To pee or not to pee

Als het goed is, dan is het lichaam een werktuig dat door de hersenen wordt gecontroleerd. Ik zou er nog een leuke discussie over op kunnen zetten of de hersenen zelf die controle uitoefenen of dat er een soort energie in die hersenen aanwezig is die dat doet. De hersenen zijn in dat geval ook een werktuig. Maar dat doe ik misschien nog wel eens in een andere column. Het lichaam is dus een werktuig en kan niet zelfstandig functioneren zonder die hersenen. Toch twijfel ik daar wel eens aan.

In de periode tussen juni en oktober zit ik wekelijks wel een paar keer op de racefiets. Dat is voor mij het fietsseizoen. Tussen oktober en mei heb ik de hardloopschoenen vaker aan. Ik heb nou eenmaal een hekel aan koude tenen en als ik in de winterperiode wat langere afstanden fiets, dan krijg ik die, dus hardlopen gaat in die tijd veel beter.

Dit jaar was 31 mei voor mij de afsluiting van het hardloopseizoen. Op die dag liep ik de Royal Ten in Den Haag. Een leuke loop die langs het Huis Ten Bosch gaat en daarom Royal Ten heet. Op dit moment woont er niets royals, maar Beatrix woonde er en Willem gaat er ook weer wonen. Het wordt nu opgeknapt, want Beatrix heeft het uitgewoond, schijnt het.

Het winterseizoen hardlopen begint voor mij eind september als ik ga trainen voor de Zeven Heuvelen Loop. Die behoort ook tot mijn favoriete hardloopwedstrijden. Niet dat het voor mij een wedstrijd is, want als ik vertrek komen de eerste lopers al binnen, maar het is een mooie loop. Vijftien kilometer door een mooi landschap bij Nijmegen.

Het wielerseizoen begint meestal in juni met een tocht van mijn huis in Rijswijk over de Zuid-Hollandse en Zeeuwse dijken naar Middelburg. Dat is een traditie. Het is ongeveer 95 kilometer. Vóór die tocht heb ik het dan al een beetje opgebouwd met kortere tochtjes langs de bollenvelden en door het Westland.

Nu is er vooral met hardlopen een probleem. Ik moet voor het hardlopen altijd veel drinken anders krijg ik ergens onderweg last van mijn nieren en dat is niet goed voor de snelheid. Ik loop al niet zo snel meer, maar als ik dan ook nog last van mijn nieren krijg, dan wordt het alleen maar langzamer.

Jullie weten nu vast al wel waar ik naartoe wil door dat vele drinken te vermelden. Inderdaad. Als je veel drinkt dan moet je veel pissen. Gelukkig zijn er bij die hardloopwedstrijden altijd veel urinoirs. Ik ben dan blij dat ik een man ben, want bij de toiletten voor de vrouwen staan altijd lange rijen vrouwen en meisjes te wachten tot ze aan de beurt zijn.

Ik ben altijd zo’n uurtje voor de start van de wedstrijd aanwezig en ook dan heb ik nog een bidon met water bij me zodat ik voor de start nog wat kan drinken. Ik maak dan zeker wel een keer of vier gebruik van de toiletten. En ik ben niet de enige.

Het grootste probleem komt echter als je een halfuurtje voor de start in het startvak staat. Ik start nou eenmaal niet graag achteraan, want ik ben niet zo snel en zo houd ik toch nog aardig wat mensen achter me. Maar ja, je kunt er dan niet meer uit om te pissen en dus sta je vlak voor het startschot klinkt alweer met samengeknepen benen omdat je nodig moet. En ook dan ben ik niet de enige, want je ziet al meteen na de start lopers ergens de struiken in schieten. Dat gaat echter wel ten koste van de tijd.

En nu komt het gekke. Ondanks dat ik nodig moet kan ik gewoon de hele 10, 15, 21.1 of 42.2 kilometer doorlopen en zelfs daarna vergeet ik dan vaak naar de wc te gaan. De laatste keer bij de Royal Ten ook weer. Ik kon gewoon naar zo’n urinoir na afloop, maar dacht er helemaal niet meer aan en stapte in de tram naar huis.

Bij het wielrennen is het niet anders met me. Ik denk soms als ik net op weg ben dat ik beter nog even naar het toilet had kunnen gaan. Dan denk ik dat ik wel ergens onderweg een struikje ga opzoeken, maar het gekke is dat ik dat helemaal niet doe. Op een gegeven moment denk ik er niet meer aan en fiets gewoon de 95 kilometer door naar Middelburg en pak de trein naar huis zonder te hebben gepist.

Nog gekker wordt het als ik thuis kom. Op het moment dat ik bij de voordeur kom, of bij de tuindeur, moet ik ineens ongelofelijk nodig pissen. Ik vind dat heel erg vreemd. Ik heb dan soms vier uur of meer mijn plas opgehouden en op het moment dat ik thuis ben dan moet ik ook direct. Alsof mijn lul oogjes heeft en de voordeur en tuindeur herkent.

Als kind hebben ze me er wel eens ingeluisd. Dan zou ik een tientje krijgen als ik mijn lul liet zien en als ik dat dan deed dan vroegen ze waar dan zijn oogjes waren. Stom natuurlijk van me, want ik wist heus wel dat een lul geen ogen heeft. Maar tegenwoordig twijfel ik daar toch aan.

Het gebeurt gewoon iedere keer weer. Ik heb tijdens het hardlopen of fietsen heel lang mijn plas opgehouden zonder er last van te hebben of  me er bewust van te zijn en dan kom ik thuis en haal met de grootste moeite nog maar net het toilet. Zelfs als ik meteen bij mezelf denk dat ik nog niet hoef als de aandrang begint, dan spuit de pis toch nog steeds bijna uit mijn lul zodra ik thuiskom. Alsof mijn lul tegen mijn hersenen zegt: ‘pleur maar op met je bevelen.’ Op dat moment zijn mijn hersenen niet meer in staat om het lichaam te controleren en ben ik blij dat ik nog net de pispot kan halen.

Is dit nu de ultieme uiting van de vrije wil?