Klein lief mannetje
Klein lief mannetje met je zachte wangen en je kriebelende haartjes. Je kromme beentjes die zo snel kunnen rennen dat we je geen moment uit het oog kunnen verliezen. Anders ben je weg.
Klein zoontje van mij dat met je anderhalf jaar met alle gemak uit je kinderbed klimt als ik ’s avonds naar bed ga. Je kruipt dan onder de deken en friemelt je onder mijn arm zodat je gezellig tegen me aan ligt. Je haren ruiken zo lekker naar jou.
Klein lief mannetje dat zo goed kan lachen om tekenfilms met pratende dieren. Mannetje dat de kat zo lang geterroriseerd heeft dat de kat het verzet uiteindelijk maar opgegeven heeft en zich nu met een wat vermoeide kop aan zijn oor laat trekken door die kleine handjes van je.
Die handjes die zo klein zijn dat mijn hand goed vasthouden niet lukt. Je houdt dus mijn pink maar vast als we een stukje gaan lopen. Da’s al een hand vol voor je. Dan wijs je met je andere hand naar van alles en alles krijgt ongeveer dezelfde toelichting: 'Papa, kijk, de bakke. Bakke. Kijk. Oké?' Geen idee wat dat betekent, maar je weet het vol overtuiging te brengen.
En wij zijn echt niet de enigen die zien wat een prachtventje je bent. Iedereen die je ziet moet glimlachen om die donkerbruine oogjes die zo scherp de wereld observeren. Om die volle wangetjes met die lach ertussen en die kleine witte tandjes.
Onvoorstelbaar dat we het zo lang volgehouden hebben zonder je en je bent er eigenlijk pas net. Je gaat echt groot worden, slim ook. Dat zie ik nu al. Ik ben vreselijk benieuwd naar hoe je zal zijn, later. Benieuwd naar een gesprek met je, als je 18 bent. Je gaat de wereld nog mooier maken dan die al is, dat weet ik zeker. Let maar op. Nog een jaar of 16 geduld alstublieft.
Maar lief klein mannetje, kun je godverdomme eindelijk eens stoppen met het slopen van mijn boeken? Die waren nogal duur en ik heb er echt jaren over gedaan om die kasten zo vreselijk vol te kunnen proppen. En je zou het misschien niet zeggen, maar er zit een systeem in.
En kun je dan ook de keukenkastjes met rust laten? De etiketten van blikken peuteren is echt een rare hobby en als ik ananas wil pakken dan wil ik niet per ongeluk een blik tonijn openen. Dat is een keertje grappig, maar niet om de haverklap. En over eten gesproken: bewaar geen halve koeken onder de bank. Dat jij ze een paar dagen later nog lust wil niet zeggen dat iedereen dat even smakelijk vindt.
Ook geen tijdschriften meer in de wc gooien alsjeblieft. Die wil ik nog lezen. Als ik ze uit heb, gooi ik ze zelf wel weg. Kranten op de mat hoeven niet in stukjes door de gang verspreid te worden, maar ze mogen op tafel. O ja, die elektrische gitaar is van je zus en ze is er nogal blij mee. Gooi die dus maar niet meer om. Daar gaat hij stuk van.
Stop maar gewoon met het slopen van ons huis. Het is hier nu al meer dan een jaar een afgrijselijke tyfusbende door je dagelijkse verkenningsoperaties en er valt niet tegen op te ruimen. We worden er helemaal gestoord van af en toe. Doe dus maar niet meer. Dank je wel.
Kus, ook namens mama,
Papa
