Het Grote Facebook-borstkankerspel
Een week geleden ontving ik de volgende oproep in de inbox van mijn Facebookpagina:
Oke dames, het is die tijd van het jaar weer ... ter ondersteuning van bewustzijn van borstkanker … het spel van vorig jaar was het schrijven van je beha kleur als uw status ...Vorig jaar namen er zoveel mensen deel… dat het international nieuws was… Vertel geen mannen wat de status betekent ... Laat ze in het ongewisse…Het idee is om de maand waarin je geboren bent en de dag dat je geboren bent in je status te schrijven, maar in een andere vorm:bv… Ik ben geboren 20 januari … dus ga ik voor 20 dagen naar Mexico
Instructies: De maand je geboren bent is de plaats die je gaat… en de dag dat je geboren bent moet zijn hoeveel dagen je weg bent .... Je bent geboren 14 augustus... dus word het: ik ga voor 14 dagen naar California.
Januari - Mexico; februari - London; maart - Miami; april - Dominicaanse Republiek; mei - Paris; juni - Rome; juli - Hawaï; augustus - California; september – New York, oktober – Puerto Rico; november – Las Vegas; december - Australia.
Zet enkel jouw antwoord als status je Fb pagina en verklap niets! Doe het, toon je bewustzijn!
Stuur dan dit bericht verder in een gesloten bericht aan enkele andere vrouwen… laten we eens zien hoe ver het reikt en hoeveel kracht we samen hebben… De laatste status over de BH ging over de hele wereld.
Het leek me op zich een sympathieke actie. Maar ik twijfelde. Eigenlijk kwam dat alleen al door alle spel- en taalfouten in het bericht. Ook de vele beletseltekens kwamen op mij nogal amateuristisch over... Het zal wel bedoeld zijn om het bericht een geheimzinnig tintje te geven, maar toch. Ook stuitte het woord ‘spel’ mij tegen de borst. Waar kwam dit bericht vandaan? Door wie werd deze actie ondersteund? Wie was de initiatiefnemer eigenlijk? Ik besloot het even te laten rusten om eerst maar eens wat research te plegen. In de loop van die week zag ik de berichten verschijnen op mijn Facebook.
‘Ik ga vijf dagen naar Parijs.’
‘Ik ga 21 dagen naar New York!’
En het bericht van een mannelijke Facebookvriend:
‘Zit het in de lucht? De laatste dagen vliegen de leuke tripjes mij om de oren. De een nog langer dan de andere....
"Ik ga 5 dagen naar Parijs"
"Ik ga 21 dagen naar Hawaii"
"Ik ga 6 maanden naar..."
Zelfs tot en met
"Ik ga 18 maanden naar..."
Moet niet gekker worden zeg. Wie biedt meer?’
Moest ik er dan ook maar gewoon aan meedoen? En in mijn status zetten dat ik voor dertien dagen naar California zou gaan? Weer hield iets mij tegen. Dus ging ik zoeken op Google. Eerst wilde ik weten, waar dit initiatief vandaan kwam. En wat het uiteindelijk zou bewerkstelligen. Inmiddels heb ik een Word bestand van meer dan achtduizend woorden aan tekst.
Zo las ik eerst het verhaal van een vrouw die al jaren kampt met borstkanker en de gevolgen daarvan. Zij zette op Facebook haar mening over dit initiatief. Natuurlijk begreep zij ook prima dat de actie goed bedoeld is, om mensen met (borst)kanker een hart onder de riem te steken. Maar ze schreef hoe het voor haar voelde. Hoe pijnlijk ze het had gevonden dat vrouwen in hun status op Facebook de kleur van hun bh moesten vermelden een paar jaar terug. Zij had zelf geen borsten meer en vond deze actie daarom heel confronterend. In gedachten zag ze die vrouwen voor zich, met hun mooie, gezonde borsten in pastelkleurige bh’s.
Het jaar daarna werd aan vrouwen gevraagd om hun favoriete alcoholische drankje in hun status te vermelden. Zij zelf mocht tijdens de behandelingen helemaal niet drinken, terwijl ze in die moeilijke tijd best wel eens behoefte had gehad aan een stevige borrel. En dan nu die reizen. Zij stelde, dat veel kankerpatiënten in haar omgeving reizen hadden moeten afzeggen omdat ze middenin de bestralingen, chemo of operaties zaten. Deze mensen waren al lang blij als ze af en toe een goede dag hadden. Zij riep mensen op om stilzwijgend geld te doneren aan KWF en KiKa. Dat was, volgens haar, de enige manier om te kunnen helpen.
Dit was een persoonlijk verhaal dat mij raakte. Het verhaal van een ervaringsdeskundige. Dat ben ik niet. Ik kan mijn best doen om me in te leven in vrouwen die borstkanker hebben, ik kan ze mijn persoonlijke steun geven, maar niet meer dan dat. Tot mijn grote schrik constateerde ik wel, dat ik meer dan tien vrouwen in mijn omgeving ken die borstkanker hebben of hebben gehad.
Het is helemaal niet duidelijk waar dit Facebookstatusspel vandaan komt. Ineens deed het als kettingbrief de ronde op Facebook en duizenden vrouwen deden er aan mee. Het gaat erom, dat vrouwen iets specifieks posten dat de nieuwsgierigheid van mannen moet prikkelen, en dit ter ondersteuning van het bewustzijn omtrent borstkanker. Hoe dan? Die mannen hebben toch helemaal geen idee waar dit over gaat? En voor zover ik het kan vinden, wórdt dit ook niet bekendgemaakt! Een zeer geheime actie dus. Het is een actie door geen enkele organisatie wordt ondersteund en die ook geen praktische bijdrage levert aan het bewustzijn van borstkanker. Inmiddels is het concept natuurlijk ook allang geen geheim meer; je hoeft maar te zoeken op Google en je krijgt antwoord op al je vragen, óók als man. Het concept van de ‘reis naar… voor… dagen’ is op zich al van 2012 en keert plotseling terug in 2013 alsof het helemaal nieuw is. De actie krijgt hierdoor de allure van een kettingbrief. Het gewenste effect blijft uit en mensen raken juist eerder geïrriteerd door de spam van dit soort statussen.
Het oorspronkelijke idee was misschien ludiek, maar is het ook effectief en doeltreffend? Helemaal, als de vragen van de mannen onbeantwoord blijven, en ze geen idee hebben waarover het gaat. Hoe kunnen ze zich dan meer bewust worden van borstkanker?
Er is dus geen enkele kankerorganisatie in de wereld die heeft laten weten dat die deze actie op touw heeft gezet en de bedenker ervan blijft dus waarschijnlijk voor altijd anoniem. Wel is het opvallend dat ook geen enkele kankervereniging rechtstreeks deze acties ondersteunt, integendeel, sommigen zetten zelfs vraagtekens bij de effectiviteit ervan. Naast het feit dat de vrouwen niet tegen de mannen mogen zeggen dat het gaat om aandacht voor borstkanker, verspreidt de actie ook niets van nuttige informatie over de ziekte op zich.
Ik was overtuigd. Toch vond ik het nog even fijn om een van mijn Facebookvrienden die borstkanker heeft, te vragen om haar mening. Zij bleek zelf een column te hebben geplaatst op haar site over ditzelfde onderwerp en stuurde mij een linkje. Deze blog was inmiddels door meer dan vijftigduizend mensen gelezen! Een verhaal, dat ontroerend is om te lezen.
femkevanrossum.wordpress.com/2013/08/22/doorlopende-reisverzekering/
Na mijn gesprekje met haar wist ik het helemaal zeker. Het hebben van een ziekte is geen spelletje.
Mijn dertiendaagse trip naar California heb ik dan ook onmiddellijk geannuleerd.
