[Tour] De hazen tegen de slakken

De kopgroep was al heel ver weg
Het peloton deed rustig an
Plaza won en nummer twee
Dat was alweer Sagan

Er was strijd vandaag. Maar dat was alleen maar om de kopgroep van 23 renners tot stand te brengen en om die kopgroep later weer uit elkaar te rijden. En later, heel veel later, deed Nibali nog wat. Toch was het een leuke koers. Met dank aan vooral Sagan.

Toen ik de etappe ging kijken waren er twee kopgroepen en Astana reed voorop in het peloton. De tweede kopgroep zat in een chasse patate. Er waren in de verste verten geen Nederlanders te zien in de kopgroepen. Westra wilde eigenlijk wel mee, had hij laten weten, maar hij zat er niet bij. Sagan zat er wel weer bij en won maar weer eens de tussensprint.

Wat ging het peloton doen? Astana had in ieder geval geen vertrouwen in Sky. Als die op kop rijden dan weet je zeker dat de kopgroep vooruit blijft. Zeker nu Froome vanaf vandaag een mannetje minder heeft om te controleren. Op Kennaugh kan hij niet meer rekenen.

Ondanks de inspanningen van Astana liep de kopgroep ineens uit naar meer dan zes minuten. Nibali had pech gekregen en Sky kwam zodoende op kop en dan kan ik zelfs meefietsen met het peloton. En dat zonder doping of ketonen, maar er zouden nog wel twee dikke beklimmingen komen, dus het peloton zou nog wel wat doen, dacht ik. Dat was een foute gedachte. Astana gooide de handdoek en Sky reed als een natte washand.

De chasse patate kwam toch nog bij de kopgroep en zo ontstond er ineens een kopgroep van 23 renners. De voorsprong werd almaar groter. Ik dacht: als het zo doorgaat dan gaat Pantano de Tour de France winnen, want hij stond maar zo'n halfuurtje achter op Froome.

Wanhopig vanuit mijn stoel riep ik: 'aanvallen!' Kom op, morgen is er een rustdag. Sky wil alleen de Tour winnen. De etappe hebben ze al. Maar de rest? Het ging met Sky voorop zo langzaam in het peloton dat ze achteraan gewoon omvielen omdat ze het evenwicht niet meer konden bewaren. Symbolisch voor het tempo van Sky was wel het plaatje onderweg. Een fietser in een gele trui die met zijn fiets aan een kabel hing en achteruit fietste.

Op 60 kilometer van de finish werd het in de kopgroep gelukkig wel een beetje oorlog. Sagan begon weer eens zijn krachten te verspillen, maar ik vind dat nu juist leuk. Hij doet tenminste wat.

Daarna kwamen er steeds meer pogingen van renners om weg te komen voor de laatste klim. Dat bracht tenminste wat leven in de brouwerij. Hansen was de slimste zo leek het. Niemand wilde achter hem aan en Sagan had geen zin meer om de kastanjes uit het vuur te halen. Haller reed nog naar Hansen toe en ik verwachtte ieder moment het bekkentrekkende gelaat van Voeckler te zien, maar hij kwam niet en zoveel camera's hebben ze bij TF1 nou ook weer niet. Hansen en Haller hadden haast. Maar ik dacht niet dat de klimmers in de kopgroep er zenuwachtig van zouden worden.

En toen kwam de Col de Manse. Zouden de twee het houden? Inmiddels was de achterstand van het peloton al bijna twintig minuten. Het leek wel of de jaren zestig terug waren.

Ruben Plaza ging erg sterk in de achtervolging. Sterker nog, hij kwam op een gegeven moment alleen op kop. Sagan zou wel weer tweede worden, dacht ik. Wat zou er in de afdaling gebeuren?

Daar zag ik toch ineens de Jumbootjes op kop van het peloton. Met 20 minuten achterstand.
Zou er trouwens nog iets in het peloton gebeuren? Porte was al heel snel naar de kloten. Hoe is dat mogelijk na dat slakkengangetje van het peloton? Ook Pinot was er al snel aan.

Tinkoff wilde de koers nog wel even hard maken, want misschien was er in de moeilijke afdaling nog iets mogelijk. Contador ging niet voor niets vlak voor de top en Nibali ging ook. En Nibali kan echt dalen. Barguil niet. Die knalde Thomas bijna uit het klassement. Sagan was toen inderdaad alweer tweede geworden. Wel na een geweldige afdaling.

Leukste uitspraak van Herbert: Waarom maakt Sagan niet een jump naar de top en stort zich naar beneden?

Tweet van de dag: Bram den Hertog: De Tour wacht op niemand, maar het peloton wacht net zolang totdat de vluchtgroep ongrijpbaar ver weg is.

De rit van overmorgen

Vanaf nu krijgen de renners alleen nog maar bergen voor hun kiezen en ook voor hun wielen. Behalve in Parijs dan, maar Parijs is eigenlijk een toegift.

Overmorgen naar Pra Loup. Dat is nog lang niet de zwaarste bergrit, maar na een rustdag moet je altijd maar zien of je nog in vorm bent. De rit eindigt bergop en voor de laatste berg moet men nog de Col d'Allos over. Dat is een klim van 18.9 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 5,9%. Best een aardig klimmetje dus. Het steilste stuk is 10.5%.

Pra Loup is natuurlijk ook een skioord. Niet zo erg groot, maar het heeft toch nog zo'n 85 kilometer piste. Het plaatsje ligt ongeveer zeven kilometer van Barcelonnette en vanuit dat toeristenplaatsje kun je zowel zomers als 's winters vele activiteiten ondernemen. In de winter kun je er natuurlijk skiën, maar er zijn ook vele zomerse activiteiten te ondernemen. Er zijn sinds een paar jaar een aantal klimscholen. Daar kun je onder begeleiding van professionals leren bergbeklimmen en dan het liefst zonder hulpstukken. Verder kun je er raften, wandelen en mountainbiken.

De renners fietsen overmorgen gewoon op hun racefietsen en zullen niet veel aandacht schenken aan de berg. Toch is het een historische berg, want in 1975 leek Eddy Merckx er zijn zesde Tour de France te gaan winnen, maar hij kreeg een hongerklop en kwam niet meer vooruit. De gele trui verhuisde naar Bernard Thévenet en met Eddy was het gedaan.