Twitter slettebak
Ik ben om! Thako aan de Twitter! Tegen beter weten in of gewoon omdat het kan? Dat moet de toekomst nog uitwijzen. Na drie dagen heb ik nog niemand beledigd, geen bevolkingsgroepen geschoffeerd en het is me gelukt om géén foto's van mijn genitaliën te openbaren. Voorlopig niets aan het handje dus.
Niet dat ik al genitaliën langs heb zien komen hoor. Het leek me geinig om de paus te volgen en die houdt zijn ballen toch wel onder zijn habijt. Britney Spears wordt nog wel eens in haar open kruis gekiekt, maar zelf zet ze die niet meteen op Twitter. Ik volg voorlopig dus enkel keurige lieden en durf mezelf daar met een gerust hart onder te scharen.
Waarom op Twitter? Is het dan echt nog geen enkele lezer ooit opgevallen dat ik nogal geil op een beetje aandacht? Ik heb alleen even wat langer gewacht tot het moment dat Twitter net wat minder 'hot' werd.
Kijk. Een paar jaar terug kreeg ik om de haverklap de vraag of ik al op Twitter of Facebook zat. Tegelijk met de constante vraag waarom ik geen WhatsApp op mijn smartphone had.
“Omdat ik liever in je gezicht wil zeggen dat je je bek moet houden”, was dan standaard mijn antwoord!
Die verzoeken kwamen altijd van mensen die ik persoonlijk kende. Wie niet de moeite neemt om even te bellen, gun ik het ook niet om mij de godganse dag digitaal lastig te vallen.
Dit simpele maar dappere standpunt heeft mij nog lang bij Facebook vandaan gehouden.
Maar goed. Ik hou dus wel degelijk van een podium. Ik baal als een stekker als mijn columns niet worden gelezen. Als ik een stukje muziek op YouTube pleur, heb ik graag kijkers. En dan blijkt met name Facebook een verdomd handig hulpmiddel om een en ander te promoten. Vrienden en familieleden die je EINDELIJK toe kunnen voegen neem ik dan voor lief, maar ik duw ze wel meteen mijn columns door de strot!
Oké. Die vinden ze dus nog leuk ook! Althans. Dat geven ze met een klik op de knop aan. Als ik mijn kotsende kat op de foto zet, doen ze dat waarschijnlijk ook. Ik vraag me soms af of foto's van mijn genitaliën dit effect zouden hebben. Het kan me natuurlijk ook zomaar al mijn 'vrienden' kosten. Of ik blijf achter met de grootste smeerpijpen die Facebook heeft te bieden. Als de aanblik van mijn ballen je dan niet afschrikt, vraag ik me serieus af of ik je nog wel als vriendje wil aanhouden hoor.
Twitter moet me in principe nog gaan verrassen. Als werkloze nietsnut presenteer ik me op Twitter als columnist en muzikant. In al mijn geveinsde naïviteit hoop ik dan maar dat potentiële toekomstige werkgevers hier ook nog een beetje nuttig talent achter willen zoeken. Nou ja. Voor wat het waard is, zien ze in ieder geval een verdomde aantrekkelijke en karakteristieke kop. Zo'n vrouwelijke personeelsmanager moet daar toch wel gevoelig voor zijn? Zeker als ze zelf zwaar onzeker is en ineens die markante kop van mij ziet.
Had ik al gezegd dat ik best wel geil op complimenten?
Momenteel is mijn grootste vraag wie ik op Twitter moet gaan volgen om uiteindelijk zelf de meeste aandacht te krijgen. Welke twitteraars hebben zo'n vreselijk leven dat mijn gezever hun bestaan nog een beetje draaglijker kan maken?
Want dat is toch wel het mooie aan Twitter. Je moet eerst anderen het gevoel geven dat ze belangrijk zijn, in de hoop dat ze jouw onzin ook willen gaan volgen en verspreiden. Zaaien en oogsten. Alles geven om te ontvangen.
En dat alles ter meerdere eer en glorie van mezelf! @Thako_schrijft als trending topic!
