Genaaid bij Achmea
Even met Achmea gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Van der Ent in de buurt?”
De secretaresse vroeg mij om een ogenblik geduld. De Directeur Inkomensverzekeringen zat onder zijn bureau, op zoek naar zijn Zilveren Kruis, dat hij had laten vallen. Het kleinood was hem nogal dierbaar, want vijf maal de Avondvierdaagse uitlopen is immers geen geringe prestatie. Maar na enige tijd kreeg ik de verzekeringsbeunhaas aan de lijn. “Ha, Frans, vertel eens, die druiper van je, die je een aantal jaren geleden op de Keileweg in Rotterdam opliep, is die weer helemaal genezen?” Woedend beet de heer Van der Ent mij toe, dat hij over dit soort persoonlijke zaken niet met derden wenste te spreken. Ik schoot in de lach, en hinnikte: “O nee? Waarom vind je dan wel dat er mag worden geluld over de medische klachten van het personeel van bedrijven die bij jou een verzekering hebben lopen?” Privacy-Fransie antwoordde dat helaas sommige zaken niet helemaal waren gelopen zoals het hoort. Ik was niet onder de indruk: “Nee, zeker niet. Maar van niet lopen zoals het hoort, weet jij alles. Bij de vierdaagse stiekem de bus pakken. Maar vertel eens, wat staat er in je dossier over die platjes die je opliep na je bezoekje aan de homohoek in het Amsterdamse Vondelpark??” De directeur inkomensverzekeringen brieste dat de inhoud van medische dossiers strikt vertrouwelijk was. Weer fout: “Werkgevers die een verzekering hebben afgesloten zodat zij zijn ingedekt tegen de kosten van zieke werknemers, worden door dat Achmea van jou onder druk gezet om medische informatie over hun zieke personeel af te staan. Zo niet: geen schadevergoeding. Dat is voor de volle 100% een schending van de privacywetten in ons land!” Verzekeringsbeunhaas Frans van der Ent piepte nog iets over dat claims nu eenmaal moeten worden gecontroleerd. Weer mis, dus hoog tijd voor de afmaker: “Ja, door bedrijfsartsen. Niet door een of andere kantoorlul in Apeldoorn. Wat dat betreft is die ballentent van jou geen haar beter dan dat verzuimprventie.nl, waar ongeschoold klootjesvolk door de telefoon bij de zieke werknemers informeerde of de kanker al was uitgezaaid!” Harde woorden mijnerzijds, maar ons land wordt verpest door gezwellen als die mooie meneer van Achmea.
En over gezwellen gesproken: ook het kankerfonds KWF is zo’n gezwel. Hoe toepasselijk. KWF beweert dat 80% van de opgehaalde giften wordt besteed aan onderzoek. De NRC heeft echter uitgezocht dat nog niet eens de helft van het ontvangen bedrag aan onderzoek wordt besteed. Enorme bedragen blijken op te gaan aan bureaukosten en dat soort grappenmakerij. Leuk. Kantoortje spelen terwijl er dus veel te weinig wordt besteed aan onderzoek. Ik zou hard lachen als het niet zo triest was. Hilarisch was de tweet, die KWF gisteren postte: “Lieve vrijwilligers en donateurs, negeer het verhaal in NRC. Wij hebben niet gelogen. Hooguit wat onhandig gecommuniceerd. Blijf geven! #KWF” Zo schattig. Een journalist ontdekt dat je de kluit belazert, en dat roep je gewoon op twitter dat je slechts wat onhandig hebt gecommuniceerd. “Negeer het verhaal.” Echt dolletjes. “Onhandig gecommuniceerd.” Ik pleeg een mega-fraude en zeg dan tegen de rechter dat ik wat onhandig heb geboekhoud. Ik word arts en vermoord een patiënt. Onhandig geopereerd. Echt, zo schattig. Ik meen het, waarde lezer: stop met het geven aan goede doelen met dikke kantoren, want je bijdrage gaat op aan gelul en vette directeurensalarissen. Heus. Ga gewoon met een envelopje met wat bankbiljetten naar een academisch ziekenhuis en geef je bijdrage af aan de receptie. Beter. Echt.
En denk nou niet dat alleen goede gaven van particulieren worden verspild aan bullshit. Ook belastinggeld wordt raar besteed. Sein- en wisselstoringspecialist ProRail leeft grotendeels op kosten van de belastingbetaler. Honderden miljoenen gekregen voor een nieuwe treinbeveiliging. Die blijkt het gewoon niet te doen. Als er een draadje los zit is er niemand die het merkt en stopt de trein met een beetje pech dus niet als het licht op rood staat. Honderden miljoenen. Ze hebben echt een prachtige naam voor het nieuwe systeem bedacht: “Verbeterde Versie”! De lieverds. Maar als de monteur de stekker om praktische redenen even uit het stopcontact trekt en vergeet deze er weer in te steken: niemand die het merkt. Tot de fatale klap, en de tientallen dooien uit de wrakstukken moeten worden gezaagd. Scheisse!
Huh? Waarom praat ik opeens Duits? O ja, ik weet het weer. Douwe Egberts is in Duitse handen gevallen. Ze exploiteren ook de CoffeeCompany. Tot vandaag kon ik daar nog, met een vleugje Italiaans temperament, een Medium Latte bestellen. Dat is nu voorbij. Voortaan moet ik aan de balie vragen om een Milchkaffee. Geen gehoor!
