Door de ogen van een kind

Afgelopen vrijdag ging ik uit mijn werk met de trein naar Zwolle waar mijn zusje met haar gezin woont. We hadden afgesproken dat haar jongste dochter van drie een weekendje bij mijn man en mij zou komen logeren. Maar sinds ik in Amsterdam woon, heb ik geen auto meer. Geen punt. Vrijdag naar Zwolle, gezellige avond met mijn zusje, en de volgende dag met de trein naar Amsterdam. Twee nachtjes logeren en dan maar hopen dat Lieke geen heimwee zou krijgen…

Het is voor Lieke heel spannend. Ze heeft nog nooit in een tram, trein of bus gezeten, dus dat staat dit weekend allemaal te gebeuren. Ze vindt het spannend en haar mondje staat geen seconde stil. Vanaf het moment dat we op het station aankwamen, wilde ze van alles weten wat het was. De kaartjesautomaat, het prullenbakje onder het raam, het tafeltje. Mijn zusje, dat ons naar de trein had gebracht, zwaaide ons na, Lieke zwaaide ook eventjes, maar had toen alweer veel te veel te zien. De trein heeft nog geen tien meter gereden, of Lieke zegt: “Nu mag ik mijn broodje en drinken.” Ja, dat is beloofd. Ze heeft brood meegekregen en een pakje drinken. Dat pakje kan op het tafeltje staan. Dat is interessant! Elke keer buigt Lieke naar voren om het pakje van het tafeltje te tillen, een slokje te nemen en het daarna met een zucht weer terug te zetten. Het prullenbakje blijkt ook van onschatbare waarde. Het plasticje van het rietje kan daar mooi meteen in. En ook het boterhamzakje. Weg ermee! Ze eet haar broodjes op, op de korsten na. Per korst moet de prullenbak open en weer dicht. Zo. En dan maar weer een slokje.

Eerst heeft alleen het interieur van de trein de interesse van Lieke, maar na een tijdje krijgt ze ook oog voor de medereizigers. “Hoe heet die meneer?", wil ze weten. Ik vertel haar dat ik dat ook niet weet. Tegenover ons komt een vrouw zitten. Ze wordt door mijn nichtje van top tot teen opgenomen. Ik verwacht al commentaar, maar er komt niks. Totdat de dame een pakje Sultana’s uit haar tas haalt en een boek. Ze slaat het boek open en begint te lezen. Zonder te kijken, maakt ze het pakje koekjes open en haalt er eentje uit. Lieke kijkt verwachtingsvol. “Mogen wij er ook eentje?”, vraagt ze aan mij. Ik bijt op mijn lip om niet in de lach te schieten. “Wij hebben nog snoepjes in de tas,” probeer ik, maar die wil ze niet. Strak blijft ze naar de vrouw kijken die de drie koekjes uit het pakje achter mekaar naar binnen schranst. “Nou is het op!” Verontwaardigd en teleurgesteld kijkt Lieke mij aan. Dat is inderdaad jammer. Gelukkig vindt ze al snel afleiding in de vorm van windmolens die in het Nederlandse landschap staan. “Kijk! Allemaal draaimolens!” Af en toe een slokje uit haar pakje sap. Muziekdoosknuffel moet uit de tas worden gehaald ,want hij wil óók naar buiten kijken. Het is inmiddels zo druk geworden in de trein, dat ik Lieke noodgedwongen bij me op schoot heb genomen. Ze wordt het ook wel een beetje zat, nu. Bij elk station vraagt ze: “Zijn we er nu al?” Nee, weer niet.

In Amsterdam is het een grote chaos voor het station. Er rijden maar heel weinig trams. Het grootste deel leg ik te voet af met een vermoeide peuter in een buggy. Maar ze houdt zich heel flink! Eigenlijk wil ze niet in de buggy, maar ik leg haar uit dat het echt moet. Ze legt zich er braaf bij neer. Dan zijn we eindelijk thuis. Drie trappen op, dat vindt ze ook heel leuk! En dat wil ze toch echt zelf doen, ze hoeft niet gedragen te worden. Ons huis wordt aan een inspectie onderworpen. De poes wordt geaaid, maar besluit toch om weg te duiken onder het  bureau. De poppen die ik heb klaargelegd, moeten van Lieke naar bed. Poppenbedjes bezitten wij niet, maar een klapkrat met daarin een badhanddoek en theedoek volstaat als bedje uitstekend.

De iPad is reuze interessant, dat weet ze nog wel van de vorige keren dat ik bij hen in Zwolle was! Er staat hier een echte piano met ook nog heel veel geluidjes erin. Ze mag helpen met tafel dekken en we eten pannenkoeken. Wat een feest! Daarna moeten we natuurlijk ook een ijsje gaan eten bij de nieuwe, Italiaanse ijssalon. Lieke wil chocola, maar als ze een hapje van mijn ijsje heeft geproefd, wil ze toch liever ruilen. Het maakt mij niet uit. Dan weer naar huis. Hoog tijd voor deze jongedame om naar bed te gaan! Ze heeft haar middagtukje ook al overgeslagen.

Ze wordt er helemaal stil van. Een groot bed met een hartjesdekbed erop! Wat geweldig! Als ik haar schoongewassen in haar schattige pyjamaatje in bed heb gestopt, valt ze binnen tien minuten met een tevreden gezichtsuitdrukking in slaap.

De volgende dag is ze pas rond negen uur wakker. Wat een meevaller, voor ons! We ontbijten gezellig met z’n drietjes en dan gaan we met haar naar het Oosterpark, want daar zit een leuke speeltuin. Bovendien moeten we daar met een tram naartoe, en dat wilde ze zo graag: op het bankje zitten in de tram en niet in de buggy! Ze geniet erg van het ritje naar de speeltuin en we vermaken ons daar een paar uurtjes prima. Dan weer naar huis. Lunch en middagtuk. Ze mag weer in het grote bed en vindt het prima. Ze slaapt binnen een kwartier. Uiteindelijk maken we haar wakker, omdat ze anders te lang slaapt. Tot aan het eten vermaakt ze zich prima met de schetsboeken, stiften, potloden en stempels die we voor haar hebben gekocht. En met de klei. We eten spinazie met een gehaktbal. We spelen na het eten met blokken en autootjes. Dan is het bedtijd. De tweede en laatste nacht van de logeerpartij in Amsterdam. Morgen gaat ze weer naar Zwolle, naar mama en haar zussen.

Maandagmiddag stap ik met haar op de tram, in de trein en in Zwolle zelfs in de bus. Ook dáár had ze nog nooit in gezeten! Ik ben benieuwd wat ze straks allemaal te vertellen heeft over haar logeerpartij. Ze vond de trams die ons huis zijdelings passeren maar wat interessant. En de treinreis natuurlijk. O, en die speeltuin was ook helemaal fantastisch! Of zou ze beginnen over pannenkoeken eten? Of over het ijsje bij de ijssalon? Of alle knutselspulletjes die we voor haar hadden gekocht?

Vanavond sprak ik mijn zusje nog. “Heeft Lieke het nog veel over Amsterdam?”, wil ik nieuwsgierig weten. Ja, Lieke heeft het erover dat ze dit weekend weer naar Amsterdam gaat. En wat vertelt ze vol trots over al haar Amsterdam-avonturen aan iedereen? “Ik heb in een groot bed geslapen. Met hartjes!”

Als je interesse hebt, stuur dan een column van jouw hand naar Zonnetje40. Of stuur een PM. Je krijgt z.s.m. een reactie.

Eindredactie FOK!columns