Zo werkt het bij ProRail

"En heb je nog sollicitaties lopen?", vraagt Linda mij. We zitten gezellig buiten in de zon te lunchen. Linda is een oud-collega van mij. We kletsen over vroeger, over mijn ontslag, over haar nieuwe business en over mijn plannen. "Ja, ik heb een aantal sollicitaties lopen, maar op geen enkele heb ik nog antwoord." Ze schenkt verse jus d'orange in. "Netwerken is erg belangrijk", zegt ze. "Via Twitter heb ik al best veel opdrachten binnengehaald." Ze kijkt erg trots.

Op mijn iPhone check ik haar Twitterprofiel. "Zou je jouw eigen foto er niet bij zetten?", vraag ik haar. "Mijn logo wordt veel herkend", lacht ze met haar roze gestifte lippen, dezelfde kleur als haar logo. "Misschien dan in de header erachter?" Ze neemt een hap van haar broodje en knikt. "Hé, je zit bovenop het nieuws!", ik lees haar een binnenkomende mail voor: "Ik zag jouw verhaal over onze vacature Social media expert. Kunnen we daar even contact over hebben?" Ik leg mijn iPhone op tafel. "Het is Martijn, die recruiter van ProRail!", zeg ik verheugd. "Via LinkedIn. Hij vraagt of ik hem wil bellen." Ik glunder. "Dat is vast een goed teken", zegt Linda.

Na de lunch vertrek ik met de tram richting Utrecht Centraal. Onderweg ontspruit een plan in mijn gedachten. ProRail zit vlakbij Centraal. Misschien wil Martijn wel even een kop koffie met mij drinken. Ik ga hem bellen zodra ik op Centraal ben. Ik sla de vacature er nogmaals op na. De belangrijkste punten uit de vacature zijn reputatiemanagement, het creëren van content en de inzet, ontwikkeling en uitvoering van social media. Ook neem ik de plannen van ProRail voor 2015 door. Ik wil immers goed beslagen ten ijs komen.

Met zicht op de Starbucks, tik ik het nummer van Martijn in op mijn iPhone.

"Ah, bedankt voor het terugbellen. U heeft een verhaal geschreven over ProRail en de functie van Social Media Expert."

"Ja, dat klopt."

"Had u ook interesse in die functie of was het alleen onderwerp van het verhaal?"

"Ja, ik heb interesse in de functie. Ik heb gesolliciteerd. Het stuk maakte (verplicht) onderdeel uit van de procedure."

Er valt een stilte.

"Dus u heeft wel gesolliciteerd. Even kijken. Martin Janssen? Nee, ik zie u er hier niet bij staan."

"Ik heb gesolliciteerd via de website en daar mijn column zoals gevraagd toegevoegd. Ik heb er meteen een bevestiging van ontvangen."

Wederom valt er een stilte.

"Oh, nu zie ik het. Dan heeft u daar op 25 augustus een afwijzing van ontvangen."

"Nou, nee. Die heb ik niet ontvangen."

"Dan zal ik daarover contact opnemen met mijn manager."

Ietwat gedesillusioneerd hang ik weer op. Geen gesprek. Geen koffie. Geen baan.

Weer thuis, deel ik mijn ervaring op Facebook. In een reactie post ik: "Ik ga hier eens rustig over nadenken. In elk geval zal ik contact opnemen met ProRail. Ik weet immers nog steeds de reden niet waaróm ProRail mij heeft afgewezen en ik vind dat ik dat wel mag weten."

Nader onderzoek naar interim-recruiter Martijn levert mij interessante resultaten op. In zijn bio op Twitter noemt hij zichzélf een social media expert. Of hem dat veel respect oplevert, valt te betwijfelen. Op zijn website zie ik namelijk nog een knop naar zijn Hyvesprofiel staan. Hyves, u weet wel.

Een dag later stuur ik ProRail een mail, waarin ik vraag om de afwijzing, die ik op 25 augustus zou moeten hebben ontvangen. Wanneer een reactie daarop uitblijft, besluit ik Martijn wederom te bellen. Hij zegt mijn cv te hebben gevonden en te hebben doorgestuurd naar zijn manager. Deze week hoor ik meer.

De vraag die ik mijzelf nu stel, is of het wel goed is voor míjn reputatie om voor een bedrijf als ProRail aan de slag te gaan.