Dokter Rutte

Mark Rutte en zijn VVD zijn populairder dan ooit. Ooit was 2012 en die populariteit is dan weer gemeten door Maurice de Hond. Over relatieve cijfers gesproken. Ik betwijfel ook dat dit op feitelijkheden is gebaseerd.

Bij de verkiezingsuitslag van 2012 kon ik me nog iets voorstellen. De economie was kut en er moest iets gebeuren. Veel kiezers waren bang voor hun baantje en zagen in de PvdA een partij die in zware tijden voor hun belangen op kon komen. Een ander groot deel zag in de VVD een partij met een sterke band met het bedrijfsleven, die de economie juist een boost kon geven.

Het resultaat was een kabinet van beide partijen. Beide kampen kregen waar voor hun geld: enerzijds werd tegen de realiteit in geprobeerd de economie te redden en toen dat net niet echt helemaal lukte was nog net niet iedere Nederlander echt de lul. Aan een wereldwijde klerezooi kon geen partij iets veranderen en op zich was het dus nog knap dat de boel niet helemaal klapte.

Ik heb sinds die verkiezingen van 2012 grotendeels werkloos thuis gezeten. De oorzaken voor het verlies van mijn baan waren simpelweg de toestand van de economie en mijn eigen keuzes. De laatste jaren had ik voor commerciële banen gekozen en daar waren de kansen aanzienlijk geslonken. Maar voor mijn oorspronkelijke technische achtergrond waren ineens ook amper vacatures te vinden.

Als ik nu bekijk wat het huidige kabinet van PvdA en VVD dat laatste anderhalf jaar voor mij heeft betekend, kom ik tot de conclusie dat dit schamel weinig was. Ik kreeg te maken met een uitgehold UWV, waar men hun uiterste best deed om mij zo min mogelijk van dienst te zijn. Vragen om ondersteuning werden standaard met 'nee' beantwoord. Bij regelingen die er wel waren viel ik steeds net buiten de doelgroep.

Ik heb me de pestpokken gesolliciteerd en had relatief nog best veel gesprekken. De concurrentie van heel veel andere (jongere) werkzoekenden resulteerde echter steeds weer in een 'nee' of een 'net niet'. De realiteit was een combinatie van heel veel werkzoekenden en heel weinig banen.

Nu zit wereldwijd de economie weer in de lift. De vraag naar techneuten groeit weer. Resultaat: zes weken terug werd ik benaderd voor twee vacatures en werd het een tijdelijke baan als technisch tekenaar. Die tijdelijke baan loopt bijna af, maar inmiddels heb ik al een contract getekend voor een andere - mogelijk vaste - baan als werkvoorbereider bij een gerenommeerd bedrijf in de olie-industrie. Ook voor die baan ben ik gevráágd te solliciteren.

Eigenlijk heb ik voor deze laatste ontwikkelingen zelf dus geen flikker gedaan! Maar het is ook niet zo dat dit kabinet en onze overheid me zo enorm hebben geholpen, dat mijn vertrouwen in Mark Rutte, Diederik Samsom, de VVD of de PvdA nu ineens gruwelijk is toegenomen!

“Uiteindelijk valt het ondanks alles mee en komt het wel weer goed?”
Dat is voorlopig zo'n beetje de retoriek van dit kabinet. Als ik ooit een hartoperatie moet ondergaan, zijn dat geen termen die mijn vertrouwen in de chirurg zouden vergroten. De volgende keer zou ik toch een ander ziekenhuis kiezen.

Als reden voor die stijgende populariteit wordt nu het optreden van Rutte rond de ramp met MH17 aangedragen. Raar. Ik ben de eerste om dat doortastende optreden van het kabinet te prijzen, maar ik vind het een beroerd argument voor een waardeoordeel.

Je krijgt politieke macht. Je kunt niets veranderen aan de effecten van een mondiale crisis. Je bezuinigt keihard op alle verzorgende taken van de overheid. De werkloosheid blijft keihard stijgen. Het hele land schijt op je beleid. Maar met een vliegramp en de mazzel van een wereldwijde economische opleving, ben je ineens weer populair.

Voorlopig baseer ik mijn vertrouwen vooral op mijn nieuwe baas. Ondanks dit kabinet. Geen prutsers aan mijn bed!