Houd toch op met dat benefietconcert
In Leeuwarden werd afgelopen weekend een benefietconcert georganiseerd voor de slachtoffers van de brand in oktober. Daarbij zijn verschillende panden verwoest, waarin winkels en woningen waren gelegen. Ook is er een jongen overleden. Na deze brand kwamen er direct allerlei hulpacties op gang. Op Facebook konden mensen hun spullen, woonruimte of andere hulp aanbieden. Daar werd massaal op gereageerd. Tot dusver een mooie en vooral praktische manier om te helpen. Maar dan kwam er ook nog eens Benefiets058. En dat ging mij net een stap te ver.
Het is goed om mensen te helpen die de hulp goed kunnen gebruiken. Praktische hulp, een knuffel, een goed gesprek, onvoorstelbaar veel berichtjes via social media om iemand een hart onder de riem te steken. Dat is ontzettend belangrijk en het kan iemand net even die extra steun geven om zich er doorheen te slaan. Maar houd het daarbij en maak er geen hetze van. Het helpt iemand soms net zo veel om iemand gewoon even met rust te laten, zodat zij zelf iets kunnen regelen en verwerken wat hen is overkomen.
In Leeuwarden is het doorgeslagen. Na de uitroep van de Culturele Hoofdstad en in december de komst van Serious Request is het begrip ‘mienskip’ (gemeenschapszin) wel heel serieus genomen. Ineens moet er in Leeuwarden van alles ondernomen worden. Ook de brand werd daarvoor aangegrepen: er is iets ergs in de gemeenschap, dus gaan de schouders eronder om dat samen te regelen! Alles werd geregeld, terwijl niemand de vraag stelde wat die mensen van hun verzekering hebben teruggekregen. Niemand heeft gevraagd wat deze slachtoffers écht nodig hebben. Een van de slachtoffers riep zelf op om haar met rust te laten! De emotionele schade is toch niet te redden met wat spullen. Daar is aan voorbijgegaan. Want mienskip is hip. En bij alle dingen die ineens in zijn, zie je weer dezelfde mensen in de rij staan om zichzelf te profileren. Met altruïsme heeft het niets meer te maken. In deze wereld geldt ‘ik’ als het belangrijkste principe.
Zijn er nog mensen die iets doen voor iets anders dan zichzelf? Ik kan hierin eerlijk naar mijzelf kijken: al mijn dromen, doelen en alles waarvoor ik mij inzet, doe ik voor mijzelf. Als ik een ander help, voel ik mij daar beter door. Want als ik niets doe voor een vriend in nood, dan voel ik me schuldig omdat ik best iets had kunnen doen. De columns hier op FOK! schrijf ik als vrijwilliger, omdat ik het leuk vind om gelezen te worden en iets consequents toe te voegen op mijn cv. Als ik me inzet voor Serious Request, is dat omdat ik het leuk vind en omdat ik daarmee bij kan dragen aan een klein beetje promotie voor de vereniging waar ik graag ben. En die brand? Daar heb ik niets mee gedaan. Ik heb er alleen een keer op een nacht gekeken, als een ware ramptoerist. Maar wel een ramptoerist die even niemand wilde storen.
Het Benefiet058 is trouwens tegengevallen. Twaalf uur lang hebben zestig verschillende bands opgetreden om een kleine 1800 euro op te halen, waar 10.000 werd beoogd. Misschien is Leeuwarden intussen ook wel klaar met dat overtrokken gedoe om één tragische brand. Er zijn meer branden geweest in de stad, waar geen haan meer naar kraait. Serious Request staat immers ook weer voor de deur, want daar moet men zich ook weer profileren met opvallende acties voor doelen waarvan we drie jaar later niet eens meer weten waar het geld naartoe is gegaan.
Het ware altruïsme bestaat niet. Maar soms is iets NIET doen en mensen even hun rust gunnen krachtiger dan actie te ondernemen zodat je jezelf beter voelt.
