Kluun, beter goed doordacht dan slecht gejat
Ondanks dat ik heb genoten van de boeken van Kluun en hem op zich niet eens een heel verkeerd mens vond, is meneer de schrijver deze week bij mij van zijn sokkel geflikkerd. Van goede schrijver en leuke persoonlijkheid is hij veranderd in: hypocriet, gierig, plaatjespikker en verzin zelf nog maar wat titels. Kluun, ofwel Raymond van de Klundert, stelt namelijk dat het onzin is dat hij ‘zo veel’ moet betalen voor het gebruik van andermans werk op zijn blog. Nu heb ik persoonlijk ook een hekel aan betalen, helemaal achteraf, maar zo zit de economie nu eenmaal in elkaar. Ik maak gebruik van andermans diensten dan wel producten en daarvoor moet ik betalen. Het kan natuurlijk niet anders zijn voor meneer de plaatjespikker, ondanks dat hij op kinderlijke wijze gebruik probeert te maken van een mogelijke maas in de wet.
Kluun beroept zich namelijk op het citaatrecht, tenminste, daar wil hij zich op beroepen. Maar ik heb het idee dat Raymond van de Klundert niet helemaal begrijpt wat dat is. Daarom vraag ik hem met klem het wetboek eens open te gooien en te kijken naar artikel 15a van de auteurswet. Als we deze wet goed bekijken, wordt het al snel duidelijk dat het citaatrecht alleen van toepassing is als je iets wilt verduidelijken. De intentie die Kluun heeft met het gebruik van andermans intellectueel eigendom valt daar niet onder. Kluun stelt namelijk het volgende: ‘Die foto’s verlevendigen een stukje. Ik zie dat als citaatrecht en niet als inbreuk op het intellectueel eigendom van de fotograaf’. Verlevendigen betekent niet verduidelijken, sla het woordenboek er maar op na. Nee, wacht maar, ik citeer zelf wel even uit de Van Dale, dit geheel en alleen ter verduidelijking van mijn punt: ‘ver·le·ven·di·gen (werkwoord; verlevendigde, heeft verlevendigd) 1levendig(er), druk(ker) maken’. Hieruit kun je opmaken dat het dus eigenlijk ter versiering dient. Kluun gebruikte de foto’s op zijn blog dus als versiering.
Naast het feit dat hij de plank volledig misslaat met zijn beroep op het citaatrecht, spreekt de beste man zichzelf ook nog eens op een vreemde manier tegen. Niet alleen in de geschreven media, maar ook op de radio hoor ik hem stellen dat hij an sich best wil betalen, maar niet te veel. Oké, dit kan ik mij voorstellen, zoals ik eerder al meldde, ik houd ook niet van betalen. Hij komt vervolgens met een mogelijke oplossing in de geschreven media; er moet een soort ‘spotify-model’ komen voor foto’s. Dit betekent, dat je voor een abonnement geld betaalt en dan vrij uit een database mag downloaden. Volgens mij heeft Kluun de afgelopen jaren onder een steen gelegen, want dat bestaat al jaren. Tenminste, dat was mijn eerste gedachte. Later hoor ik hém stellen op Radio 1, dat zoiets bestaat. Wat ik mij dan afvraag, als hij van het bestaan van dit soort databases afweet, waarom heeft hij daar dan geen gebruik van gemaakt? Dan had hij uiteindelijk ook niet ‘zo veel’ hoeven betalen.
De enige conclusie die ik dan ook uit dit hele verhaal kan trekken is: Kluun, jij wilde helemaal niet betalen! Anders had je direct al wel contact opgenomen met de fotograaf en gezegd: “Hey vriend, ik gebruik een foto van je, wat is je rekeningnummer, dan maak ik geld over.” Of je had gebruikgemaakt van stockfoto’s. Maar dat deed je niet Kluun, je wachtte tot de fotograaf het door zou krijgen, waarschijnlijk in de hoop dat hij niet op zou letten en jij ermee weg zou komen. En zeg nou zelf Kluun, vind jij het niet een beetje hypocriet dat jij niet betaalt voor het intellectueel eigendom van anderen, maar wij dat wel moeten betalen als we jouw intellectueel eigendom willen gebruiken?
PS Kluun, ik heb je geciteerd en beroep mij op het citaatrecht. Ik ga ervan uit dat je dit wel begrijpt.
