Moraal van het verhaal
In de rubriek Plat Haags nemen TheGrandWazoo, Driek Oplopers, Luc van Lier en harry64 het Nederlandse politieke landschap onder de loep.
Wat is er met de Partij van de Arbeid aan de hand? Deze week werden we volop getrakteerd op een fatsoensoffensief met een wel zeer penetrante spruitjeslucht. Het begon met Hans Spekman die bij Pauw en Witteman komt vertellen dat-ie het beu is steeds maar weer doodsbedreigingen te ontvangen in z'n Ilse-mailbox. God, behoed hem straks voor het ontdekken van de chatbox!
Sinds het moment dat we met z'n allen ongestraft en vooral anoniem ons zegje kunnen doen is de pleuris uitgebroken. Je kunt iedereen wel de schuld gaan geven, feit is dat deze vorm van anarchie ongekend snel ons leven is binnengeslopen. Niemand kon voorzien dat middels internet een totale anarchie werd ontsproten. Een anarchie met natuurlijk hiërachie, daar ontkom je niet aan. Een anarchie zelfs met multinationals en commercie maar ook met een ongekende snelheid en geldingsdrang. Tot tien tellen is niet meer nodig. Sterker nog; daar is helemaal geen tijd voor. Reageer! Nu! Introspectie is een heilig goed, een meditatie voor iedereen, maar we willen er niet meer aan. Teveel prikkels van een absurde digitale oorlog. De beerput is open en die gaat nooit meer dicht.
Tenzij er een blokkade wordt opgeworpen. Behalve in landen als China en Noord-Korea, heeft nog niemand een muur opgezet tegen de constante stroom van informatie en verleidingen. Zodra ook maar iemand dat idee oppert, staan meteen de internetstrijders op de virtuele barricade en mogen ze aanschuiven bij DWDD. Het vrije woord is onaantastbaar. De Amerikanen vinden dat ze het recht hebben om een vuurwapen te bezitten, maar waarom is dat recht er dan? De zin van het vrije woord is ons niet helemaal duidelijk meer, het is niet meer de zin maar het recht dat de overhand heeft genomen. En hoe je het ook wendt of keert, er komt een moment dat de boel ontploft en dan begint het weer van voor af aan. We hebben uiteindelijk behoefte aan rangen en standen om deze weer om te gooien.
Ronald Plasterk zegt dat een gebrekkige opvoeding zorgt voor raddraaiers in de maatschappij. Er moet meer gezag komen vanuit de opvoeder. Dat is slechts gedeeltelijk waar. Natuurlijk; je ouders zijn de eerste waarmee je in in aanraking komt, zij zorgen er ook voor dat je wordt geprogrammeerd. Maar er is een veel grotere en spannendere wereld buiten je ouders. En die wereld zorgt ervoor dat je vierentwintig uur per dag wakker wordt gehouden. Je leest iedereen en iedereen leest jou. Tijd voor introspectie is er niet. Dat kon je ook merken aan de berichtgeving rondom de sneeuw deze week. Ik kan me herinneren dat sneeuw vooral voor veel plezier zorgde toen ik klein was. Het hoorde immers bij de winter. Thans kondigt het KNMI een alarm af en rijden de treinen uit voorzorg later. Doen ze dat niet; krijgen ze de volle laag. Want we hebben het recht om onze zin te krijgen. 'Samenloop van omstandigheden' accepteren we niet meer. Waar komt opeens het recht vandaan dat we geen tegenslag meer accepteren. Dat de natuur z'n ding doet en dat we daar naar moeten handelen. Waar komt de arrogantie vandaan dat wij mensen ons gelijk en zin moeten krijgen.
Mijn opa keek veel naar buiten. Hij had een prachtige tuin. Heel z'n leven alleen maar gewerkt. Voor cultuur, feest of iedere andere emotie was geen tijd. Maar op het einde van z'n leven mediteerde hij aan een stuk door. Door te kijken naar de blaadjes die dansten in de wind. Met een glimlach ging hij heen. En die glimlach zie ik steeds minder. Het is een gelukzalige glimlach. Het overgeven aan de natuur maar vooral aan het leven zoals dat nu eenmaal gaat.
Moraal van het verhaal; het ergste moet nog komen. Arme Hans.
