Bob de Grote - Bob naar de kloten
Hoofdstuk 5 - Bob naar de kloten
(zie ook Hoofdstuk 1, Hoofdstuk 2, Hoofdstuk 3, Hoofdstuk 4)
Wat doe je zonder verantwoordelijkheid voor een ander, als je zelf niet het gevoel hebt het waard te zijn om verantwoordelijkheid voor te nemen? Dan ga je naar de kloten. Dit is zowat een natuurwet. Zo zeker als zwaartekracht. Voorspelbaar als het weer, met de aan het weer gekoppelde onvoorspelbaarheid van de gevolgen.
Bob had al bijna zijn hele leven anderen behaagd om zelf aardig te worden gevonden. Zijn plotselinge vrijgezellenleven creëerde een gat waarin niemand meer diende te worden behaagd. En Bob had nooit geleerd welke Bob hij zelf diende te behagen om zichzelf helemaal Bob te voelen. Bob kende enkel al zijn verschillende rollen en de condities waarin hij zich prettig voelde in de voorhanden rol.
Voor zijn werk ging Bob aan de slag in het Duitse Braunschweig. Een industriestad in het midden van het Duitse noorden, vlak voor de voormalige grens met Oost-Duitsland. Hij sliep in een goedkoop hotel, deed zijn werk in een grote machinefabriek en bracht zijn avonden op kosten van zijn baas door in restaurants en het uitgaanscentrum van de stad. Een uitdagende mix. Na een half jaar kende Bob de restaurants en kroegen van Braunschweig beter dan zijn Duitse collega's. Sterker nog: hij kende het personeel van de restaurants en kroegen van Braunschweig beter dan zijn Duitse collega's. Met name de serveersters.
De gemiddelde Duitse man in een industriestad in Duitsland in de jaren negentig, was niet het meest verfijnde voorbeeld van modebewustzijn, charme en subtiliteit. Als Nederlandse kerel viel je dan al snel op. Bob was goed gekleed en bovendien altijd vriendelijk en beleefd tegen serveersters en barvrouwen. Daarmee stond hij altijd al met 1-0 voor. Gevolg was niet enkel dat heel wat dames hem dezelfde avond nog uitnodigden voor een een afzakkertje (lees: seks). Bob leerde ook de voordelen van seks met vrouwen die hij niet kende en waarbij het voor de dames ook niet de bedoeling was hem ooit echt te leren kennen. Snelle seks zonder emoties of verplichtingen was geweldig! Veel later zou Bob hier nog naar refereren als 'luxe masturberen'.
Met zijn nieuw ontdekte hobby, werden de kroegen van Braunschweig een jachtterrein. Bob ging meer drinken. Bob ontdekte een nieuwe en wel heel prettige rol. Een rol zonder verantwoordelijkheden, met enkel genot en grenzeloosheid als doel. De kroegen en restaurants werden iedere week weer een beetje bedenkelijker. De betrokken dames bandelozer. De vloeiende drank rijkelijker. En Bob ontdekte dat een alcoholisch beïnvloede Bob hem wel beviel.
Na een jaar keerde Bob terug naar Nederland en moest hij een weg zien te vinden in zijn herziene rol. Er was echter geen dringende noodzaak meer om de avonden door te brengen in restaurants en kroegen. Bob woonde tenslotte in het huis van zijn overleden oma. Zijn moeder – die om de hoek woonde – stond erop voor hem te koken. Het drinken kon echter prima doorgaan. Het drinken verlegde ook zijn grenzen. Met drank kon Bob uitstekend slapen. Met drank had Bob schijt aan de gevolgen van snel leven. Met drank op, was het prettig omgaan met mensen die ook net wat soepeler met grenzen omgingen.
Bob gleed af. Met name omdat hij het begrip 'verantwoordelijkheid' volledig uit het oog verloor. Door een niet te definiëren oerinstinct leek hij in zijn werk alsmaar te blijven functioneren, maar buiten werktijd brokkelden alle zekerheden steeds verder af. Onverantwoorde uitgaven ondermijnden zijn financiële situatie. Rekeningen werden steeds verder vooruit geschoven. Nieuwe spullen verdoofden de zorgen. Alcohol werd een goedkope antidepressiva. Het huis van Bobs oma vervuilde.
Geertruida zag haar zoon langzaam naar de kloten gaan. Nu had Geertruida altijd al op het randje van naar de kloten gaan geleefd, maar zij was er nooit overheen gevallen. Niets zo treurig als een creatieve, wilde en strijdbare vrouw, die simpelweg ouder en daardoor 'gewoner' werd. Geertruida had echter moeten onderkennen dat er grenzen zitten aan een strijdbaar en grenzeloos leven. Als kunstenares verkocht ze inmiddels voldoende om van te leven. Ze verhuurde nog enkel kamers aan minder extreme dames. Met de voortgang van tijd en digitalisering, waren haar blote tieten nog amper choquerend genoeg om te worden ingehuurd. Geertruida werd eerder 'apart' dan idealistisch en revolutionair.
Bob was noch apart, noch idealistisch, noch revolutionair. Bob ging naar de kloten en zijn moeder zag het met lede ogen aan. Ze sprak haar zoon er op aan. Steeds meer mensen spraken Bob er op aan. En Bob trok zich steeds verder terug. Hij ontvluchte de commentaren door uit zijn huis te vluchten en zijn eerste 'eigen' woning te betrekken. Steeds minder naasten naast zich. Verder vervallend in beroerd omgaan met geld en vluchten in drank. Deurwaarders kwamen aan de deur. Deurwaarders stuurden brieven. Brieven werden eng. Enveloppen bleven gesloten.
Een mens is zeer goed in staat om heel lang de eigen ellende te ontkennen en te vergeten. Het blijkt onmogelijk het voor anderen te blijven verbergen. Bob had nog maar twee rollen over. Die van harde werker en prettig collega en die van alcoholist met onoverkomelijke schulden. Die laatste rol mocht niemand zien, dus kwam er ook niemand meer in zijn huis. Bobs sociale leven bestond nog enkel op internet. In virtuele omgevingen was de schijn prima op te houden. Zijn fysieke leven omvatte enkel die acht uur per dag op zijn werk. Vermenging van deze werelden was uit den boze.
Uiteindelijk verloor Bob alles. Zijn auto, rijbewijs, werk en zijn huis. Virtuele vrienden bleken geen enkele verbinding te hebben met zijn fysieke bestaan. Fysieke vrienden had hij weggejaagd. Collega's bleken niet hetzelfde begrip als vrienden te zijn. Bob werd een dakloze, werkloze alcoholist, met ruim een halve ton aan schuld.
Voor Bob bleek dit de meest heldere beschrijving van wie hij op dat moment was, vergeleken met welk moment in zijn voorgaande leven dan ook. Een dakloze, werkloze alcoholist, met ruim een halve ton aan schuld is niets meer of minder dan wat het is. Geen rol. Geen farce. Geen sprookje. Simpelweg zijn wie je bent en een heldere keuze of je dat wilt blijven.
