Lentekriebels
Nou, we hebben hem achter de rug hoor, de winter. Het is - meteorologisch gezien - dan eindelijk lente. Ik heb dat nooit begrepen. Lentes horen gewoon ergens rond 20 maart te beginnen, wanneer de dag en de nacht precies even lang duren. Maar om praktische en klimatologische redenen begint de meteorologische lente al op 1 maart. Dat rekent makkelijker. Het is vast en zeker bedacht door één of andere vrouw. Zo'n vrouw die maar al te graag uit haar winterdepressie wil vluchten en in haar eerste rokje van het jaar wil schieten om met een rosétje op het terras te genieten van de lentezon.
Ze hebben de hele winter angstvallig met warme chocomelk bij de verwarming zitten wachten. Af en toe keken ze door het raam naar buiten om te zien of er al bloemen in de knop staan, het teken dat hun grote 'Verlosser' eraan zit te komen. Opeens worden ze wakker van het gezang van een merel. Met een por in mijn zij vraagt ze om tien voor zes in de nacht of ik dat ook hoor. Mens, ik lig nog te slapen. Het is buiten nog pikkedonker. Die merels doen gewoon mee met deze gekkigheid. Het is een samenzwering. Dat brom ik je.
Vroeger toen ik klein was, speelde ik het hele jaar door buiten. 's Zomers zwom ik in een recreatieplas, in de winter maakte ik sneeuwpoppen groter dan mijzelf en in de herfst stampte ik er lustig op los in de plassen. En in de lente? Ja, in de lente stepte ik zonder jas buiten op straat. Maar niet omdat mijn moeder dat zo graag wilde. Niet omdat ik een moeder had die in de 'winterontkenningsfase' zat en mij begin maart met mijn rode step de straat op stuurde om maar een beetje dat lentegevoel te krijgen. Mijn moeder was niet zo'n vrouw. Bovendien bestond de meteorologische (man, ik struikel zowat over dat woord) lente toen nog niet eens.
Zogenaamde lente. Van die vrouwen die opeens weer zin krijgen in het leven. Die de hele wereld aankunnen. Die vlinders in hun buik krijgen alleen al bij de gedachte eraan. Die hun benen gaan scheren en in de spiegel alvast kijken welke schoenen het beste onder hun rokje passen. Die opeens geen lamsvlees meer lusten. Kriebels krijg ik er van. Lentekriebels.
Ik eet vanavond stamppot boerenkool met spekjes, rookworst en een kuiltje jus. Uit protest.
In het kader van #MJOVT is dit de door 'Martin J' herschreven versie van het blog 'Lente' van Samira Elmahi.
