Seks in het ziekenhuis
Onlangs las ik dat er veel coassistenten slachtoffer worden van seksuele intimidatie op hun medische stageplaats. Daar is wel een oplossing voor.
Roos reed langzaam het parkeerterrein van het ziekenhuis op en parkeerde haar auto in een van de vakken voor het personeel. Ze moest een paar keer opnieuw insteken. Dat was niet vreemd, want ze was een beetje zenuwachtig. Vandaag mocht ze voor het eerst meehelpen bij een lichte operatie. Ze wilde natuurlijk zo goed mogelijk voor de dag komen. Tot nu toe had ze het erg naar haar zin gehad op deze stageplaats als coassistent. Maar ze moest zichzelf natuurlijk nog wel bewijzen. Een goede beoordeling zou haar verder kunnen helpen na haar opleiding, maar een slechte beoordeling zou funest kunnen zijn voor haar medische carrière.
Mevrouw Kreukel wilde het liefst een algehele narcose in plaats van een plaatselijke. Roos kon dat wel begrijpen. Een sterilisatie is geen grote ingreep, maar veel vrouwen vinden het toch een naar idee dat er een kijkbuis in de buikholte wordt gebracht, dat er daarna gas wordt ingespoten en de eileiders worden dichtgeschroeid. Dan kun je maar beter even in dromenland verblijven tijdens de operatie.
Roos keek naar de slapende mevrouw Kreukel en had eigenlijk wel een beetje medelijden met haar. De arts die de ingreep ging verrichten beviel haar namelijk niet zo. Een eerste indruk hoeft niet meteen de juiste te zijn, maar 'Roos? Leuke naam. Daar kan ik op rijmen', is niet bepaald een geruststellende openingszin. Bovendien had hij op zijn bureau een ongebruikt condoom laten slingeren. Toen ze hem erop wees, had hij gezegd dat er die middag een staflid op bezoek kwam en dat was nogal een lul. Vandaar alvast dat condoom. Het was natuurlijk een grapje, maar Roos kon er niet om lachen.
'Zo, Roos. We gaan even een sneetje maken boven het sneetje van mevrouw. Het moet dienen als ingang voor de kijkbuis. Maar als ik zo haar eigen ingang bekijk, dan kan ik daar gemakkelijk met mijn arm door naar die eileiders.' De man lachte. Het was een krakerige, onaangename lach. Roos huiverde, maar hield toch maar haar mond. Die man moest haar beoordelen en dan kon je maar beter gewoon je best doen en hem niet tegen je in het harnas jagen.
De ingreep duurde niet lang. Roos mocht wat spullen aangeven. Ze moest wel goed opletten wat er allemaal gebeurde natuurlijk. Dat hoorde ook bij de opleiding. Maar dit soort ingrepen leken haar niet erg moeilijk. De man vond dat blijkbaar ook.
'Zo, klaar is Rob. Een fluitje van een cent, Roos,' zei hij en keek haar grijnzend aan. 'Over fluitje gesproken, we hebben nog wel even tijd voor mevrouw bijkomt.' De man had een gretige blik in zijn ogen. Dat kon toch niet door het naakte lichaam van mevrouw Kreukel zijn gekomen, want dat leek meer op een rolmops dan op het lichaam van een sekssymbool. Roos was bang dat de man gewoon van zichzelf zo was. Een vervelend op seks belust mannetje dat wist dat hij macht kon uitoefenen op zijn assistenten. Hij had het vast eerder gedaan. En wat zouden die andere vrouwen dan hebben gedaan? Aangifte? Dan was zij nu niet hier in deze operatiekamer geweest met hem. Dan zou hij zelfs niet in het ziekenhuis aanwezig zijn geweest. Wat moest zij nu doen? Die gedachte spookte door haar hoofd. Ze moest snel het antwoord weten, want de man kwam dicht tegen haar aan staan. Hij tilde met zijn linkerhand haar blonde krullen omhoog en speelde even met zijn vingers door het haar. Hij keek haar daarbij recht in de ogen. Een geile blik was het.
Roos probeerde de man een beetje van zich af te duwen.
'Moeten we mevrouw Kreukel niet naar haar kamer brengen?' probeerde ze.
'Dat kan nog wel even wachten, Roosje. Jij wilt vast wel een goede beoordeling van mij, toch? Ik zal je de hemel in prijzen, hoor. Vind je me niet aantrekkelijk?'
Roos vond de man zeker wel aantrekkelijk en ze was ook niet vies van een avontuurtje, maar ze had nog nooit een kwal geneukt. En deze man was een kwal. Overtuigd van zijn eigen charmes en zijn machtspositie.
Voor Roos kon antwoorden, pakte de man haar hoofd met twee handen beet en drukte haar naar beneden. Hij ging net zolang door tot Roos op haar knieën zat met haar hoofd ter hoogte van zijn gulp. Natuurlijk wist Roos meteen wat de bedoeling was.
'Pak je cadeau maar snel uit, Roos. Bij mij kun je gratis onbeperkt sperma eten.'
Roos walgde. Allerlei gedachten tolden door haar hersenen. Moest ze zich proberen los te rukken en te vluchten? Moest ze het spelletje meespelen en daarna aangifte doen van verkrachting? Dan was het haar woord tegen het zijne en wie zouden ze dan geloven? Haar toch zeker niet, want anders zouden er wel meer klachten zijn geweest in het verleden. De man werkte al jaren in het ziekenhuis, wist Roos. Maar eigenlijk was ze helemaal klaar met die klootzak voor haar. Ze keek omhoog naar de man. Hij keek haar streng aan.
'Toe maar, Roos. Hij bijt niet,' grapte hij nog. Op dat moment zag Roos naast de man het operatiekarretje met daarop het bakje met gesteriliseerde apparatuur. Ze ritste de gulp van de man open en haalde zijn slappe handel eruit. Die stond al snel stijf van angst toen Roos een snelle greep in het bakje op het karretje deed en een scalpel bemachtigde. Voor de man erop bedacht was, verrichtte Roos haar allereerste operatieve ingreep. De man gilde het uit van de pijn. Roos gooide het wormvormig aanhangsel voor hem op de grond en siste: 'Hier, doe het condoom maar om dit staflid. Dan zit het in ieder geval om een echte lul.'
