HZO - Grenzen voor een kind

Iedere zondagmorgen deel ik als Het Zondags Orakel mijn gedachtekronkels over een column of columns van de afgelopen week. Voor de goede orde: ik heb niet altijd gelijk. Ik heb wel altijd een mening.

Vandaag over grenzen voor een kind.

Vuur en schieten – rickevers.nl
Rick stipt in zijn column een enorm en soms vreselijk dilemma aan. De moderne media leveren zo'n enorme stroom aan informatie en dit wordt ook zo vreselijk lastig te filteren, dat het haast onmogelijk is geworden om kinderen en jonge tieners er nog vandaan te houden. Terwijl er toch wel degelijk enorm veel zaken zijn die een kind niet zou hoeven te zien.

Inmiddels mag ik mezelf alweer een late veertiger noemen, dus ik ken ook de tijd vóór internet nog. Als kind was ik vreselijk nieuwsgierig en wilde ik ook echt alles weten. In die zin was er echt geen verschil met de huidige jeugd. Kinderen zijn nieuwsgierig. Het verschil was echter dat ik mijn informatie relatief geleidelijk kreeg. Ik verslond boeken en ik was een dankbare klant van de bibliotheek. Die boeken waren echter wel netjes in leeftijdsklassen ingedeeld. Tegenwoordig zou je dat betuttelend noemen, maar achteraf ben ik blij dat ik het allemaal niet in één keer voor de kiezen kreeg.

Computers, laptops, tablets en smartphones zijn nu voor bijna ieder kind zeer toegankelijk. Op YouTube vind je makkelijk zat de laatste video van Justin Bieber of K3. Maar ook de laatste onthoofding. Gruwelijkheden uit alle oorlogen vanaf 1900. Geweld op straat. Zinloos geweld. Ophitsende idioten die onder het mom van de vrijheid van meningsuiting de meest belachelijke ideeën verspreiden. De NRA, gestoorde religieuzen, complotdenkers en neonazi's hebben er al een geweldig platform gevonden.

Nu heeft YouTube nog een beetje een filter. Met geweld hebben ze geen enkel probleem, maar seksuele zaken zul je er weinig tegen komen. Een blote tepel wordt er sneller vanaf gepleurd dan het afsnijden van een hoofd. Maar seks en allerlei andere zaken, die zelfs voor YouTube nog controversieel zijn, zijn op Google maar een klik verwijderd.

En dan heb ik het nog enkel over internet. Daar komen meestal nog 99 televisiekanalen en oneindig veel videogames bij. Het komt zo vreselijk snel en zo vreselijk makkelijk op kinderen af.

Mijn ouders hebben als kind de Tweede Wereldoorlog meegemaakt. Ik heb hun ervaringen nog meegekregen. Een modern Nederlands kind heeft amper een fractie van de ellende uit die tijd meegemaakt, maar veel kinderen hebben al wel een absoluut veelvoud aan ellende in beelden langs zien komen. Is het dan niet enorm naïef om te denken dat dit hen niet raakt? Dat dit niets verandert aan de denkwijze van kinderen?

Rick stelt de vraag of een klein kind de waarheid moet kennen over de wereld waarin het opgroeit.
Maar is dat wel de goede vraag? Is het vanzelfsprekend dat we kinderen metéén overal aan blootstellen? We kunnen ze niet overal tegen beschermen en er is nooit iets mis met de waarheid. Maar je hoeft peuters nog niet lastig te vallen met oorlog. Rond een jaar of twaalf hoeven kinderen nog niet volledig op de hoogte te zijn van alles wat met seksualiteit te maken heeft. Op de middelbare school moeten ze het gewoon leuk hebben en niet de eerste druk van een toekomstige carrière te voelen. Er is niets mis met doseren.

Maar goed. Daar staat die enorme stroom aan informatie tegenover. Ik weet ook niet hoe je dit kunt reguleren. Alleen in je eigen huis heb je een redelijke controle. Als in ieder Nederlands gezin nog een redelijke controle zou zijn, heb je nog een kleine kans.