#Mamming doe je met je memmen

'Aloysius! Kom eens gauw! Ik schrik me rot!' Er was duidelijk iets aan de hand met Teutje Kreukel. Aloysius zat echter net te kakken en afknijpen wilde hij niet. Dat had hij eens eerder gedaan en toen zat er nog zo veel smurrie tussen zijn bilnaad dat het niet alleen aan het papiertje kwam, maar ook aan zijn vingers. En omdat hij niet goed oplette, ook aan de waterkraan. Daardoor duurde het langer dan wanneer hij gewoon was doorgegaan met poepen.
'Ik kom zo, Teutje,' perste hij er met moeite uit.

Teutje bleek een uitnodiging te hebben ontvangen voor het bevolkingsonderzoek borstkanker. Het was de eerste keer dat ze werd uitgenodigd en ze schrok er hevig van.
'Borstkanker, Aloysius. Het is nogal wat. Daar word ik echt wel zenuwachtig van, hoor.'
Aloysius probeerde zijn vrouw gerust te stellen.
'Je hoeft je echt niet druk te maken, Teutje. Ze maken gewoon een foto van je borsten.' Maar dat stelde Teutje helemaal niet gerust.
'Oh, lekker. Straks kan heel de wereld mijn borsten zien op Facebook. Want wie garandeert me, dat ze daar niet opkomen? De foto's van die vrouwen met PIP-implantaten zijn ook uitgelekt.' Aloysius vond het een dubbelzinnig antwoord van Teutje, maar ging er toch maar niet op in.
'Nee, muts. Het zijn volgens mij röntgenfoto's. Om te zien of er een knobbeltje zit. Ze lichten je door. Als die röntgenstralen er tenminste doorheen komen bij jou.' Aloysius was weer zeer complimenteus tegen zijn vrouw.
Teutje was allerminst gerustgesteld. Dat soort foto's kende ze helemaal niet. Dus pakte Aloysius zijn laptopje en liet Teutje een voorlichtingsfilmpje zien over het maken van een thoraxfoto. Dat had hij beter niet kunnen doen.
'Nou, ik ga dat niet doen, hoor. Ze zeggen zelf in dat filmpje dat die foto's gevaarlijke straling hebben. De medewerker gaat expres de ruimte uit omdat het ongezond is en ik krijg die rotzooi dan door me heen. Dank je wel, zeg. Straks gaat het net als bij de griepprik. Als ik die haal, krijg ik ook altijd griep.' Aloysius zuchtte.
'Teutje, hoor dan wat ze zeggen in dat filmpje. Alleen als je er dagelijks aan wordt blootgesteld, zoals die medewerker, dan loop je gevaar. Daarom gaat die medewerker weg. Denk je niet dat het beter is om die foto te laten maken, dan dat je straks iets veel ergers in je longen hebt? En dat soort foto's komt echt niet op Facebook, hoor.' Maar nu was Teutje slimmer dan Aloysius.
'Oh nee? Ik heb anders net naar een filmpje van een halfblote man en zijn borsten en longen gekeken op internet, lul.'

Teutje was natuurlijk weer veel te vroeg op de afspraak in het ziekenhuis. Zo is ze nou eenmaal. Altijd bang dat de tram ergens tegen een fietser aan zal rijden en zodoende vertraging ondervindt. En met de auto durfde ze niet meer sinds het inparkeren haar een paar duizend euro had gekost. Ze was er bijna een uur te vroeg, want de tram was niet tegen een fietser gereden en ook niet tegen een vrachtwagen. En een tram heeft ook geen last van blaadjes op de rails. Daar zat ze dus.
De wachtkamer was vrij kaal en erg wit. Wel hing er een enorme poster waarop heel veel vrouwen te zien waren die met hun borsten ergens op hingen. Die poster viel Teutje meteen op. Bovenaan de poster stond: #Mamming. Teutje zat al enige tijd haar hoofd te breken over die tekst en de beelden op de poster toen er een verpleegkundige binnenkwam.
'U kunt wat vroeger worden geholpen, mevrouw Kreukel. Anders moet u wel erg lang wachten. Ik kom u over een minuut of vijf halen,' zei ze. Teutje was blij. En nu de verpleegkundige er was, wees ze meteen even op de poster en vroeg: 'Mag ik ook meteen even vragen wat dat is?' De verpleegkundige keek in de richting van Teutjes vinger.
'Natuurlijk mag u dat vragen. Dat is een poster.'

Het duurde even voor Teutje bijgekomen was van het antwoord, maar ze kon nog net de verpleegkundige terugroepen voor die weer de wachtkamer uit was.
De verpleegkundige legde uit dat 'Mamming' een nieuwe trend was. Vrouwen leggen hun borsten ergens op, fotograferen die dan en zetten de foto op de social media om aandacht te trekken voor borstonderzoek. Borstonderzoek heet ook wel mammografie, vandaar de naam 'mamming'. Die vrouwen willen op deze manier andere vrouwen aanzetten tot het laten doen van borstonderzoek. De pose met de borsten lijkt op het nemen van een mammogram. Een mammogram wordt gedaan door de borsten op een platte ondergrond onder het röntgenapparaat te leggen. Dan wordt er nog een plaat op de borsten gedrukt en dat vinden veel vrouwen pijnlijk. Teutje keek meteen een beetje benauwd na deze uitleg van de verpleegkundige. Ze ging wel mee toen ze iets later werd gehaald, maar ze was er nog steeds niet gerust op. Ook nog niet toen ze haar borsten ontbloot had en voor het apparaat stond. En haar ongerustheid werd er niet beter op toen de verpleegkundige de kamer verliet en door een ruit naar haar keek.
'Het doet toch geen pijn?' vroeg ze schor. 'Nee hoor, mevrouw Kreukel. U voelt er niets van. Even de adem inhouden. Zo, het is al gebeurd.'
De medewerkster kwam weer tevoorschijn. 'Nou, mevrouw Kreukel. Voelde u er iets van?' Teutje zei niets, maar werd wel steeds roder. De medewerkster keek haar even aan en moest toen lachen. 'U kunt nu wel weer uitademen, hoor.'
Tijdens de terugrit met de tram naar huis moest Teutje toch steeds aan de poster in de wachtkamer en de woorden van de verpleegkundige denken. Eigenlijk vond ze het een heel mooi initiatief van die vrouwen.

Teutje had maar eens spaghetti bolognese gemaakt. Daar hield Aloysius veel van. Hij zat al lekker te smullen toen Teutje plaatsnam aan tafel.
'Ik ben maar vast begonnen met eten, hoor Teut. Het rook zo lekker. Waarom ga je ook altijd naar de wc als we gaan eten? Kwam er weer eens een plotselinge waterhoos? Je moet je ook niet altijd zo zenuwachtig maken. Ik merk het heus wel, hoor. Ik dreef vannacht ook al bijna ons bed uit. De uitslag zal heus wel goed zijn. Jij hebt maar twee knobbels en om die te zien heb je echt geen röntgenapparaat nodig. Die vallen meteen op. Daar kan niemand omheen, ook al zou hij willen.' Aloysius moest er zelf om lachen.
Teutje lette er niet op. Ze was in gedachten. Ineens klaarde haar gezicht op. 'Aloysius, pak eens je mobieltje. Ik wil een foto van me laten maken voor Facebook.' Haar man wist niet wat hem overkwam, maar deed wat Teutje hem vroeg. Hij had het mobieltje al klaar voor de foto toen zijn mond openviel van verbazing. Teutje trok namelijk haar truitje uit, pakte haar memmen beet en wilde ze op tafel leggen. Helaas kwakte ze de meloenen net op de rand van haar bord en werd zodoende Teutje bolognese met een rastakapsel. Op dat moment maakte Aloysius de foto.

Teutje had haar man uitgelegd wat de bedoeling was geweest. Ze had alles verteld over de actie van de vrouwen. Ze had zelf ook die actie willen ondersteunen. Aloysius was echter sceptisch.
'Je denkt toch niet dat er ook maar één vrouw is die door het zien van jouw memmen op tafel ineens op het idee komt om een borstkankeronderzoek te laten doen? Dan weet ik ook nog wel wat.' En na die woorden deed Aloysius zijn broek naar beneden, haalde zijn handeltje tevoorschijn en legde het op tafel.
'Wat doe je nu, Aloysius? Je gaat hem toch niet afhakken?'
'Nee Teutje. Ik ga er een foto van maken. Ik begin ook maar eens een actie. Lulling. Ik roep alle mannen op om hun lul ergens op te leggen, te fotograferen en op de social media te zetten.'
'Maar waarom dan, Aloysius? Je lul heeft toch niets met borstkanker te maken?'
'Nee, maar wel met prostaatkanker'