Stappen met Badr Hari

Even met de Stopera gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Burgemeester Van der Laan in de buurt?”

De bestuursambtenaar vroeg mij om een ogenblik geduld. Eberhard was even bezig zijn ambtsketen te poetsen. Maar na enige tijd kreeg ik de gezagsdrager aan de lijn. “Ha, Eberhard! Zeg, vertel eens, je was bezig met je ambtsketen? Eigenlijk vind ik dat je wegens dat soort intimiderende sieraden niet op je post kan blijven!” De burgemeester vroeg mij stomverbaasd, waar ik op doelde. “Je wilt toch ook geen Hells Angels als ambtenaar? Die zien er toch ook verschrikkelijk eng uit?” Eberhard gaf mij te kennen, dat dat heel wat anders is. Hells Angels vormen een groep met een onevenredig hoog criminaliteitscijfer. En die horen dus niet thuis in een publieke functie. Ik vond dat daarmee het hek van de dam was: “Okee, gelijke monniken, gelijke kappen. Ik mag aannemen dat je nu ook een flinke ontslagronde houdt binnen het ambtelijk apparaat? Alle Marokkanen eruit, net als alle Antillianen!” Van der Laan ontplofte. Ik was een smerige racist, vond hij. Dat moest ik toch echt tegenspreken: “Nee, ik houd je een spiegel voor. Als je de een het ambtenaarschap wilt ontnemen wegens een te grote kans op criminaliteit, dan moet dat voor de ander ook gelden. Dus opgetieft met die rednecks van de Hells Angels, met die pinda’s van Satudarah, en verder iedereen die Hassan, Mohammed, Rodney of Stanley heeft. Klaar.” De burgemeester van de grootste stad van ons land schreeuwde witheet in de hoorn dat hij vond dat ik de zaak schromelijk overdreef en in het belachelijke trok. Ik was niet onder de indruk: “Ga nog maar even door: iedere ambtenaar die gladgeschoren en strak in het pak op het stadhuis verschijnt: eruit! Waarschijnlijk betrokken bij vastgoedfraude. Een lelijk wijf achter de balie op het stadhuis? Waarschijnlijk de levenspartner van een zakkenroller of een tasjesdief. Wegwezen!” Stilte aan de andere kant van de lijn. Plotseling het geluid van een opgeluchte zucht. Uiteindelijk werd ik door de Amsterdamse burgervader hartelijk bedankt voor mijn goede idee. Het begrotingstekort van de Gemeente Amsterdam kon eenvoudig worden opgelost. De salariskosten konden flink omlaag door het consequent toepassen van risicomijdend beleid. Kassa. Tevreden hing ik op. Ik had mijn prachtige stad veel miljoenen bespaard.

En ook op landelijke schaal valt nog wel een paar miljoen te bezuinigen. Op ons koningshuis. Trix is nu definitief de kluts kwijt. Maar ja: 75 jaar. Dan beginnen de hersentjes van veel mensen het toch wat te begeven. Het geheugen wordt toch wat minder. Trix is op staatsbezoek in Singapore. “De dynamiek van Singapore laat niemand onberoerd. Wij hebben het zelf al vele malen mogen ervaren: Singapore bruist”, aldus Hare Majesteit in haar tafelrede bij het staatsbanket in het presidentieel paleis. Tuurlijk, Trix. Koningin Beatix Armgard Von Lippe Korsakov weet zich blijkbaar niet meer te herinneren dat de Nederlandse zakenman Johannes van Damme in 1994 werd opgehangen voor de smokkel van een kleine hoeveelheid heroïne. Ook Trix had destijds protest aangetekend tegen deze barbaarse ophanging van haar onderdaan. Maar ja: vergeten. Bruisende stad hoor, dat Singapore. Bruisend mens ook, die Trix.

En het kan zoveel beter op je oude dag. Een mevrouw van 85 in de Amsterdamse achterstandsbuurt Bos en Lommer. Een lichtgetinte man van zo’n 25 jaar belde aan en vertelde dat hij namens de gemeente haar tuin kwam controleren. Oma liet hem binnen, maar tot haar verbazing liep de man recht op haar sieradenkistje af. Oma had door wat er aan de hand was en ramde met haar looprekje de lichtgetinte dief haar huis uit. Hulde voor oma. Als je ergens zo’n lichtbruine ziet rondlopen met een opvallend scheef gebit, bel dan even de politie. Mag meneer even wat DNA afgeven om te zien of hij bij onze heldhaftige oma over de vloer is geweest. Maar wat een geweldig topwijf. Ben je 85, ram je een dief je huis uit. Prachtig.

Nee, dan een heel ander oud wijf. Gordon. Klaagt. Dat die kutliedjes van hem te weinig op de Nederlandse radio worden gedraaid. Hij en zijn LA The Voices voelen zich miskend. Want geboycot. Denkt Gordon nou echt dat het héle land toondoof is? Ik heb  Gordon en zijn vriendjes nog nooit een liedje zonder een lawine van valse noten tot een goed einde horen brengen. Maar Gordon en zijn muzikale nichtjes hebben een nieuw plan. Samenwerking met André Rieu. Soort zoekt soort. De verkrachter van de popmuziek samen met de verkrachter van de klassieke muziek. Een prachtige combinatie van ordinair Mokums en armoedig Limburgs. Heerlijk. Twee Neanderthalers in kapsoneskleren. Geweldig.

Over Neanderthalers gesproken. Estelle CruyffGullitHari en Badr Hari. Een stomme snol en een achterlijke vechtmachine. Die Hari is door de rechter vrijgelaten in afwachting van zijn strafproces. De rechter vond Hari blijkbaar niet vluchtgevaarlijk. Dus gaan Badr en Es naar het buitenland. Om uit te waaien. Die zien we nooit meer terug. Misschien maar beter ook, want anders zit ‘ie voor ‘ie het weet, in een wip weer in de cel. Want een van de voorwaarden van zijn tijdelijke vrijlating is, dat hij niet na 20 uur een horecagelegenheid mag bezoeken. Maar de cijfers op zijn polshorloge gaan maar tot 12…