Ja. Ik denk aan seks

Op zich denk ik veel minder aan seks dan een jaar of dertig terug. Is dat meteen positief? Niet als je weet hoe vaak en ranzig ik dertig jaar terug aan seks dacht. Het is lastig vergelijken tussen de puberale viespeuk die een twintigjarig knulletje nu eenmaal is en een volwassen kerel met dagelijkse verplichtingen en verantwoordelijkheden.

Dertig jaar geleden. Iedere dag wakker worden met een (relatief) enorme erectie betekende dat je acuut met de gedachte aan voortplanting bezig was. Een keer pissen was dan wel de meest acute oplossing, maar het zat al wel in je hoofd. De rest van de dag was nogal eens een opeenvolging van blootstelling aan vrouwelijk schoon, waarbij het begrip 'schoon' afhankelijk was van volstrekt irrelevante details.

Er waren momenten dat een meisje zo vreselijk mooi was, dat je per direct verliefd werd en dat gezichtje en dat strakke lijf niet meer uit je gedachten kreeg. Een niet zo aantrekkelijk meisje dat gewoon “hallo” zei was echter net zo goed een reden om haar meteen naakt voor te stellen. Maar er waren zelfs momenten dat een beetje inkijk in de blouse van de lelijke buurvrouw al het startsein was voor een sessie masturberen.

Kortom: in je hoofd was geen enkele confrontatie met een meisje of vrouw seksloos. De praktijk was hooguit dat puberale onzekerheid, praktische bezwaren en héél veel afwijzingen de uitvoering van de fantasieën stevig in de weg stonden.

Is dit nu dan minder geworden? Toch wel. De ellende met ouder worden is dat je op zeker moment bijna alles alleen maar gruwelijk de tering relativeert. Ik kan nog steeds geen prachtige gedachte over een mooie vrouw binnen laten, zonder haar daarna toch nog even poedelnaakt in soms tamelijk denigrerende posities voor te stellen. Maar daarna sluipt toch al snel dat verrekte relativeren weer binnen.

Ik kan nog steeds enorm genieten van de aanblik van een mooie vrouw en heb dan ook nog eens het voordeel dat ik inmiddels een marge van een jaar of dertig qua leeftijdsklassen heb om naar te kijken. Maar ja. Ik heb dan ook nog het realisme dat de onderkant van die leeftijdsklassen meestal niet op een modaal verdienende vijftiger zit te wachten. Dat een deel van de middenklasse waarschijnlijk net met een paar koters uit een scheiding komt. En dat het leukste deel van de bovenklasse nog gewoon bezet is. Soms is het simpele kansberekening, die mij weer rap terug doet keren naar de realiteit.

Nog een stukje relativering: als je al eventjes een heerlijk en vrijgezel bestaan leidt, ren je niet meer achter iedere willekeurige dame die “hallo” zegt aan. Je wordt met dat ouder worden nog eens een gruwelijke partij kieskeurig ook!

Dit alles neemt niet weg dat ik nog aardig vaak aan seks denk. En als ik jullie - dames - de volgende keer weer eens tegenkom, moet je maar accepteren dat ik je toch nog eventjes naakt voor me zie. Eventjes maar hoor. En neem dit vooral niet op als belediging.

Hoogstwaarschijnlijk ben je in mijn hoofd stukken aantrekkelijker dan dat je jezelf in jouw hoofd voor durft te stellen.