Leeuwarden FTW!

Wat is er in godsnaam aan de hand in Leeuwarden? Waar is toch die stad, waar iedere Leeuwarder gewoon lekker in zijn eigen stadsdialect kon zeuren over alles wat er mis was? Zo hard als de buitenprovincies het Fries afkafferden omdat ze jaloers zijn dat het de enige provincie is met een erkende taal, zo hard konden de inwoners van Leeuwarden schelden op hun eigen stad. Inclusief ikzelf, getuige de eerdere columns over de Aars van Mercurius, de beperkte fantasie over straatnamen, of het heerlijk sarcastische lijflied van Piter Wilkens.

Piter Wilkens bezong de stad zo mooi in de Liwwadder Blues:
Het het nooit wat weest
en et zal nooit wat wurde
als't in liwarde geboren bist
kust et wol skudde
Over de volle kroegen vol kansloze mensen, de onmogelijkheid om met de auto ergens te komen met alle openstaande bruggen, de scheve toren, de zeer verdrietige prestaties van Cambuur en het eeuwige gezeur over al deze dingen. Maar nu is het voorbij. Leeuwarden is niet langer het gepeste, zielige en raar sprekende jongetje van de klas. Leeuwarden leeft. En Leeuwarden is trots.

Waar komt die omslag toch ineens vandaan? Goed, er zijn de laatste tijd veel veranderingen geweest. Zo is het hart van de stad omgetoverd van een eindeloze bouwput naar een heus stadsplein met fonteintjes. En met dit kloppend hart leek alles weer op gang te komen: Cambuur speelt ineens weer mee in de Eredivisie en versloeg Groningen zelfs met 4-1 in eigen huis. Ongekend! Het Fries Museum krijgt deze week koninklijk bezoek vanwege de opening in het nieuwe pand, Serious Request pakt in december groots uit in de Friese hoofdstad, en de grootste klapper kwam afgelopen vrijdag met het nieuws dat Leeuwarden de Culturele Hoofdstad 2018 wordt.

Waar komt het toch vandáán? Leeuwarden lijkt als stad steeds meer een eenheid te worden. Het onderlinge gezeur wordt langzamerhand omgezet tot iets productiefs. Er zijn steeds meer feesten in de stad, ondernemers werken samen en zelfs de Liwwadders zelf werken samen. Op social media zijn de inwoners spammer nummer één als hun stad wordt genoemd: zo is de Kleine Kerkstraat tweemaal achtereen uitverkozen tot de leukste winkelstraat van Nederland en werd een poll over de verkiezing tot Culturele Hoofdstad van het Eindhovens Dagblad compleet overheerst door de strijdlustige Friezen. Dat was nog eens een lekkere tong uitsteken naar Eindhoven en Maastricht! Grutte Pier zou trots op ons zijn.

Wat het is geweest, weet ik niet. Maar één ding is zeker: Leeuwarden heeft het licht gezien. De stad is eindelijk weer trots op zichzelf en de inwoners genieten ervan. Het is weer leuk om te zeggen dat je uit Leeuwarden komt. Of Ljouwert. Of Liwwadden, zoals de oorspronkelijke inwoners het liever zeggen. En die Culturele Hoofdstad? Och. Dat wordt straks gewoon een extra feestje. Laten we het voor nu maar beschouwen als de slagroom op de taart. Of als het dúmkje bij de koffie, want we blijven toch nuchtere Friezen. Hoewel? Hoe vaak kan je dit nu hier zeggen: Leeuwarden FTW!