Grieken werken harder dan Nederlanders

Mijn vrouw en ik hebben dit jaar onze vakantie in Kreta doorgebracht. Niet in Chersonissos, maar in Réthymnon. Je denkt dan natuurlijk meteen aan een lekkere strandvakantie, maar daar doen wij niet aan. Wij gaan liever negen kilometer op de fiets klimmen naar een klooster. Of offroad over geitenpaadjes met stijgingspercentages van vijftien procent naar een legermuseum. Je weet dan gelukkig dat er ook altijd weer een afdaling komt. We zijn tijdens ons veertiendaags verblijf twee dagen op het strand geweest. De overige dagen hebben we gefietst, aan een jeepsafari deelgenomen en acht kilometer door de Imbroskloof gebanjerd.

We hadden een tweekamerappartement gehuurd op vijf kilometer van Réthymnon. Platanes heette het daar. Het was een klein appartementencomplex dat tevens duikbasis en duikschool was. Nu kan ik duiken en heb redelijk vaak gedoken, maar € 100 voor een dagje op de boot en twee duiken in Griekse wateren vind ik wat duur. In Griekenland zie je tijdens het snorkelen bijna net zo veel als tijdens het duiken. Op Zakynthos zag ik tijdens het snorkelen wel een schildpad en tijdens het duiken niet. Als het goedkoper was geweest, had ik het wel gedaan, want duiken blijft leuk. Ach ja, de Grieken hebben het geld natuurlijk nodig omdat ze tegenwoordig allemaal echt belasting moeten betalen. Ik kon echter alleen maar bij de Lidl pinnen. Verder wilde iedereen cash. Gek is dat.

Veel Nederlanders denken de laatste jaren niet best over de Grieken. Er zijn er zelfs veel die denken dat Grieken lui zijn. Dat komt omdat ze steeds maar geld van Europa nodig hebben en daar zit ook geld van ons Nederlanders bij. Ik snap wel dat mensen zo denken, maar ik heb wel gemerkt dat Grieken beslist niet lui zijn. Zeker niet de mensen die in de horeca werken en dat zijn er velen.
Ons appartementencomplex had een zwembad en een buitenbar. In het complex werkte onder andere Mike. Hij ontving de gasten die aankwamen, verzorgde het ontbijt en stond tot 17.00 uur achter de bar. De laatste dagen begon hij om 12.00 uur en werkte door tot de bar sloot. Dat was soms om 1.30 uur als er gasten werden opgehaald voor het vliegtuig. Dan bleven die aan de bar hangen. Mike was altijd vrolijk. Hij stond altijd voor je klaar. Wat kon die man werken. Als ik hem bezig zag, moest ik aan de Nederlandse horeca denken.

In augustus is er altijd vuurwerk in Scheveningen. Op een avond waren mijn vrouw en ik op de boulevard aanwezig om de vuurwerkshows te aanschouwen. Er waren twee shows met een pauze tussendoor. In die pauze gingen we naar 'Peukie', een strandtent. We wilden even een wijntje drinken voor de volgende show begon. We zaten in het midden van de tent aan een tafeltje. We zagen dat er aan de zijkanten van de tent bediend werd, maar toen er na tien minuten nog niemand bij ons was gekomen, werden we ongerust. Een eindje voor ons stond een meisje van een jaar of achttien al een hele tijd te kleppen met mensen die er aan een tafeltje zaten. Het leek mij onze serveerster en inderdaad kwam ze uiteindelijk naar ons toe en nam de bestelling op. Gelukkig. Het duurde even, maar het was gelukt.
Na vijf minuten waren onze wijntjes er echter nog niet. Wel kwam het meisje weer naar ons toe en vroeg ons of we er bezwaar tegen hadden om meteen te betalen als de wijntjes kwamen. Dat wilden we wel, als die kutwijntjes maar eens een keer kwamen. Maar ze kwamen niet. Wel kwam het meisje na vijf minuten weer naar ons toe en vroeg nu of we alvast vooruit wilden betalen.
Ik ben echt een nette man. Ik ga niet naar de kerk, maar vloek zelden. Behalve bij het snookeren als ik een bal mis. Ik heb normaal gesproken heel veel geduld met mensen. Nu was echter de maat vol. Dus ik zei haar enigszins onvriendelijk dat ze dat kutgeld pas kreeg als we eindelijk die kutwijntjes hadden. Het meisje werd meteen boos en zei dat we dan weg moesten, want zonder iets te drinken mocht je daar niet zitten en ze ging weer weg. Gelukkig had ik op een tafeltje verderop een fles wijn zien staan die nog minstens voor de helft gevuld was. Zeker van mensen geweest die door het meisje waren weggejaagd voor de wijn op was. Ik pakte de fles, vroeg aan een jongen die aan de zijkant bediende of hij misschien twee glazen had en zo hebben we bij Peukie gratis nog even lekker wijn zitten te drinken voor de tweede vuurwerkshow begon.

Maar niet alleen Mike werkte hard. Platanes is eigenlijk één hoofdstraat met heel veel souvenirwinkeltjes, restaurants en een aantal zijsteegjes naar het strand. Daar waren de hotels en appartementen te vinden. Ook in de restaurants werd heel hard gewerkt. Als je binnenkwam werd je meteen naar een tafeltje begeleid. Je kreeg een menu en de bestelling van de drankjes werd opgenomen. Je hoefde nooit lang te wachten tot het voorgerecht kwam en ook niet tot je van het hoofdgerecht kon gaan genieten. Ook daar zag je 's middags en 's avonds dezelfde gezichten. Ook die medewerkers hadden lange werkdagen. En denk niet dat ze 's winters op hun lauweren kunnen rusten, want ook 's winters is het heerlijk weer op Kreta.

Twee jaar geleden hadden mijn vrouw en ik een weekje in 'De Huttenheugte' in Drenthe geboekt. Van daaruit fietsten we door Drenthe. Tijdens één van de fietstochten kwamen we door een gehucht en daar was een restaurant met een buitenterras. We hadden trek in koffie dus we namen plaats aan een tafeltje. Er waren nog wat meer klanten maar niet veel. Er bedienden een jonge vrouw en een oudere man. Ze liepen vaak heen en weer over het terras, maar namen nooit onze bestelling op. Soms haalde de vrouw een bordje van een tafeltje en ging daarmee naar binnen. Vervolgens kwam ze terug en nam ergens een glas weg. Daarmee liep ze langs ons tafeltje en ging dan weer naar binnen. De man verrichtte ongeveer dezelfde handelingen. Hij heeft zelfs een keer afgerekend bij mensen die waarschijnlijk uren daarvoor een glaasje frisdrank hadden besteld. Maar geen van tweeën kwamen ze aan ons vragen of we iets wilden drinken. We weten dat je buiten de Randstad moet onthaasten en dat je in provincies als Drenthe geduld moet hebben, maar tien minuten wachten zonder dat iemand aan je vraagt of je iets wilt drinken op een terras waar twee mensen bedienen en maar een paar mensen zitten, is me toch echt te gortig. We hadden ze natuurlijk kunnen roepen, maar dat moet niet nodig zijn als het erg rustig is en ze duidelijk kunnen zien dat wij geen drankjes hebben. Zouden ze soms een hekel hebben aan mensen in fietskleding? Is hun hond overreden door een fietser? Heeft een fietser misschien voor hun deur staan wildplassen? We zijn dus maar weer zonder koffie vertrokken

Ik las laatst dat Grieken 740 uur per jaar meer werken dan Nederlanders. De serveerster bij Peukie en die twee in Drenthe werkten ook. Maar ik denk niet dat ze van dat 'werken' echt moe werden. Geef mij maar Mike.