Slaan we niet een beetje door?
Wapens zijn niet meer weg te denken uit onze wereld. Je ziet ze overal, niet alleen in oorlogsgebieden, maar ook op kermissen, in videogames, op scholen, in films, bij verenigingen en in speelgoedwinkels. Niet al dat wapentuig is even dodelijk – gelukkig – maar we zijn kennelijk nogal gefascineerd door het spul. Wapens zijn hot, hip, happening en in de mode. Letterlijk. En dat brengt soms wat verwarring met zich mee.
Je zou denken dat we onderhand wel wat gewend zijn op dat gebied. Toch was Schiphol vorige week in hoogste staat van paraatheid vanwege een wapen dat bij nader inzien tweedimensionaal en ongevaarlijk bleek, want slechts een afbeelding op een telefoonhoesje. Loos alarm, gelukkig. Waarschijnlijk hebben ze achter de schermen nog even flink dubbel gelegen om het misverstand en dat was dat. Tot het later deze week weer gebeurde. Een journaliste onderzocht hoe voorbijgangers reageerden op haar nieuwe modeaccessoire: een paraplu die er ingeklapte verdacht realistisch uitzag als een jachtgeweer. Het resultaat: opgetrokken wenkbrauwen, gefronste voorhoofden en steevast een glimlach als de aap uit de mouw kwam. Maar een paar politieagenten vond haar actie niet grappig en pakte haar op wegens verboden wapenbezit. Een misverstand dat simpel uit de weg te ruimen was. De journaliste klapte fluks het regenscherm uit en demonstreerde hoe het ding haar tegen neerslag moest beschermen en dat ze verder geen kwaad in de zin had. Bewijs geleverd.
Maar daarmee was de kous niet af. Verboden wapenbezit blijft verboden wapenbezit, ook al bestaat dat verboden wapen uit een lap nylon, een paar baleinen en een telescoopsteel en is het net zo gevaarlijk als de bagage van de gemiddelde omstander. De agenten waren duidelijk not amused. De journaliste bleef tot laat die avond op het politiebureau en kreeg bij vertrek nog een nabrander. Dit zou zeker een staartje hebben.
Nou vond ik altijd al dat wapens niet voor de fun zijn, maar deze agenten gaven wel pijnlijk duidelijk blijk van een gebrek aan humor. Beetje teveel van het goede. Waren ze echt van mening dat de journaliste iets strafbaars had gedaan of voelden ze zich op hun pik getrapt? Het was allemaal op tv te zien en het bezorgde mij in ieder geval een gevoel van plaatsvervangende schaamte. Je kunt ook té dienstbaar en waakzaam zijn.
Maar er is ook een andere kant. Terwijl in de helft van de wereld de hel uitgebroken is en de andere helft overspoeld wordt door vluchtelingen, heeft de modewereld zich vol overgave op wapentuig gestort. Revolvers op je handtas, granaten op je riemgesp of in je oren, jachtgeweren als paraplu of wandelstok; een heel arsenaal aan wapens is in boetieks verkrijgbaar. Is het tijdstip daarvoor nou wel zo handig gekozen en is het wel zo en vogue om jezelf te tooien met iconen van dood en verderf? Over smaak valt niet te twisten zeggen ze altijd. Ik ben benieuwd of Syrische vluchtelingen daar ook zo over denken.
