Kinderopvangtoeslag = gratis werken

Per 1 januari is een stevige bezuiniging in de kinderopvangtoeslag doorgevoerd. Mensen met een gezamenlijk inkomen van € 118.189 en hoger ontvangen vanaf 2013 geen kinderopvangtoeslag meer en er komt voor iedereen een verlaging van de toeslag voor het eerste kind. Voer voor discussie! En dan ben ik graag de eerste om het vuurtje onder zo'n discussie nog even op te stoken.

Om te beginnen stel ik dan de vraag wanneer kinderopvangtoeslag echt een goede investering is voor de samenleving. Daar is een simpel antwoord op te geven. Het is rendabel als er meer geld de staatskas instroomt, dan eruit gaat. Dat houdt in dat ouders meer loonbelasting af kunnen dragen dan dat de opvang van de kinderen kost.

De echte cijfers? Vanaf 2005 heeft dit overheidsbeleid 30.000 fulltimebanen opgeleverd en dat heeft zo'n € 100.000 per baan gekost. Me dunkt dat je nogal een salaris moet krijgen, om meer dan een ton aan loonbelasting af te kunnen dragen. Als we het over die zeven jaar uitstrijken, heb je het over salarissen van € 38.000 bruto per jaar. En dan moet je daarbij meetellen dat die 30.000 fulltimebanen overwegend met deeltijdbanen zijn ingevuld. Ik vind het dan erg lastig te geloven dat dit een winstgevende business was.

Het zou hebben gewerkt als we de situatie van, pak hem beet, 2007 in ieder geval redelijk vast hadden kunnen houden. Met de toenmalige explosieve vraag op de arbeidsmarkt hadden vele ouders enorme kansen om stevig aan het werk te gaan en goed geld te verdienen. Als we die trend door hadden kunnen zetten, zou dat bedrag van € 100.000 per baan ook hard achteruit zijn gehold. Het had zomaar winstgevend kunnen worden!

Alleen is zelfs dat een illusie. Op het moment dat werkgevers smeekten om personeel en daar kapitalen voor over hadden, moesten we de handjes uit Polen halen, omdat zelfs die zwaar gesubsidieerde kinderopvang geen soelaas meer bood. Er was nog amper werkloosheid, dus was het ook daadwerkelijk onmogelijk om die kosten per fulltimebaan naar beneden te krijgen. Als er al vrouwen (opnieuw) aan het werk gingen, waren het dames die de dagelijkse sleur van het moederschap wilden doorbreken met één of twee dagen werk in een leuke galerie of zo. De zaak werd vervolgens nóg duurder, omdat voor die één of twee dagen wel weer zwaar gesubsidieerde kinderdagopvang nodig was.

Is het dan niet nogal dom om ook maar enige verwachting van dit systeem vast te houden? In 2005 is een stevige daling van de werkloosheid ingezet en daalde deze vervolgens van zo'n 400.000 tot 300.000. Inmiddels zitten we alweer op bijna 500.000 werklozen. Daaruit kun je alleen maar concluderen dat de kinderdagopvang nul invloed heeft gehad en dat het rendement van het systeem ronduit slecht was. Als bedrijfstak mag je de hele regeling rond de kinderopvang als volledig failliet zien.

Nu schreeuwen veel tweeverdieners om het hardst dat hun (halve) baan in gevaar komt! Maar is dat wel zo? Je hebt op zich een compleet zinloze baan, als deze meer kost dan het opbrengt. In mijn ogen kun je dan ook gewoon stoppen en ergens anders gratis iets leuks gaan doen. Als vrijwilliger bijvoorbeeld. Ik vind het vooral nogal belachelijk om een failliete sector te sponsoren, omdat jij zo graag 'onder de mensen' wilt zijn.

Er zijn voldoende zorginstellingen, waar ze schreeuwen om vrijwilligers. En die worden met dezelfde bezuinigen als die op de kinderopvangtoeslag getroffen. Kunnen al die compleet overbodig werkende ouders (m/v) zich daar niet een keer op gaan storten?

Maar ja. Ik vraag me af of mensen die op verjaardagen graag vertellen over hun enerverende deeltijdbaan in de financiële sector, net zo enthousiast willen vertellen dat ze koffie schenken in een daklozenopvang. Ook al brengen beide maar een paar tientjes per maand op.