Israël is zóóó jaren zestig

In 2013 was de verhouding tussen Rusland en Nederland om te snijden. Totdat Poetin onze lieve Máxima ontmoette. Toen was het ineens weer koek en Fabergé-ei. Maar 2014 is nog maar net begonnen of Nederland heeft al een nieuwe 'vijand' gevonden: Israël.

Israël heeft de Nederlandse ambassadeur op het matje geroepen. Bij de Israëlische ambassadeur in Nederland kwam de stoom bijna uit de oren. Reden? PGGM investeert niet langer in Israëlische banken omdat die banden hebben met de Joodse nederzettingen in de Palestijnse gebieden. De Nederlandse ambassadeur in Israël loopt trouwens de deur plat bij de regering van Israël, want in december stond hij ook al in het beklaagdenbankje omdat waterbedrijf Vitens de samenwerking met Mekorot verbrak. Dat kwam omdat Mekorot water leverde aan de Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever.
Nog eerder was men in Israël ook al zeer boos omdat Hoogvliet en Jumbo geen producten meer verkopen die in die nederzettingen worden gemaakt.
En dan was er op de valreep nog Vitesse. Die club laat zomaar een Joodse speler thuis omdat hij de Verenigde Arabische Emiraten niet in mocht. Voor oud-premier Sharon bleken al deze schokken fataal, zelfs al lag hij al erg lang in coma.

Maar wat verbeelden ze zich daar in Israël eigenlijk wel? De Nederlandse ambassadeur op het matje roepen als een bedrijf niet meer investeert in een illegaal project. Wat een brutaliteit. De Israëlische ambassadeur noemde de actie hypocriet. Nou, als er iets hypocriet is, dan is het wel de bouw van de nederzettingen in de Gazastrook. Laten we nog even teruggaan in de tijd.

Na de Holocaust wilden de Joden veiligheid. Die veiligheid was het beste te realiseren in een eigen staat. Onder invloed van het zionisme hadden al veel Joden zich in Palestina gevestigd. Hier kwamen ze uiteindelijk toch vandaan.
Na de Tweede Wereldoorlog verdeelde de Volkenbond het Ottomaans Arabië in een aantal gebieden onder mandaat van Frankrijk en Groot Brittannië. Het mandaatgebied Palestina kwam onder Brits toezicht en er werd besloten dat er moest worden meegewerkt aan de vestiging van Joden in Palestina, zodat die een eigen tehuis zouden krijgen. Daarbij negeerde men de wens van de Arabische bevolking. Het ging dan ook mis, want nadat de Volkenbond de staat Palestina had opgedeeld in een Arabisch deel, een Joods deel en een internationaal deel, brak de pleuris uit. De Arabieren waren boos en vielen Joodse winkels en bussen aan waarop de Joden terugsloegen en uiteindelijk overwonnen. Tijdens die oorlog waren driekwart miljoen Arabieren op de vlucht geslagen. Dat noemde men in de Arabische wereld Al Nakba. De Arabische landen erkenden Israël niet en de grenzen van de staat Israël waren bepaald door de wapenstilstandslijnen.
De jaren daarna bleef het onrustig in de regio. In 1964 werd de Arabische Liga opgericht. Uiteindelijk mondde alles in 1967 uit in de Zesdaagse Oorlog tussen Israël en de buurlanden Syrië, Egypte en Jordanië. Israël was veel te sterk, daarom duurde die oorlog maar zes dagen.

Ik was destijds 23 jaar en had wel wat anders aan mijn hoofd. Ik speelde in een band en had net mijn vriendin zwanger gemaakt. Maar ik weet nog wel dat iedereen in mijn familie en omgeving het prachtig vond dat Israël die Arabieren huilend de woestijn in had gestuurd. Moshe Dayan was een held. Ook in Nederland. Dat zijn weduwe later zijn illegaal verkregen archeologische voorwerpen voor een miljoen dollar verkocht aan het Israëlische staatsmuseum wisten we toen nog niet.
We wisten toen ook nog niet wat Israël verder nog allemaal voor fratsen zou uithalen.
Israël was helemaal in. Het was ons knuffelland. Nederland en Israël zijn kleine landen en hebben toch grote invloed in de wereld. Bovendien was er in de jaren zestig nog een behoorlijk oorlogstrauma in Nederland. De Joden waren vervolgd en hadden nu recht op een eigen staat. Dat de staat Israël was ontstaan uit het nationalistische zionistisch verlangen wisten we niet. Ik tenminste niet. Men verlangde naar het gebied waar vroeger de koninkrijken Israël en Judea lagen en de naam verwijst naar de berg Zion, waarmee Jeruzalem wordt bedoeld. Maar Jeruzalem was oorspronkelijk niet opgenomen in het gebied dat aan Israël was toebedeeld door de Volkenbond. Dat ze die stad nu ook in bezit hebben, is te danken aan Moshe Dayan. Na de Zesdaagse Oorlog was Israël ineens vier keer zo groot geworden als het daarvoor. 'Moet je dat land maar niet aanvallen,' was de algemene mening in Nederland.

Maar de tijden zijn veranderd. Moshe Dayan had de Tempelberg nog aan de Arabieren geschonken, maar de schurk Sharon bezocht in 2000 die berg, omringd door hordes veiligheidsagenten. Dat was een ongekende provocatie, want het mag dan een Joods heiligdom zijn, het is ook een van de belangrijkste heiligdommen van de Palestijnen en men zag Sharon als de man die niet had ingegrepen toen Libanese christelijke falangisten in 1982 Palestijnse vluchtelingen in Libanon hadden afgeslacht. Tien dagen voor het bezoek van Sharon hadden de Palestijnen op de Tempelberg nog de slachtoffers herdacht. Het was de aanzet tot de Tweede Intifada. Ondertussen ontstonden er steeds meer nederzettingen in de door Israël bezette gebieden. Ook in Oost-Jeruzalem dat door Israël wederrechtelijk was geannexeerd.
De nederzettingen worden door de Verenigde Naties als illegaal beschouwd en dat is inclusief de landen die Israël meestal steunen. De Vierde Geneefse Conventie verbiedt bovendien het overbrengen van de eigen bevolking naar bezet gebied. Maar de ene na de andere nederzetting schoot de grond uit. Zelfs nadat nota bene Sharon de Israëlische terugtrekking uit de Gazastrook als onderdeel van zijn vredesplan had gepubliceerd.

Natuurlijk. Er komt wel eens een raketje uit de bezette gebieden, maar meestal richt dat niet al te veel schade aan en het geweld dat Israël als vergelding toepast, is over het algemeen onevenredig zwaar. Bovendien bouwt Israël in het gebied dat eigenlijk aan de Palestijnen was toebedeeld en die mensen die daar wonen hebben echt niet meegevochten in de Zesdaagse Oorlog. Sterker nog, ze zijn ervoor gevlucht. Onlangs wilde Netanyahu daar nog eens 24.000 woningen gaan bouwen. Hij is echter tot de orde geroepen door de VS, een bondgenoot. Wat zou er gebeuren als de VS Israël niet af en toe afremt? En we hebben allemaal kennis kunnen nemen van de blokkade van de Gazastrook door Israël. Zelfs een konvooi met hulpgoederen, georganiseerd door diverse organisaties, werd door Israël met grof geweld tegengehouden. Negen activisten kwamen daarbij om.

Nee, Israël is wat mij betreft niet meer de knuffelbeer van destijds. En ik ben echt geen antisemiet. Ik heb beslist geen hekel aan Joden. Ik heb wel een hekel aan de nationalistische inslag van het zionisme en het streven naar de gebieden waarop de nationalisten denken recht te hebben. De manier waarop door Israël met de bewoners in de bezette gebieden wordt omgegaan is ver beneden peil. Het is dus terecht dat Nederlandse bedrijven niets te maken willen hebben met bedrijven die dat beleid steunen. Als je dat hypocriet noemt, dan ben je toch niet echt goed bij je hoofd.