Dank U Jezus voor lekkere benen
Iedere zondagmorgen deel ik als Het Zondags Orakel mijn gedachtekronkels over een column of columns van de afgelopen week. Voor de goede orde: ik heb niet altijd gelijk. Ik heb wel altijd een mening.
Vandaag over lekkere benen.
Op slippers als het moet – Rick Evers
De Nijmeegse Vierdaagse lopen. Een prestatie of niet? Het is en blijft gewoon rechtop lopen. Een handeling waar onze benen voor zijn gemaakt. Onze Lieve Heer, Moeder Natuur of evolutie – het is maar net wat je wilt geloven – hebben ons ledematen gegeven waar we moeiteloos tientallen kilometers mee kunnen wandelen. Zonder allerhande ballast als een dikke pens of vette reet, functioneert dat stel ledematen alleen maar beter door die handeling te herhalen.
Wanneer laten onze benen ons in de steek? Juist! Als we er geen flikker mee doen! De hele dag in een auto en in een kantoorstoel doorbrengen, is funest voor ons onderstel. De spieren worden niet getraind en botten worden broos. Als je daarnaast nog bakken calorieën door je strot perst, zorg je voor overgewicht waarmee je de gewrichten overbelast. Vervolgens komen mensen 'moe' thuis van een hele dag 'hard werken' en storten ze zich op de luie bank. Dan doen ze dus weer geen flikker met die varkenspootjes.
Nu weet ik niet hoe dat zit met varkens als langeafstandslopers. Ik weet wel dat ons onderstel ooit was bedoeld om achter zo'n everzwijn aan te rennen en met zijn lijk naar moeder de vrouw terug te wandelen. 1-0 voor de lopende mensheid dus. Helaas stapelen we die zwijnen tegenwoordig op in joekels van stallen en zorgen te dikke vrachtwagenchauffeurs ervoor dat die speklappen op ons bordje terecht komen.
Ik ben de eerste om toe te geven dat ik ook geen 200 kilometer in vier dagen loop hoor. Maar is het daarmee ineens een eerbiedwaardige prestatie? Als ik mijn luie karkas wat vaker uit de bank trek en iedere dag een stukje wandel, krijg ik dat vanzelf ook weer voor elkaar. Het is een beetje zoals met ademhalen: het is veel zwaarder om ermee te stoppen! Moeten we onderhand ook gaan applaudisseren als iemand een litertje meer zuurstof naar binnen trekt?
Wat dan weer wel een prestatie is? De meer welgevormde onderstellen van veel dames in die Vierdaagse! Dáár moet een vrouw wel degelijk haar best voor doen! Ik doel dan natuurlijk niet op de magere exemplaren of die logge poten van fanatieke dames op leeftijd. Daar let ik niet eens op. De meest welgevormde damesbenen- dijen- en heupen in een dergelijke wedloop tarten echter elke vorm van logica!
Want laten we wel zijn. Die benen waren niet eens bedoeld om stevig te wandelen! Een beetje scharrelen rondom de hut. Van de kookpot naar het bed huppelen. Opzij leggen voor seks. Kinderen ertussen baren. Dat was wel zo'n beetje de functie van vrouwelijke benen.
Als dames dan door een stevig stukje wandelen een stel benen weten te vormen waar ik nog haast religieus van ga worden? Dan heb je een prestatie van formaat neergezet!
