De ware kracht van Fire Emblem: Awakening
Eén van mijn favoriete games op dit moment is Fire Emblem: Awakening. Het is lang geleden dat ik een game non-stop wílde spelen. De laatste keer had ik dat met Pokémon Silver en dat is toch al een goede tien jaar geleden. Ik vroeg mezelf af: wat is er nou écht zo tof aan deze titel? Pas op: spoiler alert!
Genoeg over Pokémon, die serie is allang over z’n hoogtepunt heen. Maar Fire Emblem nog niet. Wellicht dat het nu tegen z’n hoogtepunt aanzit, maar dat kunnen we alleen achteraf bepalen. In de recensie werd goed duidelijk dat ik enthousiast ben over het spel. En waarom ook niet? Het bevat allerlei toffe bouwstenen waardoor dit de allerbeste Fire Emblem en game voor Nintendo 3DS tot nu toe is. Hoe kan dat toch, met het handjevol vernieuwing dat Awakening kent? Het zijn niet álleen die bouwstenen – het is ook de combinatie van jouw eigen inzicht en keuzes die het zo tof maken.
Yarne
In één van de zijmissies heb je op een gegeven moment de mogelijkheid om Panne’s zoon te rekruteren: Yarne. De Yarne die ik heb gekregen komt van Panne en Lon’qu af (aparte combo, maar ze waren nog ‘over’) en heeft dus de vette skill Lethality (die een vijand in één klap dood kan maken), aangezien Lon’qu op dat moment een Assassin van level 9 was. Zijn vader is onmisbaar in ieders team, maar zijn zoon is natuurlijk veel sterker. Een teamlid om voor te strijden dus en ik wilde er iets legendarisch van maken. Daarom besloot ik om heel veel hooi op m’n vork te nemen.
In die zijmissie kom je namelijk twee rivaliserende legers tegen, die het tegen elkaar opnemen met elk dertien man of iets dergelijks. Voordat de missie begint, krijg je een keuze: vecht je met het rode leger tegen het groene, andersom of tegen allebei tegelijk? Een snelle rekensom leert me dat ik het tegen 26 units moet opnemen, tegen dertien van mij. Min Yarne natuurlijk, dus dan zou het veertien tegen 25 worden. Ik heb voor hetere vuren gestaan in die game, dus ik besluit om beide legers aan te vallen. Ook lekker om wat experience points binnen te harken.
Dark Fliers
Op het moment dat ik ervoor kies om tegen beide teams te vechten, vraagt het spel twee keer aan mij of ik dat zeker weet. Natuurlijk weet ik dat zeker, ook bij de eerste keer al dat-ie het vroeg. Opeens verandert het aantal van 25 in 46 en staat heel die kaart vol met units. Heel veel geharnaste gasten en ruiters met zilveren bogen. Mijn team is op dat moment nogal gericht op Dark Fliers (vanwege de Galeforce-skill), dus ik moet van goede huizen komen om het grootste team tot nu toe te verslaan. Het is tijd om mijn team tot het uiterste te drijven, denk ik bij mezelf.
Op links zet ik twee magiërs: Morgan en Tharja, gekoppeld aan respectievelijk Owain (Assassin) en Kellam (General). Op links komen Wes (Hero) en Donnel (op dat moment nog Mercenary), plus Miriel (Dark Knight) en Nowi (Wyvern Rider). Ondertussen stuur ik Chrom op Yarne af, samen met Sumia, en laat ik Lucina met Cynthia en Lon’qu achter in de bossen. Mijn beurt is voorbij en Chrom krijgt heel wat te verduren. Gelukkig redt Sumia hem zo nu en dan en hij overleeft de ronde. Tharja en Morgan doen lekker veel schade en doden al heel wat gepantserde units.
Chrom
Chrom praat met Yarne en Yarne besluit zich over te geven en aan mijn zijde te vechten. Ik koppel hem meteen aan Lucina, maar besluit hen twee voorlopig buiten beeld te laten. Ondertussen maken Wes en Donnel, beide met ontiegelijk hoge stats, korte metten met de rechterflank, terwijl op links de magiërs flink huishouden. Ik ben vooral met Donnel blij (bedankt voor de tip Karel), omdat zijn skills voortreffelijk zijn. Hij heeft per level-up twintig procent kans om een stat te verbeteren en heeft ontzettend hoge luck- en speed-punten. Plus: hij heeft Armsthrift, dikke bonus dus!
Maar ook mijn andere units hebben toffe skills. Wes heeft bijvoorbeeld Sol en samen met Morgan Ignis, Tharja heeft Vengeance, Lucina Dual Strike+, Owain Astra en Luna en Miriel Tomefaire. Dat heeft uren en meerdere Second en Masters Seals gekost, maar het resultaat mag er zijn. Tijdens dat gevecht, waarin ik flink aan de winnende hand ben, besef ik het: Fire Emblem: Awakening is niet alleen tof ómdat het die bouwstenen heeft, maar ook omdat het die bouwstenen zo magnifiek heeft uitgewerkt, waardoor je als speler het idee krijgt dat alles wat jij doet, waarde heeft.
Ware kracht
Dat idee is nou de ware kracht van het spel en is al jaren aanwezig in de Fire Emblem-serie, maar nu het trouwaspect is toegevoegd is het meer dan ooit aanwezig. Het is tof om te zien wie welk kind krijgt en dat je invloed hebt op de skills van dat kind. Het gaat nu veel verder dan er alleen ervoor te zorgen dat niemand doodgaat (serieus, wie speelt de New Mode?), omdat je dat niet wil. Het heeft meer invloed dan ooit, omdat je dan kinderen misloopt. En dus veel sterkere units, aangezien die kids per definitie veel krachtiger zijn én skillcombo’s kunnen dragen die anders onmogelijk zijn.
Ondertussen sluit ik het gevecht positief af en laat ik de leiders van beide legers tot het einde overeind staan. Dan zet ik Donnel en Morgan naar voren, aangezien zij mijn sterkste units zijn, en maak ik in één klap korte metten met de rode leider en met één bliksemschicht met de groene leider. Het gevecht is voorbij, ik heb een nieuw tof teamlid en mijn grootste gevecht tot nu toe overwonnen. Maar daar houdt het niet op: op dit moment moet ik Tiki verdedigen tegenover tientallen Wyvern Riders die met bijlen gooien. De volgende uitdaging wacht. Ik ga gauw verder spelen.
