Sterren schaatsen zich kapot

Henk RigterTe weinig dagen geleden las ik ergens dat Patty Brard na 'Sterren Springen' weer heel veel aanbiedingen had gekregen. Fijn voor haar. Het artikel was zo enorm interessant dat ik wel tot de helft van de inleiding kwam. Want hoe fijn het ook voor mevrouw is, ik heb werkelijk helemaal niks met die uit de kliko-bak van de Aldi getakelde walvis. Waarlijk, het bewijs dat de media een volledig vertekend beeld schetsen van wat schoonheid is. En die duikt dan in water. Einde column, eigenlijk. Als je daar even aan denkt dan lach je je toch helemaal kapot? Als je nog langer nadenkt, dan ga je juist een beetje huilen, want hoe komt die troep op je tv?

Welke van zijn geest beroofde onnozelaar kijkt er naar nog dommere mensen die op amateurniveau van een duikplank springen? Om daar een allesomvattend antwoord op te vinden besloot ik te onderzoeken wat er nu zo aanspreekt in een dergelijk programma. Het was op een koude zaterdagavond dat het vale knopje van de afstandsbediening mij leidde naar waar ik wezen moest. De modderkoning van het etterende niks, Gerard Joling, verwelkomde mij met open armen in de varkenstrog die SBS6 altijd al was, nog steeds is en waarschijnlijk ook zal blijven. Een keur aan sterren schaatst op het ijs en dat is dan een geweldige show.

Ja, kunstschaatsen. Daar heb ik dus net zoveel mee als Barack Obama met de KKK; je weet dat het ergens bestaat, maar je blijft er bij uit de buurt. Van de sterren kende ik er maar één, die Belg uit GTST, en zelfs dat geef ik liever niet toe. De rest blijkt dan bekend te zijn van het meedoen aan andere realityshows. Nu, dan ben je een ster hoor. De jury, die ik ook ergens van zou moeten herkennen, deelt vervolgens schijnbaar willekeurige cijfers uit en *plop*, ik zap. Op een ander net, volgens mij de AVRO, is er iets met een poolcirkel. De inleiding zegt “Tien bekende Nederlanders die...” Nee, sodemieter op!

Patty met komkommer.Wat heeft Nederland, verdomme nog steeds ook míjn Nederland, voor tergende fetisj om naar amper bekende Nederlanders te kijken die iets doen dat ze helemaal niet kunnen? Is het dezelfde nare drang die ons ook zo heeft doen genieten van de scheiding van Rafael en Sylvie? Emile Ratelband die verkeerd springt, en we lachen minzaam. Die iets te mollige acteur die valt op z'n kont en we lachen vanachter de TV en dat is net zo erg als lachen achter iemands rug. Gadverdamme man, wat een vernederende zooi.

Het bizarre is, dat er dan vanuit de politiek een publieke zender moet sluiten. Een vergaarbak des verderf als SBS6 rechtvaardigt het bestaan van wel tien publieke zenders; je wilt je volk toch niet blootstellen aan al die uren vol breedbeeldkots? Op dit punt schiet de marktwerking volledig tekort. Want het is leuk hoor, dat het volk mag bepalen wat het volk nodig heeft en krijgt, maar is het niet de taak van de overheid om ons ook geïnformeerd en geëngageerd te houden met wat verdieping hier en daar? Een ouder laat zijn kind ook niet bepalen wat er elke avond gegeten word, omdat dit onverantwoord is. McFlurryzenders zijn er al genoeg en die moeten juist beperkt worden. Daarnaast kijk ik echt liever naar de zoveelste concertregistratie van een onbekende jazzartiest dan naar Patty Brard die onder luid gejuich en binnen een minuut haar naam in de sneeuw moet letterpoepen.