In zwaar weer

"Wij hebben net contact gehad. Het is op dit moment nog steeds onduidelijk of wij wel of niet gaan rijden. Ze gaan proberen het probleem zo spoedig mogelijk op te lossen. Ze spreken over negen uur, maar dit is ook gissen. Dus blijf vooral even in de trein, want in de trein is het een stuk aangenamer dan buiten."

Buiten schijnt een schraal zonnetje. Drie sneeuwvlokjes hebben eerder die ochtend de handen ineen geslagen en het volledige treinverkeer rond Utrecht, het belangrijkste knooppunt van Nederland, platgelegd. Op geen enkel baanvak van en naar Utrecht rijden treinen. De gevolgen zijn niet te overzien. Werd het treinverkeer rond Utrecht vorige week ook al niet getroffen door een storing? NS en ProRail hebben deze drie vlokjes kennelijk over het hoofd gezien. Want anders hadden ze voor vandaag wel een aangepaste dienstregeling ingelast, nietwaar?

Gelukkig bevinden ProRail en NS zich in goed gezelschap en zijn ze niet de enige bedrijven die in zwaar weer verkeren. Ook zij van V&D kunnen er wat van. Er wordt te weinig verkocht, waardoor zo'n tienduizend personeelsleden een loonoffer mogen brengen. Voor de ruim zestig filialen wil V&D minder huur gaan betalen.

De reizigers in de trein blijven in het ongewisse. Niemand weet wanneer de treinen weer gaan rijden. Zelfs de conducteur niet. Zit je dan. Met je dure kaartje. In een Sprinter. Zonder toilet.

"Wat een toestand, hè?"
"Nou!"
"Waar zou de reis naartoe gaan?"
"Naar Utrecht."
"U werkt daar?"
"Nee, ik wilde even gaan winkelen en dan op de terugweg nog even bij mijn moeder langs."
"Dan hoop ik voor u dat we voor sluitingstijd in Utrecht zijn."
"Nou, als we nog langer stil blijven staan, ga ik direct met de volgende trein weer terug. Of anders met de bus. Dan ga ik eerst naar mijn moeder, het winkelen kan wel wachten."
Ach… Zocht u iets speciaals?"
"Nou, nee hoor. Niks speciaals. Gewoon even naar de V&D. Het is sale finale."
(…)