We weten geen fuck!
Gisterenavond waren mijn buren op bezoek. Al snel hadden mijn buurman en ik het over allerlei problemen in de wereld. Er zijn er genoeg, te veel eigenlijk. Hij is een beetje rechts en ik een beetje links. Ik merkte dat zijn visie op het vluchtelingenprobleem er één is zoals veel Nederlanders die hebben nu: ‘Echte vluchtelingen onderdak geven en de gelukszoekers niet’. Tot zover kan ik met mijn linkse visie nog wel met hem meegaan. Maar dan kom je op een gegeven moment bij wat er in Syrië aan de hand is en dan merk ik, voor het eerst, dat het gesprek vastloopt. Niet omdat wij er alle twee niet genoeg over gelezen hebben, maar omdat wij - en misschien wel 80 procent van de wereld - niet meer begrijpen wie tegen wie aan het vechten is en waarom. Nu zullen er best wel weer bijdehandjes zijn die het denken te weten, maar ik ben zo’n figuur die vastloopt.
IS met haar eigen Kalifaat, de ‘opstandelingen tegen het regime Assad, Assads nationale leger tegen de opstandelingen en IS, de Amerikanen tegen IS maar ook een beetje tegen Assad, De NAVO-partners tegen IS, enzovoorts enzovoorts. Ik zal er ongetwijfeld nog een paar vergeten zijn. Maar een helder beeld krijgen bij een lekker glaasje is er niet meer bij. Ik liep gewoon vast en dat gebeurt mij eigenlijk niet zo snel. En om niet dom te gaan ouwehoeren stop je dan maar en ga je naar het volgende punt. We roepen iets over de Rothschilds en de 240 triljoen dollar die ze bezitten. We roepen ook iets over de ‘onzichtbare en zichtbare macht’ die ze hebben. Dat is ons allemaal verteld door de media die de Rotschilds dan ook weer volledig onder controle zouden hebben. Maar wij weten volgens mijn heilige overtuiging helemaal niets! En weet je wat het lullige is? Ik voel het ook wanneer ik over dit soort zaken met iemand praat. Ik voel en weet dat ik eigenlijk geen reet weet maar toch een mening vorm! En als je nu maar genoeg volgers achter je vaak emotionele mening krijgt, dan word je vanzelf iemand waar veel mensen naar luisteren omdat er een frustratie ingevuld lijkt te worden. Maar we weten nog steeds geen ene moer! We denken het te weten, maar echt bewijs ontbreekt of de kwestie wordt afgesloten door wat wij ervan vinden met zijn allen.
Het lijkt wel of bewijs voor de feiten die ten grondslag liggen aan welk conflict of welke gebeurtenis dan ook in de wereld wordt gevoerd door individualisme met als sublieme uitingsvorm jouw mening.
