Held op sokken

"Wie is jouw held, Martin?" Die vraag stel ik mij, terwijl Wout Laban op het podium staat te vertellen over zíjn helden. Tijdens het betoog over zijn avontuurlijke reis naar de Verenigde Staten, maak ik een reis door mijn verleden. Al snel kom ik terecht bij mijn vader. Hij is altijd een held voor mij geweest. Pa 7sloten was voor niemand bang. Hij kwam op voor de minderen in de samenleving. Was er ergens een maaiveld? Dan stak hij er met kop en schouders bovenuit.

Wout vertelt dat hem tijdens zijn opleiding Communication & Multimedia Design elk jaar dezelfde vraag wordt gesteld: "Wie is jouw held?" Elk jaar weet Wout een nieuwe held te benoemen, vaak steeds dichter bij huis. Is het in het eerste jaar nog Steve Jobs, later is het zijn vader.

Pa 7sloten nam het op voor de zwakkeren in de samenleving. De buurt waarin ik vroeger leefde, is een poos geterroriseerd geweest door een asociale familie. Achteraf begrijp ik dat ik eigenlijk in een soort achterbuurt heb gewoond. Destijds vond ik het volkomen normaal dat de politie met tien auto's tegelijk de straat in kwam scheuren. Dan was er weer eens wat aan de hand. Die ene keer dat ze met kogelwerende vesten een huis omsingelden, vond ik toch wel spannend.

De politie kreeg vaak versterking van, je raadt het al, pa 7sloten. Wanneer er weer heibel was met die asociale familie en de politie stond met een man (m/v) of tien voor hun huis met elkaar te overleggen hoe ze dat varkentje zouden gaan wassen, dan liep mijn pa al op zijn sokken buiten en zei hij: "Jullie zijn allemaal schijterds, laat mij maar even." En hij ging. Geen agent die hem tegenhield.

Wout is iemand die zijn dromen nastreeft. "Wanneer ik vijfentwintig ben, ben ik klaar met mijn opleiding en heb ik samen met Tom, een studiegenoot, onze droom van een eigen kantoor met uitzicht op Central Park in New York waargemaakt. We werken hard aan onze droom. Binnen nu en twee maanden vertrekken we naar New York om onszelf in the picture te spelen", schrijft hij op zijn website. Hij is geïnspireerd door Marcel van Driels 'Waanzinnige plannen': "Als mensen zeggen 'dat kan niet, jij bent gek', weet je dat het plan waanzinnig is. En dan moet je het doen."

Terug naar mij pa. Tijdens een wielerwedstrijd liep hij de baan op om het hele peloton tegen te houden. En dat lukte. Volgens hem waren de regels voor de afvalrace niet correct gehanteerd, waardoor een van mijn broers - volgens mijn vader - ten onrechte uit de race werd gehaald. Het peloton bleef roerloos staan. Op de baan werd een discussie gevoerd tussen de voorzitter van de jury en mijn vader. Vanachter de dranghekken zag ik hem met zijn sigaret in zijn handen gebaren maken naar een aantal renners die volgens hem al eerder uit de race hadden moeten zijn gehaald. Na het bestuderen van wat papieren en rugnummers kreeg pa gelijk. De jongens moesten naar de kant, mijn broer mocht weer meedoen en de wedstrijd werd hervat. Dat mijn broer twee ronden later alsnog uit de race werd gehaald, mocht de pret niet drukken.

Ik keek daar enorm tegenop. Die passie. Strijdend voor rechtvaardigheid. Het opkomen voor een ander. Ja. Pa 7sloten is mijn held.

In het laatste jaar van Wouts studie schrijft een medestudent een stuk over zíjn held. Het gaat over iemand die zijn dromen nastreeft. Over iemand die in het diepe springt. Over iemand die zich niet tegen laat houden door beren op de weg. Over iemand die waanzinnige plannen heeft waargemaakt. Het gaat over Wout. Wout is zichtbaar aangedaan. En ook trots. Trots op wat hij heeft bereikt. Trots op wat hij voor een ander heeft betekend. Wout stelt aan het einde van zijn presentatie ons dan ook de vraag: "Voor wie ben jij een held?"

Mooi dat je zo naar jezelf kunt kijken, denk ik. Zijn vraag houdt mij bezig. Jeetje, daar heb ik nooit zo bij stilgestaan. Pas nu Wout het vraagt, ben ik mij er opeens van bewust. Een paar weken geleden zei een vriendin tegen mij: "Martin, door jou ben ik anders gaan denken over dingen. Door jou doe ik dingen die ik anders nooit had gedaan." Ze doelt op mijn 'spring-in-het-diepe'-gedrag. Ik motiveer haar om weer te gaan bloggen. Over onderwerpen waar zij iets van vindt.

En ook denk ik aan een gesprek met een dame die ik tegenwoordig mijn vriendin mag noemen. "Dat jij dat durft", zegt ze. "Ik vind dat zó knap. Jouw lef, je openheid en eerlijkheid. Jij gunt jouzelf het allerbeste en gaat daar ook voor." Ik bestudeer haar van teen tot top en antwoord: "Ja, dat klopt."

Een stadsgenoot op Facebook tikte: "Want de gemiddelde man durft openlijk niet half zo ver te gaan als jij. Omdat we ingeprent krijgen dat dit niet hoort." Voor mij is het de normaalste zaak van de wereld geworden. Zo heb ik dat geleerd van pa 7sloten. Je niet storen aan wat de omgeving ervan vindt.

Voor deze mensen ben ik een held. Het voelt nu een beetje raar om dat over mijzelf te zeggen. Ik kijk nog een keer naar het podium. Zie daar hoe Wout het applaus in ontvangst neemt. Dankzij hem durf ik te zeggen: "Ja, ik ben een held." Ook al is dat soms op sokken.