HZO - Dildo's en de ING
Iedere zondagmorgen deel ik als Het Zondags Orakel mijn gedachtekronkels over een column of columns van de afgelopen week. Voor de goede orde: ik heb niet altijd gelijk. Ik heb wel altijd een mening.
Vandaag over dildo's en de ING.
#storING – DriekOplopers
De kranten stonden er vol van. Het beheerste alle actualiteitenprogramma's. Twitter en Facebook liepen dusdanig hard over van de berichten, tweets, grappen en screenshots van vastgelopen websites, dat ik me er al voorzichtig op voorbereidde dat die er ook nog uit zouden klappen!
In principe terecht. We zijn inmiddels verdomde afhankelijk geworden van digitaal betalen en het is dan nogal wat als de meest elementaire aankopen ineens onmogelijk worden. Geen kauwgom kunnen kopen als je op weg bent naar een eerste afspraakje? Een volle kar Schultenbräu moeten laten staan bij de kassa in de Aldi. Jongelui op weg naar school, die het zonder Red Bull moeten zien te trekken. Jongelui die uit school komen en niet bij de coffeeshop terechtkunnen. En wat als je met een lege tank in fucking Almelo staat? Je zou dáár maar moeten overnachten!
Maar goed. Heeft dan echt niemand nog gewoon een paar euro in de broekzak zitten? Een briefje van twintig in het 'geheime vakje' van de portemonnee? Stapt echt iedereen in de auto om - vertrouwende op één plastic kaartje - naar de andere kant van Nederland te rijden en ervan uit te gaan dat ze altijd weer veilig terugkomen? Je maakt er jezelf zo ook wel weer heel erg afhankelijk van.
Er zitten tenslotte twee kanten aan afhankelijkheid: er is een partij die je afhankelijk wil maken en er is de partij die zich afhankelijk maakt.
Banken hebben niet voor niets het digitaal bankieren rap omarmt. Personeelskosten drukken bij dienstverlenende bedrijven het zwaarst op de marges en door het elektronisch bankieren hebben ze heel wat baliemedewerkers op straat kunnen flikkeren. Je kunt je afvragen of al die IT'ers niet minimaal zo duur zijn, maar van één ding kun je zeker zijn: bankiers kunnen rekenen. Als banken zeker wisten dat geld in kluizen bewaren en het overhandigen aan een balie meer winst zou genereren, waren ze daar nóóit van afgestapt!
Banken hebben dus baat bij deze afhankelijkheid.
Voor de klanten blijkt elektronisch betalen ook zijn voordelen te hebben. 2,474 miljard pinbetalingen over 2012. 115 miljoen iDeal-transacties. Dan neem ik aan dat niet al teveel mensen hier vaak hevige problemen mee hebben gehad. Vanaf je telefoon kun je al je rekeningen en vaste lasten regelen en automatiseren. Geen gedoe bij de kassa. In bijna alle gevallen betekent iDeal dat je vandaag bestelt en morgen die dildo of kunstkut alweer in huis hebt!
De banken hadden zonder dit enthousiaste gebruik nooit zoveel poen in hun systemen gestoken.
Deze week ging dat dus even mis. Gedurende een dag kwamen de saldo's niet overeen met de werkelijkheid, maar een dag later bleek in ieder geval dat niemand een cent kwijt was. Gedurende een paar dagen is de handel in dildo's en kunstkutten stevig gestagneerd, maar ik kan me niet voorstellen dat de geanonimiseerde pakketjes maandag niet alsnog door TNT worden bezorgd.
Was er eigenlijk wel zoveel aan de hand? In 1976 verscheen de eerste pinautomaat in Nederland. Ik meen dat ik er vanaf 1983 gebruik van maak. Ik heb nog nooit enige hinder ondervonden en afgelopen week was ik dan gelukkig geen klant van de ING. Voorzichtigheid en oplettendheid blijven natuurlijk vreselijk belangrijk, maar ik vraag me serieus af of we wel echt met zulk wereldnieuws te maken hadden. Is het niet vooral vreselijk naïef om te veronderstellen dat iets nooit fout kan gaan?
Trouwens. Met een paar tientjes in een ouwe sok, een grote hoed op je kop en een dikke zonnebril op je neus, kun je die kunstlul ook gewoon bij de seksshop om de hoek halen.
