Geen tijd voor vakantie
Vakantie! Dat wil zeggen: morgen om 16:00 uur mag ik mijn werk even laten voor wat het is. Even mijn zinnen verzetten en mijn baan vergeten. En een plannen dat ik heb!
En reken trouwens maar dat ik het heb verdiend. In het hele afgelopen jaar heb ik meer uren gedraaid dan ooit, ik heb heel wat zaterdagen gewerkt en alleen rond kerstmis heb ik meer dan twee volle dagen vrij gehad. Het is tijd voor mezelf!
Plannen maken. Wat kan ik allemaal wel niet gaan doen? Pretparken? Het land uit? Zon, zee en strand? Iedereen in mijn zeer verwaarloosde vrienden- en familiekring een keer bezoeken? Heb ik nog wat klussen in en om het huis? Ik heb niet eens de tijd gehad of genomen om stil staan bij de vraag hoe ik al die vrije tijd ineens op moet gaan vullen. Tijd en geld zat maar nog geen flauw idee hoe ik het allemaal ga besteden. Plannen zat en niks gepland.
Ik kan natuurlijk ook gewoon even helemaal geen ene flikker uitvoeren. Ik weet trouwens ook niet of mijn sociale omgeving echt op mijn visite zit te wachten. Ze zien me al aankomen.
“Een jaar lang laat ie zijn kop niet zien en dan komt hij ineens op de koffie. Net op de dag dat wij naar de Efteling willen!“
Hoe ga ik toch al die vrij dagen vullen? Wat te doen? Wat gaat me helpen om dat verrekte werk te vergeten? Wat gaat mijn zinnen echt verzetten?
O kut. Al die vrije dagen? Het zijn er maar vijf. Ik heb verdomme maar een weekje vakantie! En daarin is mijn jongste zoon jarig. Een dag daarna ben ik zelf jarig. Ik heb nog een optreden. En ik moet de puinbak die 'mijn woning' heet nog eens flink opruimen. Ik mag blij zijn als ik ergens een uurtje voor mezelf ga vinden.
Tja. Uitzendcontracten. Ik moet zeggen dat het voor mij in ieder geval verrekte lekker heeft verdiend. Maar als je een paar maanden voor de vakantie naar een ander bureau overstapt, heb je tegen de zomer nou niet bepaald een overvloed aan vakantiedagen opgebouwd.
Nog een nadeel van flexibilisering van arbeid? Mwa. Had ik al over dat uitstekende salaris verteld? Sinds ik me er ruim een jaar geleden maar bij neer heb gelegd dat een vaste baan er echt niet meer in zit, ben ik zonder onderbreking alweer met mijn derde project bezig. Binnenkort loopt dit ook weer af en waarschijnlijk kan ik tegen die tijd kiezen uit de volgende klussen. Nee. Ik zal niet klagen.
Nou ja. Behalve als ik volgend jaar opnieuw voor die ellendige zomervakantie sta en weer geen tijd heb om mijn geld uit te geven.
