Altijd lol met Linda de Mol
Even met het bejaardentehuis gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Scheringa in de buurt?”
De telefoniste vroeg mij om een ogenblik geduld. De heer Scheringa was wat lastig te traceren omdat het microfoontje van de omroepinstallatie was verdwenen. Gejat. Maar na verloop van tijd kreeg ik de meesteroplichter aan de lijn. “Hee, Dirk! Alles goed met je? Je loopt alvast wat rond op het hoofdkwartier van 50+?” De heer Scheringa antwoordde dat hij druk bezig was, wat contacten met de achterban te leggen in verband met het bestuurslidmaatschap van de seniorenpartij. Ik was niet onder de indruk: “Je hebt inderdaad wel de ideale plek gevonden om je levensavond een beetje rustig door te brengen. Zo’n dievennest moet voor jou toch aanvoelen als een warm bad.” De Oplichter Van Wognum vroeg mij, hoe ik dat precies bedoelde. Dus ik vervolgde: “Die andere, die vorige fractievoorzitter. Die viel toch ook door de mand als zijnde een smerige dief?” Op de achtergrond hoorde ik een bejaarde mevrouw schreeuwen. Ze was haar gouden halsketting kwijt. Dirk Scheringa, echter, beweerde onverstoorbaar dat hij een doodgewone, goudeerlijke jongen was gebleven en dat hij nog eens wat terug wilde doen voor de maatschappij. Ik toonde mij allerminst volgzaam, en antwoordde: “Goudeerlijke jongen? Jij? Het enige wat jij met het begrip ‘bejaarden’ van doen hebt, is dat heel veel van jouw klanten tot ver na hun pensioen bezig zullen zijn met het aflossen van de enorme schulden waarmee jij ze met je koppelverkoopfraude hebt laten zitten!” Ik hoorde tumult uit mijn telefoon komen. Een zware stem, die riep dat de heer Scheringa was aangehouden. Politie. Even later hoorde ik de agent zeggen dat ‘ie de spulletjes in de binnenzak van Scheringa’s colbertje had gevonden. Een microfoon van een intercom en een gouden halsketting. Hebbes!
Hebbes! Dat moesten die slimme jongens van dat advocatenkantoor ook hebben gedacht. Vandaag was het uitverkoop bij Sanoma. Alle overbodige bladen in de etalage. Te koop voor weinig. En 500 man personeel de laan uit. Meesterzet van dat advocatenkantoor. Onder de ruitenwissers van alle auto’s op het Sanoma-parkeerterrein een briefje met hun mailadres en telefoonnummer! Ramptoerisme? Nee. Meesterzet. Net als die notaris in Leiden. Die verkoopt nu ook rookworsten. Want hij heeft lelijk de pest in. Omdat de HEMA tegenwoordig notariële akten voor weinig aan de man brengt. Heerlijk. Zo’n notaris die tegen woekerprijzen een paar deftige papiertjes volschrijft, die dan dus niet tegen zijn verlies blijkt te kunnen. Wat heb ik toch een vrolijk bestaan, dat ik u wekelijks verslag mag uitbrengen van al dat prachtigs dat zich in onze samenleving afspeelt.
Of zo’n mailtje van het management van Linda de Mol. Kwaad over de titel van de column van Okaht van afgelopen zondag. Kan gebeuren. Maar ik was het niet met de klaagster eens. Want die programma’s die ze maakt, die zijn gewoon Kwalitatief Uitermate Teleurstellend. Dom en hysterisch gegiechel. Meer is het niet. Ik Hou Van Holland en dat soort geneuzel. Heus, ik heb op zaterdagavond wel wat beters te doen dan naar dat soort poppenkast te kijken. Maar allerlei hysterisch klootjesvolk op de tribune maakt wel weer een hoop goed. Heel Zoetermeer, Spijkenisse en Almere als klapvee in Studio eenentwintigdriekwart. En net doen alsof het spannend is, die quiz. Alsof de uitslag er wérkelijk toe doet.
Nee, de uitslag die er werkelijk toe doet, dat is het resultaat van een prikrondje op het huisartsenlaboratorium. Ik dacht dat ik voor drie buisjes moest. Eentje voor de suiker, eentje voor het cholesterol en eentje voor de lever. Tot m’n stomme verbazing worden er vier buisjes afgenomen. Vraag ik, waarom dat is. Komt er een Amerikaan achter het gordijn vandaan. Is ‘ie van de NSA. “In uw land tappen wij alles af.”
