Iron Lady dood

Je hield van haar, of je haatte haar. Margaret Thatcher. Ik haatte haar. Ik weet niet of er na de dood nog iets is, maar als er echt een hemel en een hel zijn, dan heb ik medelijden met de duivel. Ik heb vandaag heel wat 'van de doden niets dan goeds' gelezen. Het wordt dus tijd voor wat tegengas.

In de jaren zeventig was ik bevriend met een Chileense familie. Die was gevlucht voor het regime van president Pinochet. Tijdens het bewind van Pinochet werden talloze politieke tegenstanders gemarteld en vermoord. Velen van hen moesten het land ontvluchten. Wij hebben hier de mond vol over het bezoek van Poetin, maar dat is een koorknaapje vergeleken bij Pinochet. Pinochet kreeg steun van twee wereldleiders: Ronald Reagan en Margaret Thatcher. Hij steunde Thatcher in de Falklandoorlog.

Hoe kun je van iemand houden die de beste maatjes is met een duivel? De Falklandoorlog zelf was ook al een reden om Thatcher te haten. De Falklandeilanden zijn door de Italiaan Vespucci ontdekt, de Spanjaarden waren de eersten die er voet aan wal zetten en later stichtten Frankrijk, Nederland en Goot Brittannië er koloniën. Er woonden geen oorspronkelijke bewoners zoals indianen op het eiland. De eilanden hebben altijd onder het toezicht gestaan van de gouverneur van Buenos Aires. De Britten hadden er dus eigenlijk nooit recht op. Ze plaatsten er in 1833 echter een gouverneur en pikten op die manier de eilanden in. Niemand zou zich echter nog druk maken om die eilanden als er geen oliereserves waren. Thatcher heeft door haar vasthoudendheid de dood van 649 Argentijnen en 258 Britten op haar geweten. Waren die eilanden dat waard?

Zowel Pinochet, Reagan als Thatcher hadden een broertje dood aan het socialisme. Het socialisme bloeide in die tijd het meeste onder het armere deel van de bevolking. De vakbonden kwamen op voor de arme arbeidersklasse. Thatcher had niets met de arbeidersklasse en al helemaal niet met de vakbonden. Dat bleek wel in 1984 toen ze keihard vasthield aan het voornemen om honderden mijnen te sluiten. Tienduizenden banen stonden op de tocht. Natuurlijk kunnen we achteraf zeggen dat het sluiten van die mijnen goed was omdat ze onrendabel waren geworden, maar het ging wel erg snel allemaal. Thatcher was bovendien voorbereid op stakingen. Ze had enorme kolenvoorraden laten aanleggen en kon op die manier zeer lange tijd de stakingen van de mijnwerkers opvangen. Bij demonstraties werd keihard ingegrepen. Drie doden zijn er gevallen en talloze gewonden.

Voor liberalen en conservatieven zal Thatcher een weldoenster zijn geweest. Zij heeft de publieke sector volledig uitgekleed en in hoog tempo privatiseringen doorgevoerd. Zij en Ronald Reagan stonden aan de wieg van het neoliberalisme. Dat neoliberalisme waardoor we nu zo fijn allemaal moeten bezuinigen. Zij heeft de financiële markt gedereguleerd.

Ik ben ook nog niet vergeten hoe ze destijds geilde met het apartheidsregime in Zuid-Afrika. Het moet een hel voor haar zijn geweest toen later Mandela op bezoek kwam. Ze had immers het ANC een typische terroristische organisatie genoemd. Ik was zelf betrokken bij een Boycot Outspan Actie. Tegenwoordig loop ik drie keer per week door onze Albert Heijn XL in Rijswijk, maar destijds was die supermarkt een van de vijanden. Wat dat betreft ben ik een aantal dingen uit het verleden vergeten.
Dat laatste had Margaret ook. Ze zou de ziekte van Alzheimer hebben gehad. Daar hebben de vorige eeuw wel meer politieke ex-leiders last van gehad.

Haar politieke dood kwam in 1990. Ze wilde toen de zogenaamd Poll tax invoeren. Een inkomensonafhankelijke belasting. Het werd nog maar weer eens duidelijk dat Thatcher geen enkel mededogen had met de onderklasse. Ik was in die tijd geen vriend van de VVD en ben dat nog steeds niet, maar ik had die partij honderden keren liever dan Thatcher en haar conservatieven.

Natuurlijk heeft Margaret Thatcher ook wel positieve bijdragen aan de geschiedenis gehad. Zij, Reagan en Gorbatjov hebben de Sovjetunie om zeep geholpen. Dat was natuurlijk fantastisch. Het is tegenwoordig in Rusland stukken beter dan in die tijd. Dankzij onder anderen Thatcher.

De enige keer dat ik Margaret Thatcher leuk vond en zelfs om haar moest lachen was aan het einde van de Bondfilm For your eyes only.
Ik las dat de uitvaart van Margaret Thatcher dezelfde status krijgt als die van prinses Diana en die van koningin-moeder Elizabeth. Het kan me eigenlijk niet eens meer schelen. Als we er maar zeker van zijn dat ze nooit meer terugkomt.