HZO - Levensverhalen van teringleiers

Iedere zondagmorgen deel ik als Het Zondags Orakel mijn gedachtekronkels over een column of columns van de afgelopen week. Voor de goede orde: ik heb niet altijd gelijk. Ik heb wel altijd een mening.

Vandaag over zelf-fuckers.

Iedereen een biografie! – PlaneetHenk
Ik ben het volledig met Henk eens. Je moet wel aardig ingenomen zijn met jezelf om je nog lopende leven op papier te gaan zetten. Of je het nu zelf doet of een ander jouw gezever op laat schrijven: je zegt in feite toch dat jij een dusdanig interessant leven hebt, dat je het toch zeker met anderen moet delen. Dat anderen er zelfs daadwerkelijk iets mee opschieten!

Hier kleven duidelijke risico's aan. Na het verschijnen van zo'n boek, zou het best wel eens aardig mis kunnen gaan. Wat als een succesvol zakenman zijn succesvolle levensverhaal publiceert en vervolgens wegens fraude een jaar of tien de bak in draait? Een politicus met een bliksemcarrière, die na publicatie een stiekeme voorman van Stormfront blijkt te zijn. En stel je voor dat Gordon zijn levensverhaal in boekvorm had uitgegeven, met zijn LA, The Voices als apotheose? Tja. De boodschap verliest dan toch wel enigszins zijn waarde. Je verliest nogal een potentieel aan lezers als alleen de lezers overblijven die zich graag verkneukelen aan de door jouw verneukte rest van je leven.

Andersom kan natuurlijk ook. Wat als Gordon volgende week doorbreekt in Las Vegas? Dan heeft hij intussen een boek in omloop, waarin hij met vier homo's in Sint Niklaas, op het podium van een buurthuis staat te lallen. Ook lullig. Volgens dat boek zou zijn internationale doorbraak dan stagneren in België! Interessant genoeg voor het dementerende publiek in Sint Niklaas. Gordon mist dan helaas wel de omzet van een Engelstalige versie in de VS.

Het blijft toch eerlijker als een biografie pas na je dood wordt geschreven. Alle controverses zijn dan wel getackeld. Voors en tegens zijn afgewogen. Als een leven dan de toets der tijd heeft doorstaan, is het een mooie tijd om het ter lering en/of vermaak aan het publiek te presenteren.
Zoals Prins Bernhard, die heeft laten zien dat ook een ook oud-SS'er, een hoereerder en een overspelige fraudeur, aardig succesvol kan zijn. Daar kun je tenminste wat mee! Menig businessschool zou dit aan al die toekomstige managers als verplichte kost aan moeten bieden! Geen efficiëntere manier om carrière maken dan jezelf naar de top neuken!

Een verhaal moet wat mij betreft in ieder geval wel af zijn. Een goed begin, een leuk midden en een verrassend einde. En dat is wat lastig als je morgen ineens een beroerte krijgt of uit de kast komt. Dan blijf je aan het schrijven! Best lullig om van je eigen verhaal een Harry Potter cyclus te maken toch? Harry begon ook als puber en verdacht homoseksueel, tot hij uiteindelijk zeer waarschijnlijk Hermelien paalde in het fietsenhok van Zweinstein.

Gelukkig zijn daar dan altijd nog de columnisten. Dames en heren die niet de indruk willen wekken dat hun leven al per direct in boekvorm moet worden uitgebracht. Die gewoon wekelijks hun meningen, ergernissen, belevenissen en anekdotes delen met de rest van de wereld. Illustere intellectuelen, die weten wat het volk moet, wil en zal lezen.

Nee. Dan ik. Als ik morgen aan een ijzeren long kom te hangen, bent u de eerste die het leest. En dan nog heerlijk gevat opgeschreven ook. Ik ben tenminste niet zo'n zelfingenomen eikel!