Lentekriebels, zelfs hier.

Henk, lente!Mij is het in ieder geval niet ontgaan. De lente is weer begonnen. Dit seizoen gaat traditiegetrouw van start wanneer Ajax na een wisselvallig seizoen weer bovenaan staat en de eerste stralen van de zon op mijn bolletje stralen. De gele bol, voor wie een amber-alert niet zou misstaan, kietelt de receptoren in welke hersenkwab dan ook en het leven lacht zelfs mij weer toe. Columns gaan doorgaans over zeiken en afgeven, maar ik kan het simpelweg niet. Niet wanneer de zon schijnt.

Net als de bloemen in mijn vensterbank, kom ik ook weer tot leven. Ik heb de beide deuren van mijn balkon opengegooid en door de speakers van mijn platenspeler schalt Made in the Shade van The Rolling Stones. Het kan niet op. Door de straten van mijn geliefde Leeuwarden scharrelen de mensen nog steeds met hun winterjas, alsof ze ieder moment een verrassingsaanval van een stiekem koudefront verwachten. Lachend weet ik; nog een paar nachtjes slapen en dan is het ongetwijfeld weer rokjesdag!

lentekriebelGoedkope wijn en zitten in het park. Tot laat in de avond genieten van God-gegeven mildheid. Roze luchten, windstil. In de verte fladdert muziek. Alles fladdert. Fliert en fluit. Fluitje. Koude biertjes op een terras, waar de buitenverwarming niet meer aan hoeft. Schalkse blikken en misschien een knipoog hier en daar. Lopen in een linnen broek. Slippers in plaats van schoenen. Mijn ietwat getinte huid zal opeens worden bevolkt door een tiental zomersproeten op en rond mijn neus. Ik zal ze allemaal persoonlijk verwelkomen. Aandoenlijk, is het niet?

Natuurlijk valt er ook dan genoeg te klagen, want het is toch spijtig, van de crisis en zo. Maar met mijn aller-aller-allerbeste goudgele vriend maakt het me gewoon niet meer zo veel uit. Het zou natuurlijk mooi zijn als de rest van Nederland net zo beïnvloedbaar is door de lente als ik en dat we ons niet druk hoeven te maken over politiek, zwarten die negers allochtonen noemen, bontkraagjes met 'watisdeze'-accenten die je oma overvallen of Belgen die een negenjarige verkrachten, dan wel doodschoppen. Ook heb ik voorlopig geen boodschap aan stervende dieren van welk kaliber dan ook, voetballers die respectcampagnes opzetten en banken die failliet gaan.

De lente is namelijk het ideale seizoen om te zeggen, laat maar waaien, morgen is er weer een dag. Op het moment dat dit stuk verschijnt is het zes uur in de ochtend, dus ik zeg alvast, maak er wat van. Hoera voor jezelf. Als je een mooi meisje bent, dan knipoog ik naar je. Hoera voor jezelf en iedereen om je heen. Mocht er een ijsberg in je vaarroute liggen, ga er dan vooral recht op af. Dat was het wel voor deze week. Mogen de rupsen in je maag zich ontwikkelen tot grote vlinders en tot volgende keer!