Tobbedansen

Een week geleden trotseerde ik met vele anderen de milde moesson die over ons land trok. Het vermoeden dat de regenbuien in dit deel van de wereld tropische proporties zouden gaan aannemen sluimert in welingelichte kringen al jaren, maar de klimaatlobby wordt ten faveure van de economische welvaartsbelangen steeds maar weer onder tafel geveegd.

Op klimaattoppen worden schijnverdragen getekend, die eenmaal thuis lachend diep in de la worden geschoven. En onder tafel worden op alle niveaus ondertussen schimmige dealtjes met de industrie en de bouw gesloten, waarmee het maligne economische systeem gewoon draaiende wordt gehouden.

Wachtend op de tram in de Paulus Potterstraat bij het Museumplein in Amsterdam, kon ik ook weer niet om het halve werk van de gemeentelijke bouwprojecten heen. Die lijken wel te worden uitgedeeld als snoep. Door de regenval stond de straat en de halte in beide richtingen voldoende blank om een aflevering ‘Tobbedansen’ voor de TROS op te nemen. De riolen konden de waterval niet aan. Je kon de straat bij het stoplicht niet zonder waadbroek oversteken. En op sympathie van langsscheurende taxichauffeurs hoef je als voetganger in dit soort gevallen ook niet te rekenen. Wat bleek: de afvoerputten naar het riool moest je in een straal van honderd meter met een loep zoeken.

En dat terwijl de straat anderhalf jaar geleden nog volledig gerenoveerd is. “Deze opknapbeurt is nodig om de straat het aanzien te geven dat past bij de musea, het Conservatorium Hotel, het House of Bols en Coster Diamonds,” aldus de website van de gemeente. Mooi streven, en ik moet zeggen dat dat aanzien geven ook best gelukt is. Maar wethouder en aannemer hebben behoorlijk zitten tukken bij de presentatie van de blauwdrukken. Handige servetten bij de borrel, waar de deal handenschuddend werd beklonken, wat maakt het hun ook eigenlijk uit.

Als je dan gaat verbouwen, maak het dan gewoon in één keer goed! Dat is toch het minste wat je kunt doen om die overlast voor de verkeersdeelnemers te rechtvaardigen. Zorg er als gemeente gewoon voor dat je niet over tien jaar wéér de rails, of het asfalt, of het allure van de straat for that matter, hoeft aan te passen. En als de rioleringen het overtollige water niet aankunnen, kun je daar toch ook meteen wat aan doen als je de boel toch open legt? De hele stad is al sinds ik er bijna veertien jaar geleden kwam wonen een bouwput. En bijna doorlopend zijn de resultaten van die verbouwingen op het oog verwaarloosbaar.

Aan die rampzalige Noord-Zuidlijn zijn eigenlijk al genoeg woorden vuilgemaakt. Een Toren van Babel, waarvan we ons hier blijven afvragen of die ooit nog afkomt, en waarover iedereen die er verantwoording over af moet leggen een ander dialect met uitvluchten lijkt te spreken. Ondertussen fungeren de bouwterreinen voor de gemiddelde Amsterdamse nachtbraker gewoon als openbare pisbak.

Ik neem toch aan dat het voor de gemeente niet moeilijk zal zijn een begaafdere aannemer te vinden om aanpassingen aan de waterafvoer alsnog te verwerken, of desnoods een oplossing te verzinnen om het regenwater ondergronds op te vangen en her te gebruiken. De aannemers zullen in de rij staan waarschijnlijk, want dubbel werk levert tweemaal zoveel geld op. En tot die tijd zie ik voor de Amsterdamse onderwereld anders nog wel een niche om zich over de verwerking van het overstroomde rioolwater te ontfermen. Die kunnen na zuivering tegenwoordig nog een lief centje overhouden. De handelswaar ligt bij wijze van spreken gewoon op straat.