Je suis Ahmed

Nee. Toch niet. Ik ben geen Ahmed. Ook geen Franck of Clarissa: de twee andere vermoorde agenten. En ik ben ook geen Charlie. Ik vind dat ik niet eens in hun schaduw mag staan. Of in de schaduw van de vele agenten die ofwel het risico van een directe confrontatie met drie zwaar gestoorde terroristen aangingen of die daadwerkelijk voorop stonden bij de beëindiging van dit drama.

Toch vond ik de spreuk 'Je suis Ahmed' wel enorm veelzeggend en inspirerend. Bordjes met 'Je suis Ahmed' werden bij de verschillende Franse demonstraties meegedragen, maar verschenen ook bij demonstraties in Arabische landen. Ik zal Ahmed Merabet niet op een hoger voetstuk plaatsen dan de andere slachtoffers. Toch kwam in zijn persoonlijke offer wel enorm veel symboliek bij elkaar.

Charlie Hebdo – één van de meest kritische weekbladen ter wereld, als het over de islam gaat – werd mede bewaakt door een moslim en met zijn collega heeft hij de hoogste prijs betaald voor de bescherming van de vrijheid om zo kritisch over de islam te mogen zijn. In principe is er niet zo veel gesproken over zijn eigen beleving van de islam en zijn mening over de spotprenten Bij de eervolle begrafenis verscheen zijn vrouw echter wel gesluierd, in typerende kledij. We mogen er dus vanuit gaan dat hij zeker een praktiserend moslim was. En toch gaf hij zijn leven voor Charlie Hebdo.

In de media worden moslims wel heel makkelijk over één kam geschoren en schreeuwt men om een veroordeling vanuit de moslimwereld. Terwijl Ahmed Merabet haast de belichaming is van een moslim die lijnrecht tegenover deze beesten en hun ideeën staat. Ondanks het feit dat hij nooit blij kan zijn geweest met alles waar Charlie Hebdo voor stond.

Waar de redenering van heel wat lieden is dat alle moslims hetzelfde en dus gevaarlijk en dus potentieel terrorist zijn, is de aanwezigheid van één held al een ondermijning van hun stelling. Als er één  is, kunnen er altijd meer zijn. Als vervolgens meerdere moslims met de bordjes 'Je suis Charlie' en 'Je suis Ahmed' opduiken, zou die stelling nog harder moeten gaan wankelen.

In al die demonstraties zag je overwegend de ijzersterke tekst 'Je suis Charlie'. Logisch en ijzersterk binnen de context van dit vreselijke drama. Toch zouden vele Fransen zich voor deze ramp nooit zo snel hebben vereenzelvigd met Charlie Hebdo. Al was het maar omdat haast iedere Fransoos wel tot één van de door het weekblad voor lul gezette groepen behoort. Hoe sterk is het dan niet om je te vereenzelvigen met die ene moslim die in de strijd tegen moslimextremisme in de frontlinie stond?

Velen gebruiken dit extremistische geweld momenteel om hun blanke superioriteit te etaleren. In de strijd voor de rechten van Charlie Hebdo hebben drie mensen echter een veel hogere prijs betaald dan dat hele zooitje haters bij elkaar.

Drie helden: een blanke man, een zwarte vrouw en een moslim.