan een Van Avermaet.