Serial dating

Het is een jungle, een echte jungle in de wereld van vrijgezelle dertigers. Er zijn een tigtal aan datingsites en honderden, misschien wel duizenden vrijgezellen die zich bewegen op al deze sites. Ik weet niet precies of het honderden of duizenden zijn, want vele koppen kom je op iedere andere site weer tegen. Sommigen hebben dan hun profiel iets aangepast, zodat het beter past bij de het soort vraag en aanbod van desbetreffende site.

Mijn vrijgezelle vriendinnen en ik zitten sinds kort op Badoo. Zelf heb ik het als app geïnstalleerd op mijn telefoon. Het is net een spelletje, beter nog dan Flappy Bird als je het mij vraagt. Vooralsnog krijg ik hierbij geen neigingen om mijn broertje dood te slaan of zelfmoord te plegen. Samen met mijn twee vriendinnen zitten we soms uren op de bank, mannen beoordelen op hun foto’s. Is het een creatuur Gods, dan krijgt het een hartje. Is het te lelijk om bij daglicht aan de mensheid te vertonen, krijgt het een kruisje. Het is ontzettend oppervlakkig en inhoudsloos, maar laten we eerlijk zijn, dat is Flappy Bird ook.

Nu de meiden en ik het spelletje van de vleesmarkt op de digitale manier ondertussen wel onder de knie hebben, zijn we overgegaan naar het vervolg; serialdating. Voor de veiligheid beginnen we met een koffiedate, dan kun je snel weg als de date een modderfiguur slaat en als het erg gezellig is kun je nog over gaan op de borrel of misschien zelfs een etentje. Nee wacht, ik zit een beetje te liegen. We zijn er achter gekomen dat dit de beste manier is, nadat het een paar keer fout is gegaan.

Mijn lieve vriendinnetje Gail had een leuke man ontmoet op Badoo, eigenlijk zouden ze pas een eerste date hebben over een paar weken. Maar toen ze contact hadden op Whatsapp, bleek dat ze vorige week op een avond toevallig allebei vrij waren. Het leek Gail een goed idee om dan toch die avond alvast af te spreken en ze maakte een beginnersfout. Ze sprak bij hem thuis af. Op het eerste gezicht leek het allemaal erg leuk te gaan, ondanks het feit dat hij toch maar even tussen neus en lippen door moest opbiechten dat hij drie kinderen had. Gail is nog jong, Gail houdt niet van kinderen, Gail vindt kinderen net zoals ik, heel vervelende geluidsoverlast veroorzakende schijtmachines. Ze kon, zo tof als ze is, dit nog door de vingers zien. Maar niet lang na deze biecht stond ineens de ex van meneer midden in de woonkamer! Een van de kinderen bleek mazelen te hebben en mammie was bezorgd, dus leek het haar een goed idee om zomaar binnen te komen vallen via de tuindeur! Wat de neuk?!?! Gail zat daar met grote ogen te kijken, dit is niet echt, dit kan niet waar zijn, waar zijn de fucking camera’s?

Helaas kan ik niet zeggen dat mijn eerste date geheel vlekkeloos verliep. We hadden afgesproken om samen tapas te eten, ik ben namelijk dol op tapas. Daar kun je mij midden in de nacht wakker voor maken. Oké, dat is niet helemaal waar, het enige waar je mij wakker voor mag maken is brand, maar ik wilde duidelijk maken hoe lekker ik tapas vind. Enfin, mijn eerste date, tapas eten. Hij was een half uur te laat. Hij kon het tentje waar we af hadden gesproken niet vinden en ik wist hem niet te vertellen hoe hij moest rijden. Te laat komen op een eerste date, op zich vind ik dat niet kunnen, maar hij had een plausibele reden. En ik moet eerlijk toegeven, toen ik hem binnen zag komen en van schrik en geiligheid bijna van mijn stoel af flikkerde, was ik de tijd instant vergeten. Ook dat hij na het aanschuiven aan tafel nog even snel een berichtje naar iemand stuurde deed ik hem vergeven. Natuurlijk heb ik wel even stoer gezegd dat zoiets puntenaftrek betekende, maar toen hij naar me glimlachte na mijn opmerking, was ook dat al snel vergeven. Terwijl ik dit schrijf bedenk ik mij dat ik wel een verdomd makkelijke prooi ben. Maar jeetje, hij was dan ook wel erg knap! Tijdens het eten, kon ik zoals gewoonlijk als ik wat zenuwachtig ben, amper een hap naar binnenwerken. Ik zat daar maar een beetje stom in mijn eten te prikken. Ik haat het als ik dat doe, het staat ongeïnteresseerd en ook een beetje alsof je een recovering anorexiapatiënt bent. Op zich ging het verder erg goed tijdens het eten, er was geen enkele ongemakkelijke stilte, we spraken honderduit en er was duidelijk een klik. Niet alleen mentaal, maar overduidelijk ook lichamelijk. En ik weet niet meer precies hoe het ging, maar voor ik het wist boog hij over de tafel en gaf me een van de meest intense zoenen die ik in tijden had gehad. Ik werd totaal weggevaagd, mijn hersenen veranderden van een vaste substantie in een totale vloeibare staat. Volledig pap in mijn hoofd. En wat zeg ik terwijl hij zich uiteindelijk voorzichtig iets terugtrekt? Met mijn ogen dicht en mijn lippen nog iets van elkaar zeg ik gewoon letterlijk: “Hubba Hubba”! Echt, wat de neuk? Wat de neuk dacht ik? Ik zei  gewoon: “Hubba Hubba”?

De eerste dates, ze zijn een verschrikking. Maar we geven niet op, er moet een moment komen dat we daar net zo bedreven in raken als het spelletje van de digitale vleeskeuring. Dus we jagen, we proberen te richten, we hopen raak te schieten en als dat niet lukt, jagen we gewoon nog een keer.