Ja!
In een land waarin elk jaar meer en meer post via de e-mail wordt verstuurd en de prijs van een postzegel in 10 jaar is gestegen van 39 naar (vanaf januari) 69 eurocent komt het maar weinig voor dat je als jongere nog échte post krijgt. Hooguit stuurt men van een vakantie-adres nog een verplicht kaartje, maar verder blijft het daar wel bij. De tijd van brieven, postkaarten en briefkaarten is voor de meesten definitief over. Gelukkig kun je daar zelf verandering in aanbrengen.
Een half miljoen mensen doen dat inmiddels wereldwijd vanuit 212 verschillende landen. Tegen een half miljoen kaartjes worden maandelijks door deze personen naar elkaar gestuurd. De website die om dit idee heen gebouwd is heet Postcrossing en voor jongelui die zelden tot nooit post gekregen hebben –behalve van de bank en de verzekering– is het een openbaring.
Het genot van een kaartje op de mat vinden met een heuse postzegel, een zorgvuldig uitgekozen afbeelding op de voorkant en een zo persoonlijk mogelijke tekst die met de hand is geschreven op de achterkant, ging tot dusver grotendeels aan ‘mijn’ generatie voorbij. Postcrossing brengt daar verandering in. Je maakt een account aan waarin je eventueel je voorkeuren wat betreft kaarten aangeeft en geeft je adres op. Vervolgens kun je met de knop ‘Send a postcard’ een adres van een volkomen willekeurig persoon ergens tussen Fiji en Finland aanvragen.
Zodra die persoon je kaartje heeft ontvangen registreert hij de kaartcode – kaarten uit Nederland beginnen bijvoorbeeld altijd met NL. Wanneer je postkaart geregistreerd is wordt jouw adres weer verzonden naar een ander persoon ergens in de wereld en is het jouw beurt om binnen enkele dagen of weken een kaart te ontvangen en te registreren.
Je begint met vijf kaarten die je tegelijkertijd mag versturen. Voor elke kaart die arriveert mag je er opnieuw een versturen. En hoe meer je er stuurt, hoe meer je er tegelijk kunt verzenden – heb je inmiddels 50 binnen- en buitenlanders blij gemaakt met kaartjes, dan kun je de wereldwijde posterijen voortaan lastigvallen met tien kaarten tegelijk.
Het concept heeft een bepaalde ouderwetse charme. Daarnaast is het erg schattig om te zien hoeveel moeite men doorgaans steekt in het vinden van precies dat ene kaartje dat je blij zal maken, alsook het opschrijven van een tekst die meer toevoegt dan alleen ‘have a nice day’ of ‘happy Postcrossing’. Het maakt dat je de post eindelijk, na decennia, verwachtingsvol zit op te wachten en driftig doorkijkt om te zien of er tussen de blauwe en witte enveloppen iets écht persoonlijks zit.
Ja!
Postcrossing, dus. Ik kan het iedereen aanraden. Dat moment dat je de post op de mat hoort vallen zal nooit meer hetzelfde zijn.
