Gekleurde klootzakken
De Amsterdamse PvdA-raadsleden Iman Akel en Ahmet Olgum pleiten voor het uitbannen van de woorden 'allochtoon' en 'autochtoon'. In gemeentelijke stukken zouden deze termen taboe moeten worden. Misschien zal de trouwe lezer dit niet van mij verwachten, maar ik ben zwaar tegen. Woorden schrappen omdat ze een negatieve lading zouden hebben is wel de héle makkelijke weg.
Volgens deze heren zouden deze woorden te veel een onderscheid aangeven. Maar volgens mij verdwijnt het onderscheid juist als je er voor zorgt dat daar geen noodzaak toe is. Als de noodzaak om de woorden 'allochtoon' en 'autochtoon' te gebruiken niet meer aanwezig is.
Bij de plaatselijke sjoelbakvereniging, waar naast Ingrid, Kees, Henk, Klazien, Geert en Klaas ook ene Ali een aardig schijfje mee schuift, spreekt men nooit over autochtone en allochtone clubleden. Ze hebben het hooguit wel eens over 'die verrekte Turk' en dan vooral als Ali weer eens een monsterscore op het scorebord tovert. Eerder een geuzennaam zou ik zeggen.
Ali is beslist anders dan Klaas. Ali komt uit een ander land, heeft nog altijd een stevig accent en viert op andere dagen, hele andere religieuze feesten. Toch heeft hij het in zijn eigen buurt of dorp prima naar zijn zin en kan hij het prima met de plaatselijke bevolking vinden. En zijn vrienden bij de sjoelbakvereniging kunnen het prima vinden met Ali.
Er zal altijd een verschil blijven bestaan tussen geboren en getogen Nederlanders met blanke, Hollandse voorouders en Nederlanders die een duidelijk ander geboorteland of andere oorsprong hebben. Zoals er ook een verschil is tussen iemand uit een gehucht in de Achterhoek en een Amsterdammer. Tussen een Limburger en een Fries. Tussen een bouwvakker en een beurshandelaar. Lang niet alle Nederlanders zullen 100% klikken, maar een probleem is dit nu ook weer niet. Het is onderscheid waar we allemaal mee kunnen leven.
Met name in steden als Amsterdam is het juist wel verstandig om dit onderscheid te maken. Dat dit een negatieve lading heeft, is helaas het gevolg van het feit dat er soms ook grote problemen bestaan onder verschillende autochtone groepen. Die problemen neem je niet weg door een paar woordjes te schrappen, maar door de problemen te benoemen en op te lossen.
Tot die tijd hou je het verschil. Een wijk met hoge criminaliteitscijfers is nu eenmaal een andere wijk dan een waar af en toe eens een fiets wordt gejat. Op het moment dat in een wijk met overwegend Marokkaanse of Turkse bewoners amper meer of minder verkeerds gebeurt dan in compleet blanke wijk in Wassenaar, hoeft de overheid de criminaliteitscijfers ook niet meer uit te splitsen in blank of zwart. Dan hebben we het over gegoede burgers en boefjes. Ongeacht het kleurtje.
Ik zie daar juist wel een mooie uitdaging in. Streven naar een samenleving, waar de noodzaak voor de woorden 'allochtoon' en 'autochtoon' vervalt. Omdat de meeste Nederlanders wel oké zijn en er onder alle kleurtjes ook wel een paar klootzakken rondlopen.
