Kopzorgen? Nee hoor!

mauriceJJG_columniconMet de handen in het haar zitten. Ik moest daar aan denken toen ik LibreOffice opende om mijn stuk te schrijven.
Het begon namelijk zaterdagochtend. Lekkere boterhammen met hagelslag en vers gezette koffie. Geest helder en blik wisselend tussen tv en computerscherm. Het computerscherm won omdat ik een gesprek begon met een vriend van mij in Singapore. Hij werkt met computers en software en geeft les aan groepen mensen. Met een duur woord is hij Education Manager, Senior Consultant en nog wat.
Ik wilde wel eens met Linux werken en hij raadde mij aan om Linux Mint te beginnen wegens het gebruikersgemak.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik gedownload en het geheel op een USB-stick gezet (cd's heb ik gewoonweg niet) en gekeken of het wat was zonder het te installeren. Het zag er allemaal flitsend en mooi opgeruimd uit. Het was als het besturingssysteem wat op de harde schijf stond maar dan net even anders, zag er fris en fruitig uit en bovendien gratis.
Nee. Ik ben niet zo'n computeraar, maar weet ongeveer wel wat ik doe. Na een beetje spelen met het besturingssysteem besloot ik het naast Windows7 te laten draaien.
Zou ik alles en iedereen wel de schuld kunnen geven, maar ik deed het toch allemaal zelf. Het mislukte waardoor ik besloot om dan maar compleet Windows van mijn harde schijf te wissen en over te gaan op Linux Mint. Kon mij het boeien, toch? Gelukkig was ik zo wijs om eerst back-ups te maken van de dingen die ik wilde bewaren want het is wel eens gebeurd dat ik zo over alle gegevens heen ging. Kon ik na herinstallatie weer alles opsnorren wat ik miste. Het zal vast bekend voor komen wat ik vertel.

Hoe dan ook: Linux Mint installeren gaat sneller dan ik me kan omkleden. Sneller dan Windows. Dus ik herstart de computer en denk dat ik lekker kan werken. Mijn laptop piept vervaarlijk en op het scherm verschijnen allerlei foutmeldingen! “AHCI Port 0 Device Error” en daarbij: “S.M.A.R.T. Capable and Status Bad”
Dat zijn geen leuke meldingen, geloof me.
De gezellige avond die ik had verwacht werd vierkante oogjes ver in de nacht. En mijn wekker zou afgelopen zondag om 09.00 uur afgaan omdat ik ergens heen moest wat voor mij héél belangrijk was.
Overal waar ik keek op het internet stond dat mijn harde schijf binnenkort pap zou zijn. Dan was het over en uit! Gelukkig kan ik dan nog via de aangemaakte USB-stick werken, maar dat is natuurlijk niet hetzelfde.
En wellicht moest het wel zo zijn, want bij mij in de buurt zit een computerwinkel. Vandaag, terwijl u dit leest, sta ik daar peentjes te zweten aan de balie van de reparatiewinkel. Ik weet immers niet wat de schade is, of dat het simpel te verhelpen is, omdat ik een beetje dom ben geweest met mijn laptop. Hopelijk is het het laatste. Net als mobieltjes kun je niet met of zonder. We zijn er te veel aan verknocht geraakt.

Half slapend sloeg ik afgelopen zondagmorgen mijn mobieltje op de vloer. Dit door de korte nacht van hierboven. De wekker die op het kleinood zat, ging af en mijn motoriek was niet echt je van het. Als een bejaarde ging ik rechtop zitten, trok mijn badslippers aan, griste de telefoon van de vloer en ging naar de keuken. Als ik iets nodig had, was het wel cafeïne. Ik haalde een paar boterhammen uit het vriesvak en liet deze ontdooien op een bord terwijl ik mentaal mijn lichaam naar de douche dirigeerde voor een warme plens. Dat hielp. De shot koffie deed de rest. Mijn humeur was weer op en top. Mede omdat ik iets te vieren had. Iets waar ik vanaf het begin stiekem van droomde maar niet kon voorspellen dat het ook zou lukken.
Nu, zondagavond 17 februari, kan ik het me amper voorstellen dat er alweer een jaar achter de rug is. Een jaar waarin veel is gebeurd, veel is veranderd maar met het besef dat elke dag een bonus is die mij schijnbaar gegund is.
Vandaag mag ik trots voelen, morgen is weer een gewone dag met zijn eigen hebbelijkheden.

Een jaar niet gedronken. Ik kon zondagmiddag daar een aandenken/steuntje-in-de-rug voor ophalen. Daar kan een bijna kapotte harde schijf niet tegenop.
Als mijn harde schijf en de software tussen de oren maar blijft draaien.